Read Alemannische Bibel NT Hebräer 12 Bible Online

Hebräer 12 - Alemannische Bibel NT bible

Hebräer 12

¹Drum den au mir: Wel ma (mir) ä solchi Wolke vu Ziige um uns (us) hän, alles ablege, was uns (us) bschwert, un de Sinde, de uns (us) schtändig umschtricke will, un len uns (us) laufe mit Geduld in däm Kampf, der uns (us) bschtimmt isch,

²un ufsähe zue Jesus, däm Afänga un Vollenda vum Glaube, der, obwohl la`s (er`s) Locka ha het kenne, des Kriiz erduldet un de Schande gring achtet un sich bschtimmt het zue d Rechte vum Thrones Gottes.

³Denke a den, der soviel Widerspruch gege sich vu d Sinda erduldet het, dmit ihr nit matt wärä un d Muet nit sinken len.

⁴Ihr hän noh nit bis ufs Bloet widaschtande im Kampf gege d Sinde

⁵un hän eze d Troscht vugässä, der zue äich schwätzt we zue sinene Kinda (Sprüche 3,11.12): "Mi Bue, acht nit gring de Zucht (Erziehig) vum Herrn un vuzag nit, wenn dü vu nem gschtroft wirsch.

⁶Denn wen dr Herr leb (lieb) het, den zichtigt da (er), un na (er) schlat jede Bue, den na (er) animmt."

⁷S dient zue äira Zucht (Erziehig), wenn ihr was dulde mehn. We mit sinene Kinda goht Gott mit äich um; denn wo isch ä Bue, den dr Vada (Babbe) nit zrechtwiest (zichtigt)?

⁸Sin ihr aba ohni Zucht (Zichtig), de doch alli hän, so sin na (ihr) Üsgschtoßeni un nit Kinda.

⁹Wenn unsri eigene Vädare uns (us) zichtigt hän un ma (mir) sie doch gachtet hän, solle ma (mir) uns (us) dann (dnoh) nit viel me untaordne däm geischtliche Vada (Babbe), dmit ma (mir) läbä?

¹⁰Denn säli hän uns (us) zichtigt fir wenig Däg nohch ihrem Guetdünke, der aba doet`s zue unsam Wohl (Beschte), dmit ma (mir) a sinere Heiligkeit Adeil gregä.

¹¹Jedi Zucht aba, wenn sie do isch, schient uns (us) nit Guet, sundern si isch uns (us)Leid; dnohch aba gilt sie als Frucht däne, de dodurch geebt sin, Friede un Grechtigkeit.

¹²Drum mache schtark di mede Händ (Pfode) un di waklige Knie

¹³un mache sicheri Schritt mit äire Feß, dmit nit jemads nahflegt we ä Lahme Bock, sundern vielme gsund wäre.

¹⁴Jage däm Friede nohch mit jedem un dr Heiligung, ohni de nemads d Herrn säh wird,

¹⁵un luege druf, daß nit jemads Gottes Gnade vubasst (vusäumt); daß nit etwa ä bittari Wurzle ufwachst un Unfriede arichtet un vieli durch des dreckig wäre;

¹⁶daß nit jemads ä Abtrinnige odr Gottlose wird we Esau, der um ä Ässä wille sini Erschtgeburt vukauft het.

¹⁷Ihr wißt jo, daß sa (er) dnoh, als sa (er) d Sege erbe wot, rüssgworfe wird, denn na (er) findet kei Platz me zue d Buße, obwohl la (er) sie mit Träne gsuecht het.

¹⁸Denn ihr sin nit kumme zum Berg, den ma arihre ka un der mit Fiir brennt het, un nit in d Nacht un`s Dunkle un Unwetta

¹⁹un nit zum Schall dr Päpere un zum Ertöne vu d Wort, bi däne de`s Härä bitte, daß ne kei Wort me gsait wird;

²⁰denn sie känne's nit vutrage, was do gsait wird (2. Moses 19,13): "Un au wenn ä Dier d Berg arihrt, soll`s gschteinigt wäre."

²¹Un so schrecklich war de Erschinig, daß Moses sait (5. Moses 9,19): I (Ich) bi erschrocke un zittre."

²²Sundern ihr sin kumme zum Berg Zion un zue dr Schtadt vum lebändige Gotte, däm himmlische Jerusalem, un zue viele dusig Engel, un zue d Vusammlig (Bagasch)

²³un Gmeinde vu d Erschtgeborene, de im Himmel ufgschriebe sin, un zue Gott, däm Richta iba alli, un zue d Geischta dr vollendete Grechte

²⁴un zum Mittler vum näji (naii) Packt (Abkumme), Jesus, un zum Bloet vu d a Gschpritzte, des bessa schwätzt als Abels Bloet.

²⁵Luege zue, daß ihr den nit abwiese, der do schwätzt. Denn wenn säle nit gflohe isch, de der abwiese, der uf Erde schwätzt, weviel weniga wäre ma (mir) dvukumme (entrinne), wenn ma (mir) den abwiese, der vum Himmel schwätzt.

²⁶Sini Schtimm het zue sellare Ziit d Bode wackle lo, etzed aba vuheißt da (er) un sait (Haggai 2,6): "Noh eimol will i (ich)`s wackle lo nit ällei d Bode, sundern au d Himmel."

²⁷Des «Noh eimol» aba zeigt a, daß des, was wacklig wäre ka, wel`s gschaffe isch, vuwandlet wäre soll, dmit alles des bliebt, was nit wacklig wäre ka.

²⁸Drum, wel ma (mir) ä feschtes Rich grege, len uns (us) dankbar si un so Gott diene mit Scheu un Angscht, we s nem gfallt;

²⁹denn unsa Gott isch ä vuzehrendes Fiir.