Read Ang Biblia, 1978 Mga Awit 119 Bible Online

Mga Awit 119 - Ang Biblia, 1978 bible

Mga Awit 119

¹Mapalad silang sakdal sa lakad, Na nagsisilakad sa kautusan ng Panginoon.

²Mapalad silang nangagiingat ng kaniyang mga patotoo, Na nagsisihanap sa kaniya ng buong puso.

³ Oo, silang hindi nagsisigawa ng kalikuan; Sila'y nagsisilakad sa kaniyang mga daan.

⁴Iyong iniutos sa amin ang mga tuntunin mo, Upang aming sunding masikap.

⁵Oh matatag nawa ang aking mga daan, Upang sundin ang mga palatuntunan mo!

⁶ Hindi nga ako mapapahiya, Pagka ako'y nagkaroon ng galang sa inyong lahat na mga utos.

⁷Ako'y magpapasalamat sa iyo sa pamamagitan ng katuwiran ng puso, Pagka aking natutuhan ang mga matuwid mong kahatulan.

⁸Aking tutuparin ang mga palatuntunan mo: Oh huwag mo akong pabayaang lubos.

⁹Sa paano lilinisin ng isang binata ang kaniyang daan? Sa pagdinig doon ayon sa iyong salita.

¹⁰Hinanap kita ng aking buong puso: Oh huwag nawa akong malihis sa iyong mga utos.

¹¹Ang salita mo'y aking iningatan sa aking puso: Upang huwag akong magkasala laban sa iyo.

¹²Mapalad ka, Oh Panginoon: Ituro mo sa akin ang mga palatuntunan mo.

¹³Aking ipinahayag ng aking mga labi Ang lahat ng mga kahatulan ng iyong bibig.

¹⁴ Ako'y nagalak sa daan ng iyong mga patotoo, Na gaya ng lahat na kayamanan.

¹⁵Ako'y magbubulay sa iyong mga tuntunin, At gagalang sa iyong mga daan.

¹⁶ Ako'y magaaliw sa iyong mga palatuntunan: Hindi ko kalilimutan ang iyong salita.

¹⁷ Gawan ng mabuti ang iyong lingkod, upang ako'y mabuhay; Sa gayo'y aking susundin ang iyong salita.

¹⁸Idilat mo ang aking mga mata, upang ako'y makakita Ng kagilagilalas na mga bagay sa iyong kautusan.

¹⁹ Ako'y nakikipamayan sa lupa: Huwag mong ikubli ang mga utos mo sa akin.

²⁰ Ang puso ko'y nadudurog sa pananabik. Na tinatamo sa iyong mga kahatulan sa lahat ng panahon.

²¹Iyong sinaway ang mga palalong sinumpa, Na nagsisihiwalay sa iyong mga utos.

²²Alisin mo sa akin ang kadustaan at kakutyaan; Sapagka't iningatan ko ang iyong mga patotoo.

²³Mga pangulo naman ay nagsiupo, at naguusap ng laban sa akin; Nguni't ang lingkod mo'y nagbulay sa iyong mga palatuntunan.

²⁴ Ang mga patotoo mo naman ay aking mga kaluguran. At aking mga tagapayo.

²⁵ Ang kaluluwa ko'y dumidikit sa alabok: Buhayin mo ako ayon sa iyong salita.

²⁶Aking ipinahayag ang mga lakad ko, at ikaw ay sumagot sa akin: Ituro mo sa akin ang mga palatuntunan mo.

²⁷ Ipaunawa mo sa akin ang daan ng iyong mga tuntunin: Sa gayo'y aking bubulayin ang iyong kagilagilalas na mga gawa.

²⁸Ang kaluluwa ko'y natutunaw sa kabigatan ng loob: Iyong palakasin ako ayon sa iyong salita.

²⁹Ilayo mo sa akin ang daan ng kasinungalingan: At ipagkaloob mo sa aking may pagbibiyaya ang iyong kautusan.

³⁰Aking pinili ang daan ng pagtatapat: Ang mga kahatulan mo'y inilagay ko sa harap ko.

³¹Ako'y kumapit sa iyong mga patotoo: Oh Panginoon, huwag mo akong ilagay sa kahihiyan.

³²Aking tatakbuhan ang daan ng iyong mga utos, Pagka iyong pinalaki ang aking puso.

³³Ituro mo sa akin, Oh Panginoon, ang daan ng iyong mga palatuntunan; At aking iingatan hanggang sa wakas.

³⁴Bigyan mo ako ng pagkaunawa at aking iingatan ang iyong kautusan; Oo, aking susundin ng aking buong puso.

³⁵Payaunin mo ako sa landas ng iyong mga utos; Sapagka't siya kong kinaaliwan.

³⁶Ikiling mo ang aking puso sa iyong mga patotoo, At huwag sa kasakiman.

³⁷ Alisin mo ang aking mga mata sa pagtingin ng walang kabuluhan. At buhayin mo ako sa iyong mga daan.

³⁸ Papagtibayin mo ang iyong salita sa iyong lingkod, Na ukol sa takot sa iyo.

³⁹Alisin mo ang aking kadustaan na aking kinatatakutan: Sapagka't ang mga kahatulan mo'y mabuti.

⁴⁰Narito, ako'y nanabik sa iyong mga tuntunin; Buhayin mo ako sa iyong katuwiran.

⁴¹ Padatingin mo rin sa akin ang iyong mga kagandahang-loob, Oh Panginoon, Sa makatuwid baga'y ang iyong kaligtasan, ayon sa iyong salita.

⁴²Sa gayo'y magkakaroon ako ng kasagutan sa kaniya na dumuduwahagi sa akin; Sapagka't ako'y tumitiwala sa iyong salita.

⁴³At huwag mong lubos na kunin ang salita ng katotohanan sa aking bibig; Sapagka't ako'y umasa sa iyong mga kahatulan.

⁴⁴Gayon ko susundin ang iyong kautusan na palagi Magpakailan-kailan pa man.

⁴⁵At lalakad ako sa kalayaan; Sapagka't aking hinanap ang iyong mga tuntunin.

⁴⁶ Ako nama'y magsasalita ng iyong mga patotoo sa harap ng mga hari, At hindi ako mapapahiya.

⁴⁷At ako'y maaaliw sa iyong mga utos, Na aking iniibig.

⁴⁸ Akin namang itataas ang aking mga kamay sa iyong mga utos, na aking inibig; At ako'y magbubulay sa iyong mga palatuntunan.

⁴⁹Iyong alalahanin ang salita sa iyong lingkod, Na doo'y iyong pinaasa ako.

⁵⁰Ito'y aking kaaliwan sa aking pagkapighati: Sapagka't binuhay ako ng iyong salita.

⁵¹Ang palalo ay dumuwahaging mainam sa akin: Gayon ma'y hindi ako hihiwalay sa iyong kautusan.

⁵²Aking inalaala ang mga kahatulan mo ng una, Oh Panginoon, At ako'y nagaliw sa sarili.

⁵³ Maalab na galit ang humawak sa akin, Dahil sa masama na nagpabaya ng iyong kautusan.

⁵⁴Ang iyong mga palatuntunan ay naging aking mga awit Sa bahay ng aking pangingibang bayan.

⁵⁵ Aking inalaala sa gabi ang pangalan mo, Oh Panginoon, At sinunod ko ang iyong kautusan.

⁵⁶Ito ang tinamo ko, Sapagka't aking iningatan ang mga tuntunin mo.

⁵⁷ Ang Panginoon ay aking bahagi: Aking sinabi na aking tutuparin ang iyong mga salita.

⁵⁸Aking hiniling ang iyong biyaya ng aking buong puso: Magmahabagin ka sa akin ayon sa iyong salita.

⁵⁹ Ako'y nagiisip sa aking mga lakad, At ibinalik ko ang aking mga paa sa iyong mga patotoo.

⁶⁰Ako'y nagmadali, at hindi ako nagmakupad, Na sundin ang iyong mga utos.

⁶¹Pinuluputan ako ng mga panali ng masama; Nguni't hindi ko nilimot ang iyong kautusan.

⁶² Sa hating gabi ay babangon ako upang magpasalamat sa iyo, Dahil sa iyong mga matuwid na kahatulan.

⁶³Ako'y kasama ng lahat na nangatatakot sa iyo, At ng nagsisitupad ng iyong mga tuntunin.

⁶⁴Ang lupa, Oh Panginoon, ay puno ng iyong kagandahang-loob: Ituro mo sa akin ang iyong mga palatuntunan.

⁶⁵Ginawan mo ng mabuti ang iyong lingkod, Oh Panginoon, ayon sa iyong salita.

⁶⁶Turuan mo ako ng mabuting kahatulan at kaalaman; Sapagka't ako'y sumampalataya sa iyong mga utos.

⁶⁷ Bago ako nagdalamhati ay naligaw ako; Nguni't ngayo'y tinutupad ko ang iyong salita.

⁶⁸ Ikaw ay mabuti, at gumagawa ng mabuti; Ituro mo sa akin ang iyong mga palatuntunan.

⁶⁹Ang palalo ay kumatha ng kabulaanan laban sa akin: Aking tutuparin ang iyong mga tuntunin ng buong puso ko.

⁷⁰ Ang puso nila ay matabang gaya ng sebo; Nguni't ako'y naaaliw sa iyong kautusan.

⁷¹ Mabuti sa akin na ako'y napighati; Upang aking matutuhan ang mga palatuntunan mo.

⁷²Ang kautusan ng iyong bibig ay lalong mabuti sa akin Kay sa libong ginto at pilak.

⁷³ Ginawa ako at inanyuan ako ng iyong mga kamay: Bigyan mo ako ng unawa, upang matutuhan ko ang iyong mga utos.

⁷⁴ Silang nangatatakot sa iyo ay makikita ako, at matutuwa; Sapagka't ako'y umasa sa iyong salita;

⁷⁵Talastas ko, Oh Panginoon na ang mga kahatulan mo ay matuwid, At sa pagtatapat, iyo akong dinalamhati.

⁷⁶Isinasamo ko sa iyo na maging kaaliwan ko ang iyong kagandahang-loob, Ayon sa iyong salita sa iyong lingkod.

⁷⁷Dumating nawa sa akin ang iyong malumanay na kaawaan upang ako'y mabuhay: Sapagka't ang kautusan mo'y aking kaaliwan.

⁷⁸ Mahiya ang palalo; sapagka't dinaig nila ako ng walang kadahilanan: Nguni't ako'y magbubulay sa iyong mga tuntunin.

⁷⁹Bumalik nawa sa akin yaong nangatatakot sa iyo, At silang nangakakakilala ng iyong mga patotoo.

⁸⁰Maging sakdal nawa ang aking puso sa iyong mga palatuntunan; Upang huwag akong mapahiya.

⁸¹Pinanglulupaypayan ng aking kaluluwa ang iyong pagliligtas: Nguni't umaasa ako sa iyong salita.

⁸² Pinangangalumatahan ng aking mga mata ang iyong salita, Samantalang aking sinasabi, Kailan mo ako aaliwin?

⁸³Sapagka't ako'y naging parang balat na lalagyan ng alak sa usok; Gayon ma'y hindi ko kinalilimutan ang iyong mga palatuntunan.

⁸⁴ Gaano karami ang mga kaarawan ng iyong lingkod? Kailan ka gagawa ng kahatulan sa kanila na nagsisiusig sa akin?

⁸⁵Inihukay ako ng palalo ng mga lungaw Na hindi mga ayon sa iyong kautusan.

⁸⁶Lahat mong mga utos ay tapat. Kanilang inuusig ako na may kamalian; tulungan mo ako.

⁸⁷Kanilang tinunaw ako halos sa ibabaw ng lupa; Nguni't hindi ko pinabayaan ang mga tuntunin mo.

⁸⁸Buhayin mo ako ayon sa iyong kagandahang-loob; Sa gayo'y aking iingatan ang patotoo ng iyong bibig.

⁸⁹ Magpakailan man, Oh Panginoon, Ang iyong salita ay natatag sa langit.

⁹⁰Ang iyong pagtatapat ay sa lahat ng sali't saling lahi: Iyong itinatag ang lupa, at lumalagi.

⁹¹ Namamalagi sa araw na ito ayon sa iyong mga alituntunin; Sapagka't lahat ng bagay ay mga lingkod mo.

⁹²Kundi ang kautusan mo'y naging aking kaaliwan, Namatay nga sana ako sa aking kadalamhatian.

⁹³Hindi ko kalilimutan kailan man ang mga tuntunin mo; Sapagka't sa pamamagitan ng mga yaon ay binuhay mo ako.

⁹⁴Ako'y iyo, iligtas mo ako, Sapagka't aking hinanap ang mga tuntunin mo,

⁹⁵Inabatan ako ng masama upang ako'y patayin; Nguni't aking gugunitain ang iyong mga patotoo.

⁹⁶Aking nakita ang wakas ng buong kasakdalan; Nguni't ang utos mo'y totoong malawak.

⁹⁷ Oh gaanong iniibig ko ang iyong kautusan! Siya kong gunita buong araw.

⁹⁸Pinarunong ako kay sa aking mga kaaway ng iyong mga utos; Sapagka't mga laging sumasa akin.

⁹⁹Ako'y may higit na unawa kay sa lahat ng tagapagturo sa akin; Sapagka't ang iyong mga patotoo ay gunita ko.

¹⁰⁰Ako'y nakakaunawa na higit kay sa may katandaan, Sapagka't aking iningatan ang mga tuntunin mo.

¹⁰¹Aking pinigil ang mga paa ko sa lahat ng masamang lakad, Upang aking masunod ang salita mo.

¹⁰²Ako'y hindi lumihis sa iyong mga kahatulan; Sapagka't iyong tinuruan ako.

¹⁰³ Pagkatamis ng iyong mga salita sa aking lasa! Oo, matamis kay sa pulot sa aking bibig!

¹⁰⁴Sa iyong mga tuntunin ay nagkakamit ako ng unawa: Kaya't aking ipinagtatanim ang bawa't lakad na sinungaling.

¹⁰⁵ Ang salita mo'y ilawan sa aking mga paa, At liwanag sa aking landas.

¹⁰⁶ Ako'y sumumpa, at pinagtibay ko, Na aking tutuparin ang mga matuwid mong kahatulan.

¹⁰⁷Ako'y nagdadalamhating mainam: Buhayin mo ako, Oh Panginoon, ayon sa iyong salita.

¹⁰⁸Tanggapin mo, isinasamo ko sa iyo, ang mga kusang handog ng aking bibig, Oh Panginoon, At ituro mo sa akin ang mga kahatulan mo.

¹⁰⁹Ang kaluluwa ko'y laging nasa aking kamay; Gayon ma'y hindi ko kinalilimutan ang kautusan mo.

¹¹⁰Ipinaglagay ako ng silo ng masama; Gayon ma'y hindi ako lumihis sa iyong mga tuntunin.

¹¹¹Ang mga patotoo mo'y inari kong pinakamana magpakailan man; Sapagka't sila ang kagalakan ng aking puso.

¹¹²Ikiniling ko ang puso ko na ganapin ang mga palatuntunan mo, Magpakailan man, sa makatuwid baga'y hanggang sa wakas.

¹¹³Ipinagtatanim ko sila na may salawahang pagiisip; Nguni't ang iyong kautusan ay iniibig ko.

¹¹⁴Ikaw ang kublihan kong dako at kalasag ko: Ako'y umaasa sa iyong salita.

¹¹⁵ Magsihiwalay kayo sa akin, kayong mga manggagawa ng kasamaan; Upang aking maingatan ang mga utos ng aking Dios.

¹¹⁶Alalayan mo ako ayon sa iyong salita, upang ako'y mabuhay; At huwag mo akong hiyain sa aking pagasa.

¹¹⁷Alalayan mo ako, at ako'y maliligtas, At magkakaroon ako ng laging pitagan sa iyong mga palatuntunan.

¹¹⁸ Inilagay mo sa wala silang lahat na naliligaw sa iyong mga palatuntunan; Sapagka't ang kanilang pagdaraya ay kasinungalingan.

¹¹⁹Inaalis mo ang lahat ng masama sa lupa na gaya ng taing bakal; Kaya't iniibig ko ang mga patotoo mo.

¹²⁰ Ang laman ko'y nanginginig dahil sa takot sa iyo; At ako'y takot sa iyong mga kahatulan.

¹²¹Ako'y gumawa ng kahatulan at kaganapan: Huwag mo akong iwan sa mga mangaapi sa akin.

¹²² Maging tagapatnugot ka ng iyong lingkod sa ikabubuti: Huwag mong ipapighati ako sa palalo.

¹²³Pinangangalumatahan ng aking mga mata ang iyong pagliligtas, At ang iyong matuwid na salita.

¹²⁴Gawan mo ang lingkod mo ng ayon sa iyong kagandahang-loob, At ituro mo sa akin ang mga palatuntunan mo.

¹²⁵ Ako'y lingkod mo; bigyan mo ako ng unawa; Upang aking maalaman ang mga patotoo mo,

¹²⁶Kapanahunan sa Panginoon na gumawa; Sapagka't kanilang niwalang kabuluhan ang kautusan mo.

¹²⁷ Kaya't aking iniibig ang mga utos mo Ng higit sa ginto, oo, higit sa dalisay na ginto.

¹²⁸Kaya't aking pinahahalagahan na matuwid ang lahat mong mga tuntunin tungkol sa lahat ng mga bagay; At ipinagtatanim ko ang bawa't sinungaling na lakad.

¹²⁹Ang mga patotoo mo'y kagilagilalas; Kayat sila'y iniingatan ng aking kaluluwa.

¹³⁰ Ang bukas ng iyong mga salita ay nagbibigay ng liwanag; Nagbibigay ng unawa sa walang muwang.

¹³¹Aking binuka ng maluwang ang bibig ko, at ako'y nagbuntong-hininga; Sapagka't aking pinanabikan ang mga utos mo.

¹³²Manumbalik ka sa akin, at maawa ka sa akin, Gaya ng iyong kinauugaliang gawin sa nagsisiibig ng iyong pangalan.

¹³³ Itatag mo ang mga hakbang ko sa iyong salita; At huwag magkaroon ng kapangyarihan sa akin ang anomang kasamaan.

¹³⁴Tubusin mo ako sa pagpighati ng tao: Sa gayo'y aking tutuparin ang mga tuntunin mo.

¹³⁵ Pasilangin mo ang mukha mo sa iyong lingkod; At ituro mo sa akin ang mga palatuntunan mo.

¹³⁶Ang mga mata ko'y nagsisiagos ng mga ilog ng tubig; Sapagka't hindi nila tinutupad ang kautusan mo.

¹³⁷ Matuwid ka, Oh Panginoon, At matuwid ang mga kahatulan mo.

¹³⁸Iniutos mo ang mga patotoo mo sa katuwiran At totoong may pagtatapat.

¹³⁹Tinunaw ako ng aking sikap, Sapagka't kinalimutan ng aking mga kaaway ang mga salita mo.

¹⁴⁰Ang salita mo'y totoong malinis; Kaya't iniibig ito ng iyong lingkod.

¹⁴¹Ako'y maliit at hinahamak: Gayon ma'y hindi ko kinalilimutan ang mga tuntunin mo.

¹⁴²Ang katuwiran mo ay walang hanggang katuwiran, At ang kautusan mo'y katotohanan.

¹⁴³Kabagabagan at kahirapan ay humawak sa akin: Gayon ma'y ang mga utos mo'y aking kaaliwan.

¹⁴⁴Ang mga patotoo mo'y matuwid magpakailan man: Bigyan mo ako ng unawa at mabubuhay ako.

¹⁴⁵Ako'y tumawag ng aking buong puso; sagutin mo ako, Oh Panginoon: Iingatan ko ang iyong mga palatuntunan.

¹⁴⁶Ako'y tumawag sa iyo; iligtas mo ako, At aking tutuparin ang mga patotoo mo.

¹⁴⁷ Ako'y nagpauna sa bukang-liwayway ng umaga, at dumaing ako: Ako'y umasa sa iyong mga salita.

¹⁴⁸ Ang mga mata ko'y nanguna sa mga pagpupuyat sa gabi, Upang aking magunita ang salita mo.

¹⁴⁹Dinggin mo ang tinig ko ayon sa iyong kagandahang-loob: Buhayin mo ako, Oh Panginoon, ayon sa iyong mga kahatulan.

¹⁵⁰Silang nagsisisunod sa kasamaan ay nagsisilapit; Sila'y malayo sa iyong kautusan.

¹⁵¹ Ikaw ay malapit, Oh Panginoon; At lahat mong utos ay katotohanan.

¹⁵²Nang una'y nakaunawa ako sa iyong mga patotoo, Na iyong pinamalagi magpakailan man.

¹⁵³ Pakundanganan mo ang aking kadalamhatian at iligtas mo ako; Sapagka't hindi ko kinalilimutan ang iyong kautusan.

¹⁵⁴ Ipaglaban mo ang aking usap, at iligtas mo ako: Buhayin mo ako ayon sa iyong salita.

¹⁵⁵Kaligtasan ay malayo sa masama; Sapagka't hindi nila hinahanap ang mga palatuntunan mo.

¹⁵⁶Dakila ang mga malumanay mong kaawaan, Oh Panginoon: Buhayin mo ako ayon sa iyong mga kahatulan.

¹⁵⁷Marami ang mga manguusig sa akin at mga kaaway ko; Gayon ma'y hindi ako humiwalay sa iyong mga patotoo.

¹⁵⁸Aking namasdan ang mga magdarayang manggagawa at ako'y namanglaw; Sapagka't hindi nila sinusunod ang salita mo.

¹⁵⁹Dilidilihin mo kung gaano iniibig ko ang mga utos mo: Buhayin mo ako, Oh Panginoon, ayon sa iyong kagandahang-loob.

¹⁶⁰Ang kabuoan ng iyong salita ay katotohanan; At bawa't isa ng iyong matutuwid na kahatulan ay magpakailan man.

¹⁶¹Inusig ako ng mga pangulo ng walang kadahilanan; Nguni't ang puso ko'y nanginginig sa iyong mga salita.

¹⁶²Ako'y nagagalak sa iyong salita, Na parang nakakasumpong ng malaking samsam.

¹⁶³Aking pinagtataniman at kinasusuklaman ang pagsisinungaling; Nguni't ang kautusan mo'y aking iniibig.

¹⁶⁴Makapito sa isang araw na pumupuri ako sa iyo, Dahil sa iyong matutuwid na kahatulan.

¹⁶⁵ Dakilang kapayapaan ang tinatamo nila na nagsisiibig ng iyong kautusan. At sila'y walang kadahilanang ikatitisod.

¹⁶⁶Ako'y umasa sa iyong pagliligtas, Oh Panginoon. At ginawa ko ang mga utos mo.

¹⁶⁷Sinunod ng aking kaluluwa ang mga patotoo mo; At iniibig kong mainam,

¹⁶⁸Aking tinupad ang iyong mga tuntunin at ang iyong mga patotoo; Sapagka't lahat ng aking lakad ay nasa harap mo.

¹⁶⁹Dumating nawa sa harap mo ang aking daing, Oh Panginoon: Bigyan mo ako ng unawa ayon sa iyong salita.

¹⁷⁰Dumating nawa sa harap mo ang aking pamanhik: Iligtas mo ako ayon sa iyong salita.

¹⁷¹Tulutang magbadya ng pagpuri ang aking mga labi; Sapagka't itinuturo mo sa akin ang iyong mga palatuntunan.

¹⁷²Awitin ng aking dila ang iyong salita; Sapagka't lahat ng mga utos mo ay katuwiran.

¹⁷³Magsihanda nawa ang iyong kamay na tulungan ako; Sapagka't aking pinili ang iyong mga tuntunin.

¹⁷⁴Aking pinanabikan ang iyong pagliligtas, Oh Panginoon: At ang iyong kautusan ay aking kaaliwan.

¹⁷⁵Mabuhay nawa ang aking kaluluwa, at pupuri sa iyo; At tulungan nawa ako ng iyong mga kahatulan.

¹⁷⁶ Ako'y naligaw na parang tupang nawala; hanapin mo ang iyong lingkod; Sapagka't hindi ko kinalilimutan ang iyong mga utos.