Read Alemannische Bibel NT Hebräer 6 Bible Online

Hebräer 6 - Alemannische Bibel NT bible

Hebräer 6

¹Drum wen ma (mir) etzed losse, was am Afang iba Chrischtus z lehre isch, un uns (us) zum Vollkummene wende; ma (mir) wen nit nomol d Grund lege mit dr Umkehr vu d dote Werke, mit däm Glaube a Gott,

²mit dr Lehr vum Daufe, vum Händuflege, vu dr Uferschtehig dr Dote un vum ewige Gricht.

³Des wen ma (mir) mache, wenn`s Gott zueloßt.

⁴Denn s isch unmeglich, de, de eimol alaichtet worde sin un gschmeckt hän de himmlische Gabe un Adeil gregt hän am heilige Geischt un gschmeckt hän

⁵des guete Wort Gottes un de Kraft vu d zuekinftige Welt

⁶un dann (dnoh) doch wäggange sin, wieda zue ernaiere zue d Buße, do sie fir sich selbscht d Bue Gottes nomol kriizige un zum Schpott mache.

⁷Denn d Bode, wo d Rägä trinkt, der viel (oft) uf nen (d Bode) flegt, un nitzliche Frucht trait däne, de ne bschtelle, grege Sege vu Gott.

⁸Wenn na aba Dorne un Dischtle trait, hän sie kei Nutze un isch däm Fluech nooch, so daß ma ne zletscht abbrennt.

⁹Obwohl ma (mir) aba so schwätze, ihr Lebi, sin ma (mir) doch ibaziigt, daß ses bessa mit äich schtoht un ihr gretteti sin.

¹⁰Denn Gott isch nit ungrecht, daß sa (er) vugißt äicha Schaffte un de Lebi (Liebe), de ihr sinem Name ge (erwiese) hän, indäm ihr d Heilige dient hän un noh diene.

¹¹Mir winsche aba, daß jeda vu äich dselbe Eifa bwäist (git), de Hoffnig feschtzhaltet bis ans End,

¹²dmit da (ihr) nit träg (full) wäre, sundern Nohchfolga dera (vu däne), de durch Glaube un Geduld de Vuheißige (Vuschpreche) gregä (erbe).

¹³Denn als Gott däm Abraham de Vuheißig git, schwört da (er) bi sich selba, do na (er) bi keinem Greßere schwere ka,

¹⁴un sait (1. Moses 22,16.17): "Gwiß, i (ich) will di segne un mehre."

¹⁵Un so het gwartet Abraham in Geduld un het de Vuheißig gregt.

¹⁶Di Mensche schwere jo bi nem Greßare, als sie selba sin; un dr Eid dient ne als Kraftüsdruck un macht allem Abschtritte ä End.

¹⁷Drum het Gott, als sa (er) d Erbe vu d Vuheißig noh ärga bewäise wellä, daß si Rotschluß nit wankt, un sich noh mit nem Eid vubirgt.

¹⁸So solle ma (mir) durch zwei Zuesage, de nit wanke - denn s isch unmeglich, daß Gott legt -, ä schtarke Troscht ha, de ma (mir) unsri Zueflucht dzue gnumme hän, feschtzhalte a d abotenen Hoffnig.

¹⁹De hän ma (mir) als ä sichere un feschte Anka unsra Seele, der au längt bis in des Innere hinda däm Vorhang.

²⁰Dori isch dr Vorläufa fir uns (us) gange, Jesus, der ä Hoherpriester wore isch in Ewigkeit nohch dr Ordnig Melchisedeks.