Read Alemannische Bibel NT Offenbarung 14 Bible Online

Offenbarung 14 - Alemannische Bibel NT bible

Offenbarung 14

¹Un i (ich) sieh, un lueg, des Lamm schtoht uf fem Berg Zion un mit däm Hundatvierunvierzigdusig, de hän si Name un d Name vu sinem Vada (Babbe) uf ihra Schtirn gschriebe.

²Un i (ich) ha ghärt ä Schtimm vum Himmel we de Schtimm vumä große Wassa un we de Schtimm vumä große Dunnda, un de Schtimm, de i (ich) ghärt ha, war we vu Harfeschpiela, de uf ihra Harfe schpiele.

³Un sie singe ä näjes (naies) Led vor rem Thron un vor d vier Gschtalte un d Älteschte; un nemads ka des Led lerne üßa d Hundatvierunvierzigdusig, de kauft sin vu d Erde.

⁴De sin's, de sich mit Wieba nit bfleckt hän, denn sie sin jungfräulich; de folge däm Lamm nohch, wohi`s goht. De sin kauft üs d Mensche als Erschtling fir Gott un s Lamm,

⁵un in ihrem Mul (Gosch) wird kei Falsch gfunde; sie sin untadelig.

⁶Un i (ich) sieh ä andere Engel flege midde durch d Himmel, der het ä ewiges Evangelium z vukündige däne, de uf Erde huse, ällei Natione un Schtämm un Schproche un Mensche.

⁷Un na (er) sait mit großa Schtimm: Firchte Gott un gen nem d Ehri; denn de Schtund vu sinem Gricht isch kumme! Un bäte den a, der Himmel un Erde un Meer un d Wassaquelle gmacht het!

⁸Un ä zweite Engel goht, der sait: Sie isch gfalle, sie isch gfalle, Babylon, de großi Schtadt; denn sie het mit däm Wi ihra Hurarai ällei Velka z trinke ge.

⁹Un ä dritte Engel goht un sait mit großa Schtimm: Wenn jemads des Tier abätet un si Bild un nimmt des Zeiche an sini Schtirn odr an sini Hand,

¹⁰der wird vum Wi vum Zorn (Wuet) Gottes trinke, der unvumischt igschenkt isch in d Kelch vu sinem Zorn (Wuet), un na (er) wird quält wäre mit Fiir un Schwefel vor d heilige Engel un vor rem Lamm.

¹¹Un dr Rauch vu ihra Qual wird ufschtiege vu Ewigkeit zue Ewigkeit; un sie hän keini Rueh Dag un Nacht, de des Tier abäte (ahimmle) un si Bild, un wer des Zeiche vu sinem Namen animmt.

¹²Do isch Geduld vu d Heilige! Do sin, de do fescht hebe de Gebote Gottes un d Glaube an Jesus!

¹³Un i (ich) ha ghärt ä Schtimm vum Himmel zue ma (mir) sage: Schrieb: Selig sin de Dote, de im Herrn schterbe vu etze a. Jo, sait dr Geischt, sie solle ruehe vu ihrem Abmehe; denn ihri Werke folge ne nohch.

¹⁴Un i (ich) sieh, un lueg, ä wißi Wolke. Un uf dr Wolke hockt eina, der glich war nem Menschebue; der het ä goldeni Krone uf sinem Schädel un in sinere Hand ä scharfi Sichle.

¹⁵Un ä andre Engel kummt üs sem Tempel un reft däm, der uf dr Wolke hockt, mit großa Schtimm zue: Holl di Sichle un ernt; denn d Ziit z ernte isch kumme, denn d Ernte vu d Erde isch rief wore.

¹⁶Un der uf dr Wolke hockt, wirft sini Sichle an d Erde, un d Erde wird abgerntet.

¹⁷Un ä andre Engel kummt üs sem Tempel im Himmel, der het ä scharfes Winzamessa.

¹⁸Un ä andre Engel kummt vum Altar, der het Macht iba des Fiir un reft däm, der des scharfe Messa het, mit großa Schtimm zue: Holl di scharfes Winzamessa un schnied (herbscht) de Triebel am Wischtock vu d Erde, denn sini Bäre sin rief!

¹⁹Un dr Engel het sich ufgmacht mit sinem Winzamessa zue d Erde un schnitt de Triebel am Wischtock vu d Erde ab un wirft sie in de großi Kelter vum Zorn (Wuet) Gottes.

²⁰Un de Kelter wird druße vor d Schtadt tramt, un des Bloet goht vu dr Kelter bis an de Zäume (Gschier) vu d Gäul (Pferde), dusigsechshundat Stadien wit.