Read Alemannische Bibel NT Offenbarung 1 Bible Online

Offenbarung 1 - Alemannische Bibel NT bible

Offenbarung 1

¹Des isch d Offenbarig Jesu Chrischti, de nem Gott ge het, sinene Knecht z zeigä, was in Kiirzi gschähe soll; un na (er) het sie durch si Engel gschickt un sinem Knecht Johannes kundgmacht,

²der beziigt het s Wort Gottes un s Zignis vu Jesus Chrischtus, alles, was sa (er) gsähne het.

³Selig isch, der liest un der härt de Wort vu d Wissagig un bhalte, was drin gschriebe isch; denn de Ziit isch nohch.

⁴Johannes an de siebä Gmeinde in dr Provinz Asien: Gnade isch mit äich un Friede vum, der do isch un der do war un der do kummt, un vu d siebä Geischta, de vor sinem Thron sin,

⁵un vu Jesus Chrischtus, wela isch dr treue Ziige, vu d Erschtgeborene vu d Dote un Herr iba d Kenig uf Erde! Ihm, der uns (us) liebt (leb het) un uns (us) erlest het vu unsere Sinde mit sinem Bloet

⁶un uns (us) zue Kenige un Prieschta (Pfarra) gmacht het vor Gott, sinem Vada (Babbe), däm isch Ehri un Gwalt vu Ewigkeit zue Ewigkeit! Amen.

⁷Lueg, er kummt mit d Wolke, un s wäre nen säh alli Auge un alli, de nen durchbohrt hän, un s wäre jommerä sinetwägä alli Gschlechta vu d Erde. Jo, Amen.

⁸Ich bi des A un des O, sait Gott dr Herr, der do isch un der do war un der do kummt, dr Allmächtige.

⁹Ich, Johannes, aicha Brueda un Gfolgsma an dr Vufolgig un am Rich un a dr Geduld in Jesus, war uf dr Insel, de Patmos heißt, um s Wort Gottes wille un wägä däm Ziigniss vu Jesus.

¹⁰Ich bi vum Geischt packt wore am Dag vum Herrn un ha ghärt hinda ma (mir) ä großi Schtimm we vu eina Päpere,

¹¹de sait: Was dü siehsch, des schrieb in ä Boech un schick`s an de siebä Gmeinde: nohch Ephesus un nohch Smyrna un nohch Pergamon un nohch Thyatira un nohch Sardes un nohch Philadelphia un nohch Laodizea.

¹²Un i (ich) drill mi um, z luege nohch dr Schtimm, de mit ma (mir) schwätzt. Un als i (ich) mi umedrillt ha, sieh i (ich) siebä goldeni Laichta

¹³un midde unda d Laichta eina, der war nem Menschebue glich, azogä mit nem lange Gwand (Häß) un girtlet um d Bruscht mit nem goldene Girtel.

¹⁴Si Schädel aba un sini Hoor ware wiß we wißi Wolle, we d Schnee, un sini Auge we ä Fiirflamme

¹⁵un sini Feß we Golderz, des im Ofe gleht, un sini Schtimm we großes Wassarausche;

¹⁶un na (er) het siebä Schterne in sinere rechte Hand, un üs sinem Mul (Gosch) goht ä scharfes, zweischniediges Schwert, un si Visasch (Gsicht) laichtet, we d Sunne schient in ihra Macht.

¹⁷Un als i (ich) nen sieh, fleg i (ich) zue sinene Feß we dot; un na (er) legt sini rechti Hand uf mi un sait zue ma (mir): Fircht di nit! Ich bi dr Erschte un dr Letschte

¹⁸un dr Lebändige. Ich war dot, un lueg, i (ich) bi lebändig vu Ewigkeit zue Ewigkeit un ha de Schlissel vum Dod un d Hell.

¹⁹Schrieb, was dü gsähne hesch un was isch un was gschähe soll dnohch.

²⁰Des Gheimnis vu d siebä Schterne, de dü gsähne hesch in minere rechte Hand, un de siebä goldene Laichta isch des: De siebä Schterne sin Engel vu d siebä Gmeinde, un de siebä Laichta sin siebä Gmeinde.