Read Alemannische Bibel NT Galater 4 Bible Online

Galater 4 - Alemannische Bibel NT bible

Galater 4

¹Ich sag aba: Solang dr Erbe zklei (unmindig) isch, isch zwische nem un nem Knecht kei Undaschied, obwohl la (er) Herr isch iba alli Sache;

²sundern na (er) undaschtoht Vormünda un Pflega bis zue dr Ziit, de dr Vada (Babbe) bschtimmt het.

³So au mir: Als ma (mir) unmindig ware, ware ma (mir) in dr Knechtschaft vu d Mächt dr Welt.

⁴Als aba de Ziit erfillt war, schickt Gott si Bue, uf d Welt kumme vu einem Wieb un unda des Gsetz doe,

⁵dmit da (er) de, de unda däm Gsetz ware, erlest, dmit ma (mir) de Kindschaft gregä.

⁶Wel ihr etze Kinda sin, het Gott d Geischt vu sinem Bue gschickt in unsri Herze, der do reft: Abba, lebe Vada (Babbe)!

⁷So bisch dü etze nimi Knecht, sundern Kind; wenn aba Kind, dann (dnoh) au Erbe durch Gott.

⁸Aba zue dr Ziit, als ihr Gott noh nit kennt hän, hän ihr däne dent, de in Wohret nit Götta sin.

⁹Nohchdem ihr aba Gott agnumme hän, jo vielme noh vu Gott agnumme sin, we drillä ihr äich dann (dnoh) wieda d schwache un mickrigä Mächt zue, däne ihr vu näjem diene wen?

¹⁰Ihr hebe (haltet) bschtimmti Däg i un Monet un Ziit un Johr.

¹¹Ich fircht fir äich, daß i (ich) villicht vugeblich a äich gschafft ha.

¹²Werde doch we i (ich), denn i (ich) wir we ihr, lebi Breda, i (ich) bitt äich. Ihr hän ma (mir) kei Leid doe.

¹³Ihr wißt doch, daß i (ich) äich in Schwachheit am Leib (Ranze) des Evangelium predigt ha bim erschtemol.

¹⁴Un obwohl mi leiblichi Schwächi äich ä Aschtoß war, hän ihr mi nit vuachtet odr vor ma (mir) üsgschpuckt, sundern we ä Engel Gottes hän ihr mi ufgnumme, jo we Chrischtus Jesus.

¹⁵Wo sin etze äiri Seligpreisige bliebe? Denn i (ich) beziig äich, ihr hättet, wenn`s meglich gsi wär, äiri Auge üsgrisse un ma (mir) ge.

¹⁶Bin i (ich) denn dmit äich Fäind wore, daß i (ich) äich de Wohret vorhalt?

¹⁷S isch nit recht, we sie um äich schleime; sie wen äich nur vu ma (mir) abschpenschtig mache, dmit ihr um sie schleime solle.

¹⁸Igschmeichelt z wäre isch guet, wenn's im Guete bassiert, un zwar imma un nit nur in wenn i (ich) do bi, wenn i (ich) bi äich bi.

¹⁹Mini lebe Kinda, de i (ich) abamols unda Wehe uf d Welt bring, bis Chrischtus in äich Gschtalt gwinnt! -

²⁰Ich wot aba, daß i (ich) etzed bi äich wär un mit minere Gosch zue äich schwätze kennt; denn i (ich) bi nit gwiß iba äich.

²¹Sage ma (mir), de ihr unda däm Gsetz si wen: Häre ihr des Gsetz nit?

²²Denn`s schtoht gschriebe, daß Abraham zwei Buebä het, eina vu d Magd, d andere vu d Fräie.

²³Aba der vu d Magd isch nohch rem Fleisch ziigt (zeugt) worde, der vu d Fräie aba üs kraft vu d Vuheißig.

²⁴De Wort hän ä deferi Beditig. Denn de beide Wieba bedite zwei Bündniss: eina vum Berg Sinai, der zue d Knechtschaft fihrt, des isch Hagar;

²⁵denn Hagar beditet d Berg Sinai in Arabie un isch ä Glichnis fir des jetzige Jerusalem, des mit sinene Kinda in dr Knechtschaft läbt.

²⁶Aba des Jerusalem, des droben isch, des isch di Fräie; des isch unsri Muetter.

²⁷Denn s schtoht gschriebe (Jesaja 54,1): "Kasch frehlich si, dü Unfruchtbari, de dü nit gebierscht! Brich in Jubel üs un juchz, de dü nit schwanga bisch. Denn de Isami het viel me Kinda, als de d Ma het."

²⁸Ihr aba, lebi Breda, sin we Isaak Kinda dr Vuheißig.

²⁹Aba we zue sella Ziit der, der nohch rem Fleisch ziigt (zeugt) war, den vufolgt, der nohch rem Geischt ziigt (zeugt) war, so goht`s au etzed.

³⁰Doch was sait de Schrift? "Stoß de Magd üsä mit ihrem Bue; denn dr Bue vu d Magd soll nit erbe mit däm Bue dr Fräie" (1. Moses 21,10).

³¹So sin ma (mir) etze, lebi Breda, nit Kinda dr Magd, sundern vu d Fräie.