Read Ang Biblia, 1978 Mga Awit 49 Bible Online

Mga Awit 49 - Ang Biblia, 1978 bible

Mga Awit 49

¹ Dinggin ninyo ito, ninyong lahat na mga bayan; Pakinggan ninyo, ninyong lahat na nananahan sa daigdig:

² Ng mababa at gayon din ng mataas, Ng mayaman at ng dukha na magkasama.

³Ang aking bibig ay magsasalita ng karunungan; At ang pagbubulay ng aking puso ay magiging sa pagunawa.

⁴ Ikikiling ko ang aking panig sa talinghaga: Ibubuka ko ang aking malabong sabi sa alpa.

⁵Bakit ako matatakot sa mga kaarawan ng kasamaan, Pagka kinukulong ako ng kasamaan sa aking mga sakong?

⁶Silang nagsisitiwala sa kanilang kayamanan, At nangaghahambog sa karamihan ng kanilang mga kayamanan;

⁷Wala sa kaniyang makatutubos sa ano pa mang paraan sa kaniyang kapatid, Ni magbibigay man sa Dios ng pangtubos sa kaniya:

⁸(Sapagka't ang katubusan ng kanilang kaluluwa ay mahal, At ito'y naglilikat magpakailan man:)

⁹Upang siya'y mabuhay na lagi, Upang siya'y huwag makakita ng kabulukan.

¹⁰Sapagka't nakikita niya na ang mga pantas ay nangamamatay, Ang mangmang at gayon din ang hangal ay nililipol, At iniiwanan ang kanilang kayamanan sa mga iba.

¹¹Ang kanilang pagiisip sa loob ay, na ang kanilang mga bahay ay mananatili magpakailan man, At ang kanilang mga tahanang dako ay sa lahat ng sali't saling lahi; Tinatawag nila ang kanilang mga lupain ayon sa kanilang sariling mga pangalan.

¹²Nguni't ang tao'y hindi lalagi sa karangalan: Siya'y gaya ng mga hayop na nangamamatay.

¹³Itong kanilang lakad ay kanilang kamangmangan: Gayon ma'y pagkatapos nila ay sinasangayunan ng mga tao ang kanilang mga kasabihan. (Selah)

¹⁴Sila'y nangatakda sa Sheol na parang kawan; Kamatayan ay magiging pastor sa kanila: At ang matuwid ay magtataglay ng kapangyarihan sa kanila sa kinaumagahan; At ang kanilang kagandahan ay mapapasa Sheol upang matunaw, Upang mawalan ng tahanan.

¹⁵Nguni't tutubusin ng Dios ang aking kaluluwa sa kapangyarihan ng Sheol: Sapagka't tatanggapin niya ako. (Selah)

¹⁶Huwag kang matakot pagka may yumaman. Pagka ang kaluwalhatian ng kaniyang bahay ay lumago:

¹⁷Sapagka't pagka siya'y namatay ay wala siyang dadalhin; Ang kaniyang kaluwalhatian ay hindi bababang susunod sa kaniya.

¹⁸Bagaman habang siya'y nabuhay ay kaniyang pinagpala ang kaniyang kaluluwa, (At pinupuri ka ng mga tao pagka gumagawa ka ng mabuti sa iyong sarili),

¹⁹Siya'y paroroon sa lahi ng kaniyang mga magulang; Hindi sila makakakita kailan man ng liwanag.

²⁰Taong nasa karangalan, at hindi nakakaunawa, Ay gaya ng mga hayop na namamatay.