Read Ang Biblia, 1978 Job 9 Bible Online

Job 9 - Ang Biblia, 1978 bible

Job 9

¹Nang magkagayo'y sumagot si Job, at nagsabi,

²Sa katotohanan ay nalalaman kong ito'y gayon: Nguni't paanong makapaggaganap ang tao sa Dios?

³Kung kalugdan niyang makipagtalo sa kaniya, Siya'y hindi makasasagot sa kaniya ng isa sa isang libo.

⁴ Siya ay pantas sa puso, at may kaya sa kalakasan: Sinong nagmatigas laban sa kaniya at guminhawa?

⁵Na siyang naglilipat ng mga bundok, at hindi nila nalalaman, Pagka nililiglig niya sa kaniyang pagkagalit.

⁶ Na siyang umuuga ng lupa sa kaniyang kinaroroonan, At ang mga haligi nito ay nangayayanig.

⁷Na siyang naguutos sa araw, at hindi sumisikat; At nagtatakda sa mga bituin.

⁸ Na nagiisang inuunat ang langit, At tumutungtong sa mga alon ng dagat.

⁹ Na lumikha sa Oso, sa Orion, at sa mga Pleyade, At sa mga silid ng timugan.

¹⁰Na gumagawa ng mga dakilang bagay na di masayod; Oo, mga kamanghamanghang bagay na walang bilang.

¹¹Narito, siya'y dumaraan sa siping ko, at hindi ko siya nakikita: Siya'y nagpapatuloy rin naman, nguni't hindi ko siya namamataan.

¹² Narito, siya'y nangangagaw sinong makasasansala sa kaniya? Sinong magsasabi sa kaniya: Anong ginagawa mo?

¹³Hindi iuurong ng Dios ang kaniyang galit; Ang mga manunulong sa Rahab ay nagsisiyukod sa ilalim niya.

¹⁴Gaano pa nga kaya kaliit ang maisasagot ko sa kaniya, At mapipiling aking mga salita na maimamatuwid ko sa kaniya?

¹⁵ Na kahiman ako'y matuwid, gayon may hindi ako sasagot sa kaniya; Ako'y mamamanhik sa aking hukom.

¹⁶Kung ako'y tumawag, at siya'y sumagot sa akin; Gayon ma'y hindi ako maniniwala na kaniyang dininig ang aking tinig.

¹⁷Sapagka't ako'y ginigiba niya sa pamamagitan ng isang bagyo, At pinararami ang aking mga sugat ng walang kadahilanan.

¹⁸Hindi niya ako tutulutang ako'y huminga, Nguni't nililipos niya ako ng hirap.

¹⁹Kung kami ay magsalita tungkol sa kalakasan, narito, siya'y may kapangyarihan! At kung sa kahatulan, sino, sinasabi niya ay magtatakda sa akin ng panahon?

²⁰Kahiman ako'y matuwid, ang aking sariling bibig ay hahatol sa akin: Kahiman ako'y sakdal patototohanan niya akong masama.

²¹Ako'y sakdal; hindi ko talos ang aking sarili; Aking niwalang kabuluhan ang aking buhay.

²²Lahat ay isa; kaya't aking sinasabi: Kaniyang ginigiba ang sakdal at ang masama.

²³Kung ang panghampas ay pumapatay na bigla, Tatawanan niya ang paglilitis sa mga walang sala.

²⁴Ang lupa ay nabigay sa kamay ng masama: Kaniyang tinatakpan ang mga mukha ng mga hukom nito; Kung hindi siya, sino nga?

²⁵Ngayo'y ang mga kaarawan ko ay matulin kay sa isang sugo: Dumadaang matulin, walang nakikitang mabuti.

²⁶Sila'y nagsisidaang parang mga matuling sasakyan: Parang agila na dumadagit ng huli.

²⁷ Kung aking sabihin: Aking kalilimutan ang aking daing, Aking papawiin ang aking malungkot na mukha, at magpapakasaya ako:

²⁸Ako'y natatakot sa lahat kong kapanglawan, Talastas ko na hindi mo aariin akong walang sala.

²⁹Ako'y mahahatulan; Bakit nga ako gagawa ng walang kabuluhan?

³⁰Kung ako'y maligo ng nieveng tubig, At gawin ko ang aking mga kamay na napakalinis;

³¹Gayon ma'y itutulak mo ako sa hukay, At kayayamutan ako ng aking mga sariling kasuutan.

³²Sapagka't siya'y hindi tao, na gaya ko, na sasagot ako sa kaniya, Na tayo'y pumasok kapuwa sa kahatulan,

³³Walang hukom sa pagitan natin, Na makapaglagay ng kaniyang kamay sa ating dalawa.

³⁴Ihiwalay niya sa akin ang kaniyang tungkod, At huwag akong takutin ng kaniyang pangilabot:

³⁵Kung magkagayo'y magsasalita ako, at hindi matatakot sa kaniya; Sapagka't hindi gayon ako sa aking sarili.