Read Ang Biblia, 1978 Job 30 Bible Online

Job 30 - Ang Biblia, 1978 bible

Job 30

¹Nguni't ngayo'y silang bata kay sa akin ay nagsisitawa sa akin, Na ang mga magulang ay di ko ibig na malagay na kasama ng mga aso ng aking kawan.

²Oo, ang kalakasan ng kanilang kamay, sa ano ko mapapakinabangan? Mga taong ang kalusugan ng gulang ay lumipas na.

³Sila'y lata sa pangangailangan at sa kagutom; Kanilang nginangata ang tuyong lupa, sa kadiliman ng kasalatan at kapahamakan.

⁴Sila'y nagsisibunot ng mga malvas sa tabi ng mabababang punong kahoy; At ang mga ugat ng enebro ay siyang kanilang pinakapagkain.

⁵Sila'y pinalayas mula sa gitna ng mga tao; Sila'y sumisigaw sa likuran nila, na gaya ng sa likuran ng isang magnanakaw.

⁶Upang sila'y magsitahan sa nakatatakot na mga libis, Sa mga puwang ng lupa, at ng mga bato.

⁷Sa gitna ng mabababang punong kahoy ay nagsisiangal; Sa ilalim ng mga tinikan ay nangapipisan.

⁸Mga anak ng mga mangmang, oo, mga anak ng mga walang puring tao; Sila'y mga itinapon mula sa lupain.

⁹ At ngayon ay naging kantahin nila ako, Oo, ako'y kasabihan sa kanila.

¹⁰Kanilang kinayayamutan ako, nilalayuan nila ako, At hindi sila nagpipigil ng paglura sa aking mukha.

¹¹Sapagka't kinalag niya ang kaniyang panali, at pinighati ako, At kanilang inalis ang paningkaw sa harap ko.

¹²Sa aking kanan ay tumatayo ang tanga; Itinutulak nila ang aking mga paa, At kanilang pinapatag laban sa akin ang kanilang mga paraan ng paghamak.

¹³Kanilang sinisira ang aking landas, Kanilang isinusulong ang aking kapahamakan, Mga taong walang tumulong.

¹⁴Tila dumarating sila sa isang maluwang na pasukan: Sa gitna ng kasiraan ay nagsisigulong sila.

¹⁵Mga kakilabutan ay dumadagan sa akin, Kanilang tinatangay ang aking karangalan na gaya ng hangin; At ang aking kaginhawahan ay napaparam na parang alapaap.

¹⁶At ngayo'y nanglulupaypay ang aking kaluluwa sa loob ko; Mga kaarawan ng pagkapighati ay humawak sa akin.

¹⁷Sa gabi ay nagaantakan ang aking mga buto, At ang mga antak na nagpapahirap sa akin ay hindi nagpapahinga.

¹⁸Sa matinding karahasan ng aking sakit ay nagiging katuwa ang aking suot: Tumatali sa akin sa palibot na gaya ng leeg ng aking baro.

¹⁹Inihahagis niya ako sa banlik, At ako'y naging parang alabok at mga abo.

²⁰Ako'y dumadaing sa iyo, at hindi mo ako sinasagot: Ako'y tumatayo, at minamasdan mo ako.

²¹Ikaw ay naging mabagsik sa akin: Sa pamamagitan ng kapangyarihan ng iyong kamay ay hinahabol mo ako.

²²Itinataas mo ako sa hangin, pinasasakay mo ako roon; At tinutunaw mo ako sa bagyo.

²³Sapagka't talastas ko na iyong dadalhin ako sa kamatayan, At sa bahay na takda sa lahat na may buhay.

²⁴Gayon man ang isa ay di ba naguunat ng kamay sa kaniyang pagkahulog? O sa kaniyang kasakunaan kung kaya sisigaw ng tulong?

²⁵ Hindi ko ba iniyakan yaong nasa kabagabagan? Hindi ba ang aking kaluluwa ay nakikidamay sa mapagkailangan?

²⁶ Pagka ako'y humahanap ng mabuti, ang kasamaan nga ang dumarating: At pagka ako'y naghihintay ng liwanag ay kadiliman ang dumarating.

²⁷Ang aking puso'y nababagabag at walang pahinga; Mga araw ng kapighatian ay dumating sa akin.

²⁸ Ako'y yumayaong tumatangis na walang araw; Ako'y tumatayo sa kapulungan at humihinging tulong.

²⁹Ako'y kapatid ng mga chakal, At mga kasama ng mga avestruz.

³⁰ Ang aking balat ay maitim, at natutuklap, At ang aking mga buto ay nagpapaltos.

³¹Kaya't ang aking alpa ay naging panangis, At ang aking flauta ay naging tinig ng umiiyak.