Read Alemannische Bibel NT 1 Johannes 2 Bible Online

1 Johannes 2 - Alemannische Bibel NT bible

1 Johannes 2

¹Mini ,Kinda des schrib i (ich) äich, dmit ihr nit sindige den. Un wenn jemads sindigt, so hän ma (mir) ä Firschprecha bim Vada (Babbe), Jesus Christus, der grecht isch.

²Un na (er) isch d Vusehnig fir unsri Sinde, nit ällei aba fir unsri, sundern au fir de vu dr ganze Welt.

³Un dodra merke ma (mir), daß ma (mir) nen kenne, wenn ma (mir) sini Gebote halte den.

⁴Wer sait: Ich kenn nen, un haltet sini Gebote nit, der isch ä Legner, un in däm isch d Wohret nit.

⁵Wer aba si Wort haltet, in däm isch gwiß d Liebi Gottes ganz un gar. Dodra erkenne ma (mir), daß ma in ihm sin.

⁶Wer sait, daß sa in nem bliebt, der soll au läbä, we na (er) gläbt het.

⁷Mini Liebi Frind, i (ich) schrib äich nit ä neies Gebot, sundern des alte Gebot, des ihr vu Afang a gha hän. Des alte Gebot isch des Wort, des sa ghärt hän.

⁸Un doch schrib i (ich) äich ä neies Gebot, des wohr isch in ihm un in äich; denn d Finschtanis vugoht, un s echte Lecht schint etzed scho.

⁹Wer sait, er isch im Lecht, un haßt si Brueda, der isch noh in dr Finschtanis.

¹⁰Wer si Brueda leb (lieb) het, der bliebt im Lecht, un durch den kummt nemads z Fall.

¹¹Wer aba si Brueda haßt, der isch in dr Finschtanis un wandlet in dr Finschtanis un weiß nit, wo na (er) higoht; denn d Finschtanis het sini Augen vublendet.

¹²Liebi Kinda, i (ich) schrib äich, daß äich d Sinde vuge sin wägä sinem Name.

¹³Ich schrib äich Vädare; denn ihr kenne den, der vu Afang a do gsi isch. Ich schrib äich junge Männa; denn ihr hän d Bese ibawunde.

¹⁴Ich ha äich Kinda gschribe; denn ihr kenne d Vada (Babbe). Ich ha äich Vädare gschribe; denn ihr kenne den, der vu Afang a do gsi isch. Ich ha äich junge Männa gschribe; denn ihr sin schtark, un s Wort Gottes bliebt in äich, un ihr hän d Bese ibawunde.

¹⁵Den nit d Welt leb (lieb) ha noh was in dr Welt isch. Wenn jemads d Welt leb (lieb) het, in däm isch nit d Liebi vum Vada (Babbe).

¹⁶Denn alles, was in dr Welt isch, vum Fleisch d Luscht un dr Auge Luscht un igebildet si, isch nit vum Vada (Babbe), sundern vu der Welt.

¹⁷Un d Welt vugoht mit ihra Luscht; wer aba d Wille Gottes doet, der bliebt in Ewigkeit.

¹⁸Kinda, s isch die letschte Schtund! Un we na ghärt hän, daß dr Antichrist kummt, so sin au scho vieli Antichriste kumme; drun erkenne ma, daß ses die letschte Schtund isch.

¹⁹Sie sin vu uns (us) üsgange, aba sie ware nit vu uns (us). Denn wenn sie vu uns (us) gsi wäre, so wäre sie jo bi uns (us) bliebe; aba s het solle offebar werde , daß sie nit alli vu uns (us) sin.

²⁰Doch ihr hän d Salbig vu däm, der heilig isch, un hän alli s Wisse.

²¹Ich ha äich nit gschribe, als wißte ihr d Wohret nit, sundern ihr wißet sie un wißt au, daß kei Lug üs dr Wohret kummt.

²²Wer isch ä vulogene, wenn nit der, der lignet, daß Jesus dr Christus isch? Des isch dr Antichrist, der d Vada (Babbe) un d Bue lignet.

²³Wer d Bue lignet, der het au d Vada (Babbe) nit; wer d Bue kund doet, der het au d Vada (Babbe).

²⁴Was ihr ghärt hän vu Afang a, des soll in äich bliebe. Wenn in äich bliebt, was ihr vu Afang a ghärt hän, so den ihr au im Bue un im Vada (Babbe) bliebe.

²⁵Un des isch de Vuheißig, de na uns (us) vuheiße het: s ewige Läbä.

²⁶Des ha i (ich) äich gschribe vu däne, de äich vufihre.

²⁷Un d Salbig, de ihr vu nem gregt hän, bliebt in äich, un ihr hän nit nedig, daß äich jemads lehrt; sundern, we äich sini Salbig alles lehrt, so isch's wohr un isch kei Lug, un we sie äich glehrt het, so bliebe in nem.

²⁸Un jetze, Kinda, bliebe in nem, dmit ma (mir), wenn na offebart wird, Gwißheit hän un nit zschande werde vor rem, wenn na kummt.

²⁹Wenn ihr wißt, daß sa (er) grecht isch, so erkenne ihr au, daß, wer`s recht doet, der isch vu nem geboren.