Read Ang Biblia, 1978 Mga Awit 104 Bible Online

Mga Awit 104 - Ang Biblia, 1978 bible

Mga Awit 104

¹Purihin mo ang Panginoon, Oh kaluluwa ko. Oh Panginoon kong Dios ikaw ay totoong dakila; Ikaw ay nabibihisan ng karangalan at kamahalan.

²Na siyang nagbabalot sa iyo ng liwanag na parang bihisan; Na siyang naguunat ng mga langit na parang tabing:

³ Na siyang naglalagay ng mga tahilan ng kaniyang mga silid sa tubig; Na siyang gumagawa sa mga alapaap na kaniyang karro; Na siyang lumalakad sa mga pakpak ng hangin:

⁴ Na siyang gumagawa sa mga hangin na mga sugo niya; Ang kaniyang mga tagapangasiwa ay alab ng apoy:

⁵Na siyang naglagay ng mga patibayan ng lupa, Upang huwag makilos magpakailan man,

⁶Iyong tinakpan ng kalaliman na tila isang bihisan; Ang tubig ay tumatayo sa itaas ng mga bundok.

⁷ Sa iyong pagsaway sila'y nagsitakas; Sa hugong ng iyong kulog ay nagmadaling nagsialis sila;

⁸Sila'y nagsiahon sa mga bundok, sila'y nagsilusong sa mga libis, Sa dako mong itinatag ukol sa kanila.

⁹Ikaw ay naglagay ng hangganan upang sila'y huwag makaraan; Upang sila'y huwag magsibalik na tumakip sa lupa.

¹⁰Siya'y nagsusugo ng mga bukal sa mga libis; Nagsisiagos sa gitna ng mga bundok:

¹¹Sila'y nagpapainom sa bawa't hayop sa parang; Nangagpapatid-uhaw ang mga mailap na asno.

¹²Sa tabi nila ay nagkaroon ng kanilang tahanan ang mga ibon sa himpapawid, Sila'y nagsisiawit sa mga sanga.

¹³Kaniyang dinidilig ang mga bundok mula sa kaniyang mga silid: Ang lupa'y busog sa bunga ng iyong mga gawa.

¹⁴ Kaniyang pinatutubo ang damo para sa mga hayop, At ang gugulayin sa paglilingkod sa tao: Upang siya'y maglabas ng pagkain sa lupa:

¹⁵ At ng alak na nagpapasaya sa puso ng tao, At ng langis upang pasilangin ang kaniyang mukha, At ng tinapay na nagpapalakas ng puso ng tao.

¹⁶Ang mga punong kahoy ng Panginoon ay busog; Ang mga sedro sa Libano, na kaniyang itinanim;

¹⁷Na pinamumugaran ng mga ibon: Tungkol sa tagak, ang mga puno ng abeto ay kaniyang bahay.

¹⁸Ang mga mataas na bundok ay para sa mga mailap na kambing; Ang mga malalaking bato ay kanlungan ng mga coneho.

¹⁹ Kaniyang itinakda ang buwan sa mga panahon: Nalalaman ng araw ang kaniyang paglubog.

²⁰Iyong ginagawa ang kadiliman at nagiging gabi; Na iginagalaw ng lahat na hayop sa gubat.

²¹ Umuungal ang mga batang leon sa pagsunod sa mahuhuli nila, At hinahanap sa Dios ang kanilang pagkain.

²²Ang araw ay sumisikat sila'y nagsisialis, At nangahihiga sa kanilang mga yungib.

²³Lumalabas ang tao sa kaniyang gawain, At sa kaniyang gawa hanggang sa kinahapunan.

²⁴ Oh Panginoon, pagka sarisari ng iyong mga gawa! Sa karunungan ay ginawa mo silang lahat: Ang lupa ay puno ng iyong kayamanan.

²⁵Nandoon ang dagat, na malaki at maluwang, Na ginagalawan ng di mabilang na mga bagay, Ng mga munti at ng mga malaking hayop din naman.

²⁶Doo'y nagsisiyaon ang mga sasakyan: Nandoon ang buwaya na iyong nilikha upang maglibang doon.

²⁷ Lahat ng ito ay nangaghihintay sa iyo, Upang iyong mabigyan sila ng kanilang pagkain sa ukol na kapanahunan.

²⁸Ang iyong ibinibigay sa kanila ay pinipisan nila; Iyong ibinubukas ang iyong kamay, sila'y nangabubusog ng kabutihan.

²⁹ Iyong ikinukubli ang iyong mukha, sila'y nangababagabag; Iyong inaalis ang kanilang hininga, sila'y nangamamatay, At nagsisibalik sa kanilang pagkaalabok.

³⁰Iyong sinusugo ang iyong Espiritu, sila'y nangalalalang; At iyong binabago ang balat ng lupa.

³¹Manatili nawa ang kaluwalhatian ng Panginoon kailan man; Magalak nawa ang Panginoon sa kaniyang mga gawa:

³²Na siyang tumitingin sa lupa at nayayanig: Kaniyang hinihipo ang mga bundok at nagsisiusok.

³³ Aawit ako sa Panginoon habang ako'y nabubuhay: Ako'y aawit ng pagpuri sa aking Dios, samantalang mayroon akong kabuhayan.

³⁴Matamisin nawa niya ang aking pagbubulay: Ako'y magagalak sa Panginoon.

³⁵ Malipol nawa ang mga makasalanan sa lupa, At mawala nawa ang masama. Purihin mo ang Panginoon, Oh kaluluwa ko. Purihin ninyo ang Panginoon.