Read Јаҥы Кереес Лука 19 Bible Online

Лука 19 - Јаҥы Кереес bible

Лука 19

¹Иисус Иерихонго кирип, оныҥ ичиле базып бараткан.

²Бу калада Закхей деп кижи јуртаган. Ол каланчылардыҥ јааны, бай кижи болгон.

³Иисусты кем болгонын кӧрӧргӧ кӱӱнзеп, је кыскачак сынду болуп, улус ажыра кӧрӱп болбой турган.

⁴Айдарда, озолой јӱгӱрип барала, јаныла ӧтсӧ, Оны кӧрӧргӧ, смоква агашка чыгып алды.

⁵Иисус ол јерге једип келеле, саҥ ӧрӧ кӧрӱп, айтты: — Закхей, капшай тӱш! Меге бӱгӱн сениҥ айлыҥда болор керек.

⁶Ол меҥдей тӱжӱп, Оны айлында сӱӱнчилӱ уткыды.

⁷Ончозы мыны кӧрӧлӧ, Ол кинчектӱ кижиниҥ айлына кирди деп, арбаныжып турдылар.

⁸Закхей дезе туруп, Кайраканга айтты: — Кайракан! Јӧӧжӧмниҥ кабортозын тӱреҥилерге берейин, кемди кӱјӱреген болзом, тӧрт катап кӧп јандырып берейин.

⁹Иисус айтты: — Бӱгӱн бу айылга аргадаш келди: бу да кижи Авраам уулы.

¹⁰Кижи Уулы дезе, јылыйганды таап, аргадаарга келген.

¹¹Мыны уккан улуска Ол укаа сӧс айтты. Ол Иерусалимге јуук болгон, оныҥ учун Кудайдыҥ Каандыгы удабас једип келер деп, олор санангандар.

¹²Иисус: — Каандык алып, кайра јанарга, укту-тӧстӱ бир кижи ыраак ороонго атанып јаткан — деди. —

¹³Он кулын алдырып алып, олорго он мина акча берип, айткан: «Мен јанганчам, акчаны эбиртигер».

¹⁴Ол јердиҥ улузы оны кӧрбӧс болгон, кийнинеҥ ары элчилер ийип, мынайда айттыргандар: «Ол бистиҥ кааныбыс болзын деп кӱӱнзебей јадыс».

¹⁵Је ол каанныҥ ширеезин алала, јанып келген. Кем кандый кирелте алганын сурап угарга, мӧҥӱн берген кулдарын бойына кычырзын деп јакарган.

¹⁶Бирӱзи келип, «Бийим, сениҥ мина акчаҥ он мина экелди» — деген.

¹⁷Ого айткан: «Јакшы, керсӱ кул! Аска бӱдӱмјилӱ болдыҥ, он каламды башкар».

¹⁸Экинчи кул келип, «Бийим, сениҥ мина акчаҥ беш мина экелди» — деген.

¹⁹«Сен де беш каламды башкар» — деп, ого айткан.

²⁰Ӱчинчизи келип, айткан: «Бийим, сениҥ минаҥ бу, оны арчуулга тӱӱп, чеберлеп јӱрдим.

²¹Кату кижи деп, сенеҥ коркыдым: салбаган немени алатан эдиҥ, ӱрендебеген немени кезетен эдиҥ».

²²Ого айткан: «Бойыҥныҥ ок сӧзиҥле сени јаргылаарым, јаман кул! Мени салбаган немени алатан, ӱрендебеген немени кезетен кату кижи деп, сен билген эмейиҥ.

²³Айдарда, мени келип, кирелтелӱ алзын деп, мӧҥӱнимди не керек эбиртпедиҥ?»

²⁴Оноҥ кожо јӱрген улуска јакарган: «Оныҥ миназын алыгар, он миналуга беригер!»

²⁵«Бийибис, ондо тегин де он мина бар» — дешкендер.

²⁶Олорго айткан: «Је мен слерге айдып турум: бардыҥ барына берилер, јоктыҥ не бары да айрылар.

²⁷Мени каан болбозын деп јӱрген ӧштӱлеримди дезе, бери экелип, мениҥ алдымда ӧлтӱригер».

²⁸Мыны айдала, Иисус Иерусалимди ӧрӧ чыгып, оноҥ ары барды.

²⁹Елеон кырдыҥ эдегинде турган Виффагия ла Вифанияга јууктап келерде, ӱренчиктердиҥ экӱзин ийип,

³⁰айтты: — Одоштой јуртка барыгар. Ого кирип, бир де кижи минбеген, буулап койгон эштектиҥ кулунын кӧрӱп ийеригер. Оны чечеле, бери экелигер.

³¹Кандый бир кижи слердеҥ: «Не керек чечип јадыгар?» — деп сураза, «Ол Кайраканга керек» — дегер.

³²Ийгендери барып, Оныҥ айтканыла таап алдылар.

³³Кулун эштекти чечкилеп јадарда, «Эштекти не керек чечип јадыгар?» — деп, ээлери сурады.

³⁴Ӱренчиктер: «Ол Кайраканга керек» — дедилер.

³⁵Кулун эштекти экелеле, кийимдерин оныҥ белине арта салып, Иисусты ого миндирдилер.

³⁶Јортып барадарда, улус кийимдерин јолго јайып турдылар.

³⁷Ол Елеон кырды тӧмӧн алган јолго јууктап келерде, ал-камык ӱренчиктер тыҥ ӱнденип, сӱӱнижип, кӧргӧн ончо кайкалдары учун Кудайды алкай бердилер:

³⁸— Кайраканныҥ адынаҥ келип јаткан Каан алкышту! Теҥериде амыр болзын, кӧк-теҥериде турганга мак!

³⁹Улустыҥ ортозынаҥ кезик фарисейлер айттылар: — Ӱредӱчи, ӱренчиктериҥди токтот.

⁴⁰Је Ол каруу јандырды: — Айдып турум слерге: олор унчукпай барза, таштар кыйгырыжып чыгар.

⁴¹Калага јууктап келеле, оны кӧрӧлӧ ыйлап,

⁴²айтты: — Э-э, амыр-энчӱ сеге нени экелерин ого јӱк бу кӱнде билген болзоҥ кайдат! Је оны бӱгӱн сениҥ кӧзиҥ кӧрӱп болбос.

⁴³Сениҥ кӱндериҥ једип, ӧштӱлериҥ сени эбире казыктар кадаар, курчап алар, ончо јанынаҥ кыстап келер.

⁴⁴Кудай сеге келип јӱрген ӧйди таныбаганыҥ учун сени јемирип, балдарыҥды сенде кырып салгылаар, сенде таш ӱстине таш та артырбас.

⁴⁵Иисус байзыҥга киреле, садыжып ла садып алып турган улусты сӱрӱп,

⁴⁶олорго айдып турды: — Бичилген сӧс бар: «Мениҥ айлым улус мӱргийтен айыл болор». Слер дезе оны тонокчылардыҥ уйазы эдип алдыгар!

⁴⁷Ол кӱнӱҥ сайын байзыҥда ӱредер болды. Улу абыстар, бичикчилер ле калыктыҥ башчылары Оны ӧлтӱрер эбин бедиреп јӱрдилер.

⁴⁸Је мыны канайда эдерин билбей тургандар, нениҥ учун дезе улус ончозы Оны угуп, Оноҥ айрылбас болгон.