Read Ang Biblia, 1978 Job 3 Bible Online

Job 3 - Ang Biblia, 1978 bible

Job 3

¹Pagkatapos nito'y ibinuka ni Job ang kaniyang bibig at sinumpa ang kaniyang kaarawan.

²At si Job ay sumagot, at nagsabi,

³ Maparam nawa ang kaarawan ng kapanganakan sa akin, At ang gabi na nagsabi, May lalaking ipinaglihi.

⁴Magdilim nawa ang kaarawang yaon; Huwag nawang pansinin ng Dios mula sa itaas, Ni silangan man ng liwanag.

⁵Ang dilim at ang salimuot na kadiliman ang siyang mangagari niyaon; Pag-ulapan nawa yaon; Pangilabutin nawa yaon ng lahat na nagpapadilim sa araw.

⁶Suma gabing yaon nawa ang pagsasalimuot ng kadiliman: Huwag nawang kagalakan sa mga araw ng sangtaon; Huwag nawang mapasok sa bilang ng mga buwan.

⁷Narito, mapagisa ang gabing yaon; Huwag nawang datnan yaon ng masayang tinig.

⁸Sumpain nawa yaong nanganunumpa sa araw, Ng nangamimihasang gumalaw sa buwaya.

⁹Mangagdilim nawa ang mga bituin ng pagtatakip-silim niyaon: Maghintay nawa ng liwanag, nguni't huwag magkaroon: Ni huwag mamalas ang mga bukang liwayway ng umaga:

¹⁰Sapagka't hindi tinakpan ang mga pinto ng bahay-bata ng aking ina, O ikinubli man ang kabagabagan sa aking mga mata.

¹¹Bakit hindi pa ako namatay mula sa bahay-bata? Bakit di pa napatid ang aking hininga nang ipanganak ako ng aking ina?

¹² Bakit tinanggap ako ng mga tuhod? O bakit ng mga suso, na aking sususuhin?

¹³Sapagka't ngayon ay nahihiga sana ako at natatahimik; Ako sana'y nakakatulog; na napapahinga ako:

¹⁴Na kasama ng mga hari at ng mga kasangguni sa lupa, Na nagsisigawa ng mga dakong ilang sa ganang kanila;

¹⁵O ng mga pangulo na nangagkaroon ng ginto, Na pumuno sa kanilang bahay ng pilak:

¹⁶ O gaya sana ng nalagas na nakatago, na hindi nabuhay; Gaya sana ng sanggol na kailan man ay hindi nakakita ng liwanag.

¹⁷Doo'y naglilikat ang masama sa pagbagabag; At doo'y nagpapahinga ang pagod.

¹⁸Doo'y ang mga bihag ay nangagpapahingang magkakasama; Hindi nila naririnig ang tinig ng nagpapaatag.

¹⁹Ang mababa at ang mataas ay nangaroon; At ang alipin ay laya sa kaniyang panginoon.

²⁰Bakit binibigyan ng liwanag ang nasa karalitaan, At ng buhay ang kaluluwang nasa kahirapan;

²¹Na naghihintay ng kamatayan, nguni't hindi dumarating; At hinahangad ng higit kaysa mga kayamanang nakatago;

²²Na nagagalak ng di kawasa, At nangasasayahan, pagka nasumpungan ang libingan?

²³Bakit binibigyan ng liwanag ang tao na kinalilingiran ng lakad, At ang kinulong ng Dios?

²⁴Sapagka't nagbubuntong hininga ako bago ako kumain, At ang aking mga angal ay bumubugsong parang tubig.

²⁵Sapagka't ang bagay na aking kinatatakutan ay dumarating sa akin, At ang aking pinangingilabutan ay dumarating sa akin.

²⁶Hindi ako tiwasay, ni ako man ay tahimik, ni ako man ay napapahinga; Kundi kabagabagan ang dumarating.