Read Ang Biblia, 1978 Mga Awit 102 Bible Online

Mga Awit 102 - Ang Biblia, 1978 bible

Mga Awit 102

¹Dinggin mo ang dalangin ko, Oh Panginoon, At dumating nawa ang daing ko sa iyo.

² Huwag mong ikubli ang mukha mo sa akin sa kaarawan ng aking kahirapan: Ikiling mo ang iyong pakinig sa akin; Sa araw na ako'y tumawag, ay sagutin mo akong madali.

³ Sapagka't ang mga kaarawan ko'y nangapapawi na parang usok, At ang mga buto ko'y nangasusunog na parang panggatong.

⁴Ang puso ko'y nasaktan na parang damo, at natuyo; Sapagka't nalimutan kong kanin ang aking tinapay.

⁵Dahil sa tinig ng aking daing Ang mga buto ko'y nagsisidikit sa aking laman.

⁶Ako'y parang pelikano sa ilang; Ako'y naging parang kuwago sa kaparangan.

⁷Ako'y umaabang, at ako'y naging parang maya Na nagiisa sa bubungan.

⁸Dinudusta ako ng aking mga kaaway buong araw; Silang nangauulol laban sa akin ay nagsisisumpa sa akin.

⁹Sapagka't kinain ko ang mga abo na parang tinapay, At hinaluan ko ang aking inumin ng iyak.

¹⁰Dahil sa iyong galit at iyong poot: Sapagka't ako'y iyong itinaas, at inihagis.

¹¹ Ang aking mga kaarawan ay parang lilim na kumikiling; At ako'y natuyo na parang damo.

¹²Nguni't ikaw, Oh Panginoon, ay mamamalagi magpakailan man; At ang alaala sa iyo ay sa lahat ng sali't saling lahi.

¹³Ikaw ay babangon at maaawa sa Sion: Sapagka't kapanahunan ng pagkaawa sa kaniya, Oo, ang takdang panahon ay dumating.

¹⁴Sapagka't nililigaya ang iyong mga lingkod sa kaniyang mga bato, At nanghihinayang sa kaniyang alabok.

¹⁵Sa gayo'y katatakutan ng mga bansa ang pangalan ng Panginoon. At ng lahat ng hari sa lupa ang iyong kaluwalhatian;

¹⁶Sapagka't itinayo ng Panginoon ang Sion, Siya'y napakita sa kaniyang kaluwalhatian;

¹⁷ Kaniyang dininig ang dalangin ng tapon, At hindi hinamak ang kanilang dalangin.

¹⁸Ito'y isusulat na ukol sa lahing susunod: At ang bayang lalalangin ay pupuri sa Panginoon.

¹⁹Sapagka't siya'y tumungo mula sa kaitaasan ng kaniyang santuario; Tumingin ang Panginoon sa lupa mula sa langit;

²⁰ Upang dinggin ang buntong hininga ng bilanggo: Upang kalagan yaong nangaitakdang patayin;

²¹ Upang maipahayag ng mga tao ang pangalan ng Panginoon sa Sion, At ang kaniyang kapurihan sa Jerusalem;

²²Nang ang mga bayan ay mapisan, At ang mga kaharian, upang maglingkod sa Panginoon.

²³Kaniyang pinahina ang aking kalakasan sa daan; Kaniyang pinaikli ang mga kaarawan ko.

²⁴ Aking sinabi, Oh Dios ko, huwag mo akong kunin sa kalagitnaan ng aking mga kaarawan; Ang mga taon mo'y lampas sa mga sali't saling lahi.

²⁵Nang una ay inilagay mo ang patibayan ng lupa; At ang mga langit ay gawa ng iyong mga kamay.

²⁶ Sila'y uuwi sa wala, nguni't ikaw ay mananatili: Oo, silang lahat ay maluluma na parang bihisan; Parang isang kasuutan na iyong mga papalitan, at sila'y mga mapapalitan:

²⁷Nguni't ikaw rin, At ang mga taon mo'y hindi magkakawakas.

²⁸ Ang mga anak ng iyong mga lingkod ay mangamamalagi, At ang kanilang binhi ay matatatag sa harap mo.