Read Ang Biblia, 1978 Job 29 Bible Online

Job 29 - Ang Biblia, 1978 bible

Job 29

¹At muling ipinagbadya ni Job ang kaniyang talinghaga, at nagsabi,

²Oh ako nawa'y napasa mga buwan noong dakong una, Gaya noong mga kaarawan ng binabantayan ako ng Dios;

³ Nang ang kaniyang ilawan ay sumisilang sa aking ulo At sa pamamagitan ng kaniyang liwanag ay lumalakad ako sa kadiliman;

⁴Gaya noong ako'y nasa kabutihan ng aking mga kaarawan, Noong ang pagkasi ng Dios ay nasa aking tolda;

⁵Noong ang Makapangyarihan sa lahat ay sumasaakin pa, At ang aking mga anak ay nangasa palibot ko;

⁶Noong ang aking mga hakbang ay naliligo sa gatas, At ang bato ay nagbubuhos para sa akin ng mga ilog ng langis!

⁷Noong ako'y lumalabas sa pintuang-bayan hanggang sa bayan, Noong aking inihahanda ang aking upuan sa lansangan,

⁸Nakikita ako ng mga binata, at nagsisipagkubli, At ang mga matanda ay nagsisitindig at nagsisitayo:

⁹Ang mga pangulo ay nagpipigil ng pangungusap, At inilalagay ang kanilang kamay sa kanilang bibig;

¹⁰Ang tinig ng mga mahal na tao ay tumatahimik, At ang kanilang dila ay dumidikit sa ngalangala ng kanilang bibig.

¹¹Sapagka't pagka naririnig ako ng pakinig, ay pinagpapala nga ako; At pagka nakikita ako ng mata, ay sumasaksi sa akin:

¹²Sapagka't aking iniligtas ang dukha na dumadaing, Ang ulila rin naman na walang tumutulong sa kaniya.

¹³Ang basbas ng malapit nang mamamatay ay sumaakin: At aking pinaawit sa kagalakan ang puso ng babaing bao.

¹⁴ Ako'y nagbibihis ng katuwiran, at sinusuutan niya ako: Ang aking kaganapan ay parang isang balabal at isang diadema.

¹⁵Ako'y naging mga mata sa bulag, At naging mga paa ako sa pilay.

¹⁶Ako'y naging ama sa mapagkailangan; At ang usap niyaong hindi ko nakikilala ay aking sinisiyasat.

¹⁷At aking binali ang mga pangil ng liko, At inagaw ko ang huli sa kaniyang mga ngipin.

¹⁸Nang magkagayo'y sinabi ko, Mamamatay ako sa aking pugad, At aking pararamihin ang aking mga kaarawan na gaya ng buhangin:

¹⁹Ang aking ugat ay nakalat sa tubig, At ang hamog ay lumalapag buong gabi sa aking sanga:

²⁰Ang aking kaluwalhatian ay sariwa sa akin, At ang aking busog ay nababago sa aking kamay.

²¹Sa akin ay nangakikinig ang mga tao, at nangaghihintay, At nagsisitahimik sa aking payo.

²²Pagkatapos ng aking mga salita ay hindi na sila nagsasalita pa uli; At ang aking pananalita ay tumutulo sa kanila.

²³At kanilang hinihintay ako, na gaya ng paghihintay sa ulan, At kanilang ibinubuka ang kanilang bibig na maluwang na gaya sa huling ulan.

²⁴Ako'y ngumingiti sa kanila pagka sila'y hindi nanganiniwala: At ang liwanag ng aking mukha ay hindi nila hinahamak.

²⁵Ako'y namimili sa kanilang daan, at nauupong gaya ng puno, At tumatahang gaya ng hari sa hukbo, Gaya ng nangaaliw sa nananangis.