Read Alemannische Bibel NT 2 Petrus 1 Bible Online

2 Petrus 1 - Alemannische Bibel NT bible

2 Petrus 1

¹Simon Petrus, ä Knecht un Aposchtel Jesus Chrischti, an alli, de mit uns (us) dselbe diire Glaube gregt hän durch d Grechtigkeit, de unsa Gott git un dr Heiland Jesus Chrischtus:

²Gott gib äich viel Gnade un Friede durch s Wisse iba Gott un Jesus, unsares Herrn!

³Alles, was zum Läbä un zue d Fromm si dient, het uns (us) sini göttlichi Kraft gschenkt durch s Wisse iba den, der uns (us) bruefe het durch sini Herrlichkeit un Kraft.

⁴Durch sie sin uns (us) de diire un allagreschte Vuheißige (Vuschpreche) gschenkt, dmit ihr dodurch Adeil gregt an dr göttliche Natur, de ihr gflohe sin dr vuderbliche Luscht in d Welt.

⁵So wendet alli Meh dra un zeigt in äirem Glaube Tugend un in d Tugend s Wisse

⁶un im Wisse Maß un im Maß Geduld un in dr Geduld Fromm si

⁷un im Fromm si Bredalebi un in dr Bredalebi d Lebi zue ällei Lit.

⁸Denn wenn des alles viel bi äich isch, wird's äich nit ful un unfruchtbar si losse im Wisse iba unsaren Herrn Jesus Chrischtus.

⁹Wer des aba nit het, der isch blind un dappt im Dunkle un het vugässä, daß sa (er) sufa wore isch vu sinene frehere (alde) Sinde.

¹⁰Drum, lebi Breda, bmehe äich desto me, äiri Bruefig un Erwählig feschtzmache. Denn wenn ihr des den, den ihr nit hiflege,

¹¹un so wird äich viel ge wäre dr Igang in s ewige Rich unsares Herrn un Heiland Jesus Chrischtus.

¹²Drum will ich's nit losse, äich alliziit dra z erinnere, obwohl ihr's wißt un gschtärkt sin in dr Wohret, de unda äich isch.

¹³Ich halt s aba fir richtig, solang i (ich) in der Hitte bi, äich z erinnere;

¹⁴denn i (ich) weiß, daß i (ich) mi Hitte bald vulo mueß, we s ma (mir) au unsa Herr Jesus Chrischtus gsait (vurote, ereffnet) het.

¹⁵Ich will mi aba bmehe, daß ihr des alliziit au nohch minem Schterbe im Adenke bhalte kennt.

¹⁶Denn ma (mir) sin nit usdenkte Fable gfolgt, als ma (mir) äich kundgmacht hän de Kraft un des Kumme unsares Herrn Jesus Chrischtus; sundern ma (mir) hän sini Herrlichkeit selba gsähne.

¹⁷Denn na (er) empfing vu Gott, däm Vada (Babbe), Ehri un Pries durch ä Schtimm, de zue nem kummt vu dr große Herrlichkeit: Des isch mi liebe Bue, a däm i (ich) Wohlgfalle ha.

¹⁸Un de Schtimm hän ma (mir) ghärt vum Himmel kumme, als ma (mir) mit nem ware uf däm heilige Berg.

¹⁹Um so feschta hän ma (mir) des prophetische Wort, un ihr den guet dra, daß ihr druf achte als uf ä Lecht, des do schient a nem dunkle Platz, bis der Dag abricht un dr Morgeschtern ufgoht in äirem Herz.

²⁰Un des sollt ihr vor ällei wisse, daß keini Wissagig in dr Schrift ä Sach eigena Uslegung isch.

²¹Denn s isch noh ne ä Wissagig üs menschlichem Wille vorbrocht worde, sundern triebe vum heilige Geischt hän Lit im Name Gottes gschwätzt.