Read Alemannische Bibel NT 2 Korinther 12 Bible Online

2 Korinther 12 - Alemannische Bibel NT bible

2 Korinther 12

¹Grehmt mueß wäre; wenn`s au nigs nitzt, so will i (ich) doch kumme uf de Erschinige un Offenbarige vum Herrn.

²Ich kenn ä Mensch in Chrischtus; vor vierzehn Johr - isch scha (er) im Leib (Ranze) gsi? i (ich) wiß ses nit; odr isch scha (er) üßa däm Leib (Ranze) gsi? i (ich) wiß ses au nit; Gott wiß ses -, do wird sella vufrachtet ( wägbrocht) bis in d dritte Himmel.

³Un i (ich) kenn dselbe Mensch - ob ba (er) im Leib (Ranze) odr üßa däm Leib (Ranze) gsi isch, wiß i (ich) nit; Gott wiß ses -,

⁴der wird vufrachtet ( wägbrocht) in des Paradies un het unüsschprechlichi Wort ghärt, de kei Mensch sage ka.

⁵Fir dselbe will i (ich) mi rehme; fir mi selbscht aba will i (ich) mi nit rehme, üßa wägä minare Schwächi.

⁶Un wenn i (ich) mi rehme wot, wär i (ich) nit dumm; denn i (ich) doe d Wohret sage. Ich vugniff mi aba des, dmit nit jemads mi hecha achte, als sa (er) a ma (mir) sieht odr vu ma (mir) härt.

⁷Un dmit i (ich) mi wägä dr hohe Offenbarige nit ibaheb, isch ma (mir) ge ä Pfahl ins Fleisch, nämlich vum Sadan ä Engel, der mi mit d Fuscht schla doet, dmit i (ich) mi nit ibaheb.

⁸Wägä dem ha i (ich) draimol zum Herrn gfleht, daß sa (er) vu ma (mir) ab lost.

⁹Un na (er) het zue ma (mir) gsait: Loß dir`s an minere Gnade guet si; denn mi Kraft isch in d Schwache mächtig. Drum will i (ich) mi am allalebschte rehme wägä minere Schwächi, dmit de Kraft Chrischti bi ma (mir) hust (wohnt).

¹⁰Drum bi i (ich) voll Muet in d Schwächi, in Gschunde werde, in Net (Not), in Vufolgig un Ängscht, um Chrischti wille; denn wenn i (ich) schwach bi, so bi i (ich) schtark.

¹¹Ich bi ä Narr wore! Dozue hän ihr mi zwunge. Denn i (ich) soll vu äich globt wäre, do i (ich) doch nit weniger bi als de Ibaaposchtel, obwohl i (ich) nigs bi.

¹²Denn s sin jo de Zeiche vumä Aposchtel unda äich gschähe in alla Geduld, mit Zeiche un mit Wunda un mit Tade.

¹³Was isch's, worin ihr z kurz kumme sin gegeiba d andere Gmeinde, üßa daß i (ich) äich nit z Lascht gfalle bi? Vugen ma (mir) des Unrecht!

¹⁴Lueg, i (ich) bi etzed parat, zum dritte Mol zue äich z kumme, un will äich nit z Lascht falle; denn i (ich) suech nit äia Sach, sundern äich. Denn s solle nit d Kinda d Eltere Schätz sammle, sundern d Eltere d Kinda.

¹⁵Ich aba will gern hige un hige wäre fir äiri Seele. Wenn i (ich) äich me leb, soll i (ich) drum weniger glebt wäre?

¹⁶Etze ischs guet, i (ich) bi äich nit z Lascht gfalle. Aba bi i (ich) etwa falsch un ha äich mit Hintalischt gfange?

¹⁷Hab i (ich) äich etwa ibavordeilt durch eina vu däne, den i (ich) zue äich gschickt ha?

¹⁸Ich ha Titus zuegrote (zuegschwäzt) un d Brueda mit nem gschickt. Het äich etwa Titus ibavordeilt? Hän ma (mir) nit beidi im gliche Geischt gfeilscht? Sin ma (mir) nit in dselbe Fößtapfe gange?

¹⁹Scho lang den ihr denke, daß ma (mir) uns (us) vor äich vuteidige. Mir schwätze jo doch in Chrischtus vor Gott! Aba des alles bassiert, mit Lebi, zue äira Erbäuig.

²⁰Denn i (ich) fircht, wenn i (ich) kumm, find i (ich) äich nit, we i (ich) will, un ihr finde mi au nit, we ihr wen, sundern s git Hader, Näid, Zorn (Wuet), Zank, dummes Gschwätz, Lug un Trug, Agebaräi, Unordnig.

²¹Ich fircht, wenn i (ich) abamols kumm, wird mi Gott klei mache bi äich, un i (ich) mueß Leide iba vieli, de zvor gsindigt un nit Buße doe hän fir den Dreck un Schand (Unzucht) un de Uswiichs, de sie triebe hän.