Read Alemannische Bibel NT 1 Petrus 2 Bible Online

1 Petrus 2 - Alemannische Bibel NT bible

1 Petrus 2

¹So legt etze ab alli Bosheit un alle Lug un Haichelei un Näid un alles üble Gschwätz

²un sin gierig nohch dr vuninftige echte Milch we kleini Buscheli (Buzele, Babies), dmit ihr durch sie zuelege (greßa wäre) zue äirem Heil,

³do ihr jo gschmeckt hän, daß dr Herr fründlig isch.

⁴Zue nem kumme als zum lebändige Schtei (Wackes), der vu d Mensch rüssgworfe isch, aba bi Gott üserwählt un koschtbar.

⁵Un au ihr len äich als lebändige Schtei (Wackes) bäue zue nem geistlichen Hus un zue d heilige Pfarra, z opfare geischtlichi Opfa, de Gott ä freud sin durch Jesus Chrischtus.

⁶Drum schtoht in dr Schrift (Jesaja 28,16): "Lueg, i (ich) leg in Zion ä üsgwählte, koschtbare Eckschtei; un wer a nen glaubt, der soll nit zschande wäre."

⁷Fir äich etze, de ihr glaubt, isch scha (er) koschtbar; fir de Ungläubige aba isch "der Schtei (Wackes), den de Bäulit rüssgworfe hän un der zum Eckschtei wore isch,

⁸ä Schtei (Wackes) zum Draschtoße un ä Fels zum Ärganiss" (Psalm 118,22; Jesaja 8,14); sie schtoße sich a nem, wel sie nit an s Wort glaube, wozue sie au bschtimmt sin.

⁹Ihr aba sin des userwählte Gschlecht, keniglichi Pfarra, s heilige Volk, des Volk des Gott ghärt, daß ihr vukündige sollt de Wohltaten vu nem, der äich bruefe het vu dr Nacht zue sinem wundabare Lecht;

¹⁰de ihr dertmols "nit ä Volk" ware, etze aba "Gottes Volk" sin, un dertmols nit in d Gnade ware, etze aba in d Gnade sin (Hosea 2,25).

¹¹Liebi Breda, i (ich) vumahn äich als Fremdlinge un Wandara: Wäg bliebe vu fleischlicha Luscht, de gege d Seele schtrietet,

¹²un fihre ä rechtschaffenes Läbä unda d Heide, dmit de, de äich vuliigne als Ibeltäta, äiri guete Werke aluege un Gott priese am Dag vu dr Heimsuechig.

¹³Sin folgsam alla menschliche Ordnig wägä däm Herrn sinem wille, isch`s d Kenig als däm Obaschte

¹⁴odr d Schtatthalta als däne, de vu nem gschickt sin zue d Bschtrofig vu d Ibeltäta un zum Lob dera, de Guetes den.

¹⁵Denn des isch dr Wille Gottes, daß ihr mit guete Tade de wo nigs wisse un dumme Lit s Maul schtopfe -

¹⁶als de Fräie, un nit als hätte na d Fräiheit zum Deckmantel vu d Bosheit, sundern als d Knecht Gottes.

¹⁷Ehrt jede, hän d Breda leb (leb (lieb)), firchte Gott, ehrt d Kenig!

¹⁸Ihr Sklave, ordnet äich in alla Angscht d Herren unda, nit ällei d guete un fründlige, sundern au d wundaliche (komische).

¹⁹Denn des isch Gnade, wenn jemads vor Gott wägem Gwisse wägä des Schlechte (Übel) duldet un liedet s Unrecht.

²⁰Denn was isch des fir ä Sach, wenn ihr wägä schlechte Tade gschla wäre un des geduldig dulde? Aba wenn ihr wägä guete Tade liedet un s ertrage, des isch Gnade bi Gott.

²¹Denn dzue sin ihr bruefe, do au Chrischtus glitte het fir äich un äich ä Vorbild hindalosst, däm ihr nohchfolge sollt in sinene Fößtapfe;

²²er, der keini Sinde doe het un in däm sinem Mul (Gosch) sich kei Lug findet;

²³der keinen bleidigt het, als sa bleidigt wird, nit droht het, als sa glitte het, er schtellt`s aba däm anheim, der grecht richtet;

²⁴der unsari Sinde selbscht nuftrage het an sinem Leib (Ranze) uf s Holz, dmit ma (mir), dr Sinde abgschtorbe (vutrocknet), dr Grechtigkeit läbä. Durch sini Wunde sin na heil wore.

²⁵Denn ihr ware we irrendi Schof; aba ihr sin etze bekehrt (umkert) zue däm Schäfa (Hirte) un Bischof äira Seele.