Read Alemannische Bibel NT Offenbarung 2 Bible Online

Offenbarung 2 - Alemannische Bibel NT bible

Offenbarung 2

¹Dem Engel vu d Gmeinde in Ephesus schrieb: Des sait, der do hebet (haltet) de siebä Schterne in sinere Rechte, der do wandelt midde unda d siebä goldene Laichta:

²Ich kenne dini Werke un di Abmehe un di Geduld un weiß, daß dü de Bese nit vutrage kasch; un dü hesch de breft, de sage, sie saje Aposchtel, un sin's nit, un hesch sie als Vulogeni gfunde,

³un hesch Geduld un hesch wägä minem Namen de Lascht trage un bisch nit med wore.

⁴Aba i (ich) ha gege di, daß dü di erschti Lebi (Liebe) vulo hesch.

⁵So denk etze dra, wovu dü abgfloge bisch, un doe Buße un doe di erschte Werke wida! Wenn aba nit, wäre i (ich) iba di kumme un di Laichta wägschla vu sinem Platz - wenn dü nit Buße doesch.

⁶Aba des hesch dü fir di, daß dü de Werke dr Nikolaiten hassesch, de i (ich) au hass.

⁷Wer Ohre het, der härt, was dr Geischt d Gmeinde sait! Wer ibawindet, däm will i (ich) z ässä ge vum Baum vum Läbä, der im Paradies Gottes isch.

⁸Un däm Engel dr Gmeinde in Smyrna schrieb: Des sait dr Erschte un dr Letschte, der dot war un isch lebändig wore:

⁹Ich kenn di Vufolgig un di Armuet - dü bisch aba rich - un des Läschtere vu däne, de sage, sie sin Jude, un sin's nit, sundern sin d Synagoge (Gotteshus) vum Sadan.

¹⁰Fircht di nit vor rem, was dü liede wirsch! Lueg, dr Deufel wird ä baar vu äich ins Gfängnis (Loch) werfe, dmit ihr vusuecht wäre, un ihr wäre in d Vufolgig si zehn Däg. Bi treu bis a d Dod, so will i (ich) dir de Krone vum Läbä ge.

¹¹Wer Ohre het, der härt, was dr Geischt d Gmeinde sait! Wer ibawindet, däm soll kei Leid gschähe vum zweite Dod.

¹²Un däm Engel dr Gmeinde in Pergamon schrieb: Des sait, der do het des scharfe, zweischniedige Schwert:

¹³Ich weiß, wo dü wohnsch: do, wo d Thron vum Sadan isch; un dü hebsch an minem Name fescht un hesch d Glaube a mi nit vuliignet, au nit in d Däg, als Antipas, mi treue Ziige, bi äich umbrocht worde isch, do, wo d Sadan wohnt.

¹⁴Aba einiges ha i (ich) gege di: dü hesch Lit dert, de sich a de Lehr Bileams fescht hebe, de d Balak glehrt het, d Israelite z vufihre, vum Götzeopfa z ässä un Hurarai z tribä.

¹⁵So hesch dü au Lit, de sich in gliecha Art a de Lehr dr Nikolaiten hebe.

¹⁶Doe Buße; wenn aba nit, so wäre i (ich) bald iba di kumme un gege sie schtriete mit däm Schwert in minem Mul (Gosch).

¹⁷Wer Ohre het, der soll härä, was dr Geischt d Gmeinde sait! Wer ibawindet, däm will i (ich) ge vum vuschteckte Manna un will lem ge ä wieße Schtei (Wackes); un uf däm Schtei (Wackes) isch ä näji (naii) Name gschriebe, den nemads kennt als der, der nen gregt.

¹⁸Un däm Engel d Gmeinde in Thyatira schrieb: Des sait dr Bue Gottes, der Auge het we Fiirflamme, un sini Feß sin we Golderz:

¹⁹Ich kenn dini Werke un di Lebi (Liebe) un di Glaube un di Denscht un di Geduld un weiß, daß dü je länga je me doesch.

²⁰Aba i (ich) ha gege di, daß dü Isebel duldesch, des Wieb, des sait, sie isch ä Prophetin, un lehrt un vufihrt mini Knecht, Hurarai z tribä un Götzeopfa z ässä.

²¹Un i (ich) ha ihr Ziit ge, Buße z doe, un sie will nit umkähre vu ihra Hurarai.

²²Lueg, i (ich) werf sie ufs Bett, un de mit ihr d Ehe broche hän in großi Trebsal, wenn sie nit umkähre vu ihre Werke,

²³un ihri Kinda will i (ich) mit däm Dod schlat. Un alli Gmeinde solle erkenne, daß i (ich)`s bi, der d Niere un`s Herz erforscht, un i (ich) wäre ge jedem vu äich nohch äire Werke.

²⁴Äi (ich) aba sag i (ich), d andere in Thyatira, de solchi Lehr nit hän un nigs wiße iba de Defi vum Sadan, we sie sage: Ich will nit noh ä Lascht uf äich werfe;

²⁵doch was ihr hän, des hebet (haltet) fescht, bis i kumm.

²⁶Un wer ibawindet un hebet (haltet) mi Werk bis ans End, däm will i (ich) Macht ge iba d Heide,

²⁷un na (er) soll sie weide mit isernem Schtägä (Bängel), un we de Töpf vumä Töpfa soll la (er) sie vuschmetere,

²⁸we au i (ich) Macht gregt ha vu minem Vada (Babbe); un i (ich) will lem ge d Morgeschtern.

²⁹Wer Ohre het, der soll härä, was dr Geischt d Gmeinde sait!