Read Ang Biblia, 1978 Job 36 Bible Online

Job 36 - Ang Biblia, 1978 bible

Job 36

¹Si Eliu rin naman ay nagpatuloy at nagsabi,

²Pagdalitaan mo akong sandali, at aking ipakikilala sa iyo; Sapagka't mayroon pa akong masasalita sa pagsasanggalang sa Dios.

³Dadalhin ko ang aking kaalaman mula sa malayo, At aking itutungkol ang katuwiran sa Maylalang sa akin.

⁴Sapagka't tunay na ang aking mga salita ay hindi kabulaanan: Siyang sakdal sa kaalaman ay sumasaiyo.

⁵Narito ang Dios ay makapangyarihan, at hindi humahamak sa kanino man; Siya'y makapangyarihan sa lakas ng unawa.

⁶Hindi niya pinanatili ang buhay ng masama: Nguni't nagbibigay ng matuwid sa napipighati.

⁷Hindi niya inihihiwalay ang kaniyang mga mata sa matuwid: Kundi kasama ng mga hari sa luklukan Kaniyang itinatatag sila magpakailan man, at sila'y natataas.

⁸At kung sila'y mapapangaw, At mapipigil sa mga panali ng kapighatian;

⁹Itinuturo nga niya sa kanila ang kanilang gawa, At ang kanilang mga pagsalangsang na kanilang pinalalo.

¹⁰ Ibinubuka rin naman niya ang kanilang pakinig sa turo, At iniuutos na sila'y magsihiwalay sa kasamaan.

¹¹Kung sila'y makinig at maglingkod sa kaniya, Kanilang gugugulin ang kanilang mga kaarawan sa kaginhawahan, At ang kanilang mga taon sa kasayahan.

¹²Nguni't kung hindi sila mangakinig, sila'y mangamamatay sa pamamagitan ng tabak, At sila'y mangamamatay na walang kaalaman.

¹³Nguni't ang di banal sa puso ay nagbubunton ng galit: Hindi humihiyaw sila ng saklolo pagka tinatalian niya sila.

¹⁴ Sila'y nangamamatay sa kabataan, At ang kanilang buhay ay napapahamak sa gitna ng marumi.

¹⁵Inililigtas niya ang mga dukha sa kanilang pagkapighati, At ibinubuka ang kanilang mga pakinig sa pagkapighati.

¹⁶Oo, hahanguin ka niya mula sa kagipitan, Hanggang sa luwal na dako na walang kagipitan; At ang malalagay sa iyong dulang ay mapupuno ng katabaan.

¹⁷Nguni't ikaw ay puspos ng kahatulan ng masama: Kahatulan at kaganapan ang humahawak sa iyo.

¹⁸Sapagka't may poot, magingat ka baka ikaw ay iligaw ng iyong kasiyahan; Ni mailigaw ka man ng kalakhan ng katubusan.

¹⁹Mapapaari ba ang iyong sigaw na ikaw ay hindi mapapasa kapanglawan, O ang madlang lakas man ng iyong kalakasan?

²⁰Huwag mong nasain ang gabi, Pagka ang mga bayan ay nangahiwalay sa kanilang kinaroroonang dako.

²¹Ikaw ay magingat, huwag mong lingunin ang kasamaan; Sapagka't ito'y iyong pinili sa halip ng kadalamhatian.

²²Narito, ang Dios ay gumagawa ng mainam sa kaniyang kapangyarihan: Sinong tagapagturo ang gaya niya?

²³ Sinong nagguhit sa kaniya ng kaniyang daan? O sinong makapagsasabi, Ikaw ay gumawa ng kalikuan?

²⁴Alalahanin mo na iyong dinakila ang kaniyang gawa, Na inawit ng mga tao.

²⁵Lahat ng mga tao'y nakakita noon; Makikita ito ng tao sa malayo.

²⁶Narito, ang Dios ay dakila, at hindi natin nakikilala siya; Hindi masayod ang bilang ng kaniyang mga taon.

²⁷Sapagka't pinailanglang niya ang mga patak ng tubig, Na nagiging ulan mula sa singaw na yaon:

²⁸ Na ibinubuhos ng mga langit At ipinapatak na sagana sa tao.

²⁹Oo, may makakaunawa ba ng paglaganap ng mga alapaap, Ng mga kulog ng kaniyang kulandong?

³⁰ Narito, pinalalaganap niya ang kaniyang liwanag sa palibot niya; At inaapawan ang kalaliman ng dagat.

³¹Sapagka't sa pamamagitan ng mga ito ay hinahatulan niya ang mga bayan; Siya'y nagbibigay ng pagkaing sagana.

³²Tinatakpan niya ang kaniyang mga kamay ng kidlat; At ibinilin sa kidlat na tumama sa pinakatanda.

³³Ang hugong niyaon ay nagsasaysay ng tungkol sa kaniya, Ang hayop nama'y ng tungkol sa bagyo na dumarating.