Read Alemannische Bibel NT Offenbarung 12 Bible Online

Offenbarung 12 - Alemannische Bibel NT bible

Offenbarung 12

¹Un s erschient ä großes Zeiche am Himmel: ä Wieb, mit d Sunne azogä, un dr Mond unda ihre Feß un uf ihrem Schädel ä Krone mit zwöelf Schterne.

²Un sie war schwanga un brellt in Kindsnete un het großi Quale bis der uf d Welt kummt.

³Un s erschient ä anderes Zeiche am Himmel, un lueg, ä große, rote Drache, der het siebä Kepf un zehn Herna un uf sinene Kepf siebä Krone,

⁴un si Wedel (Schweif) fägt d dritte Deil vu d Schterne vum Himmel wäg un wirft sie uf d Erde. Un dr Drache kunnt vor des Wieb, de uf d Welt bringe soll, dmit da (er), wenn`s uf d Welt kumme dät, ihr Kind fräße kennt.

⁵Un sie gebar ä Bue, Bebli, der alli Velka weide soll mit isernem Schtägä (Bängel). Un ihr Kind wird vufrachtet ( wägbrocht) zue Gott un sinem Thron.

⁶Un des Wieb entfloh in d Wüschte, wo sie ä Platz het, gmacht vu Gott, daß sie dert z ässä gregt dusigzweihundatunsechzig Däg.

⁷Un s gibt ä Kampf im Himmel: Michael un sini Engel kämpfte gege d Drache. Un dr Drache kämpfte un sini Engel,

⁸un sie siegte nit, un ihr Platz wird nimi gfunde im Himmel.

⁹Un s wird nusgworfe dr große Drache, di alte Schlange, de do heißt: Deufel un Sadan, der di ganz Welt vufihrt, un na (er) wird uf d Erde gworfe, un sini Engel wäre mit nem dohi gworfe.

¹⁰Un i (ich) ha ghärt ä großi Schtimm, de sait im Himmel: Etze isch des Heil un d Kraft un des Rich unsares Gottes wore un d Macht vu sinem Chrischtus; denn dr Vukläga unsra Breda isch rüssgworfe, der sie vuklagt het Dag un Nacht vor unsrem Gott.

¹¹Un sie hän nen ibawunde (bsiegt) durch des Lammes Bloet un durch des Wort vu ihrem Ziigniss un hän ihr Läbä nit gliebt (leb ka), bis hi zum Dod.

¹²Drum fräie äich, ihr Himmel un de drin huse! Mai aba dr Erde un däm Meer! Denn dr Deufel kummt zue äich nab un het ä große Zorn (Wuet) un weiß, daß sa (er) nur ä weng Ziit het.

¹³Un als dr Drache sieht, daß sa (er) uf d Erde gworfe war, vufolgt da (er) s Wieb, de s Bebli uf d Welt brocht het.

¹⁴Un s wäre däm Wieb zwei Fligel ge vum große Adlers, daß sie in d Wüschte flege ka an ihr Platz, wo sie z ässä gregä soll ä Ziit un zwei Ziite un ä halbi Ziit wiet vum Gsicht (Visasch) vu d Schlange.

¹⁵Un de Schlange schuckt üs ihrem Rache Wassa üs we ä Schtrom hinda däm Wieb her, um sie z vusufe lo.

¹⁶Aba d Erde hilft däm Wieb un doet ihr Mul (Gosch) uf un vuschlingt d Schtrom, den d Drache üsschpuckt üs sinem Rache.

¹⁷Un dr Drache wird zornig iba`s Wieb un goht hi, z kämpfe gege de ibrige vu ihrem Gschlecht, de Gottes Gebote hebe un hän des Zignis Jesus.

¹⁸Un na (er) kunnt an d Schtrand vum Meer.