Read Ang Biblia, 1978 Mga Kawikaan 31 Bible Online

Mga Kawikaan 31 - Ang Biblia, 1978 bible

Mga Kawikaan 31

¹Ang mga salita ng haring Lemuel; ang sanggunian na itinuro sa kaniya ng kaniyang ina.

²Ano anak ko? at ano, Oh anak ng aking bahay-bata? At ano, Oh anak ng aking mga panata?

³ Huwag mong ibigay ang iyong kalakasan sa mga babae, O ang iyo mang mga lakad sa lumilipol ng mga hari.

⁴ Hindi sa mga hari, Oh Lemuel, hindi sa mga hari ang paginom ng alak; Ni sa mga pangulo man, na magsabi, Saan nandoon ang matapang na alak?

⁵ Baka sila'y uminom, at makalimotan ang kautusan, At humamak ng kahatulan sa sinomang nagdadalamhati.

⁶ Bigyan mo ng matapang na inumin siya na handang manaw, At ng alak ang mapanglaw na loob.

⁷Uminom siya at limutin niya ang kaniyang kahirapan, At huwag nang alalahanin pa ang kaniyang karalitaan.

⁸ Bukhin mo ang iyong bibig sa pipi, Sa bagay ng lahat ng naiwang walang kandili.

⁹Bukhin mo ang iyong bibig, humatol ka ng katuwiran, At mangasiwa ka ng kahatulan sa dukha at mapagkailangan.

¹⁰ Isang mabait na babae sinong makakasumpong? Sapagka't ang kaniyang halaga ay higit na makapupo kay sa mga rubi.

¹¹Ang puso ng kaniyang asawa ay tumitiwala sa kaniya, At siya'y hindi kukulangin ng pakinabang.

¹²Gumagawa siya ng mabuti sa kaniya at hindi kasamaan Lahat ng mga kaarawan ng kaniyang buhay.

¹³Siya'y humahanap ng balahibo ng tupa at lino, At gumagawang kusa ng kaniyang mga kamay.

¹⁴Siya'y parang mga sasakyang dagat ng kalakal; Nagdadala siya ng kaniyang pagkain mula sa malayo.

¹⁵Siya'y bumabangon naman samantalang gabi pa, At nagbibigay ng pagkain sa kaniyang sangbahayan, At ng kanilang gawain sa kaniyang alilang babae.

¹⁶Kaniyang minamasdan ang bukid at binibili: Sa pamamagitan ng kaniyang kamay ay nagtatanim siya ng ubasan.

¹⁷Binibigkisan niya ang kaniyang mga balakang ng kalakasan, At nagpapalakas ng kaniyang mga bisig.

¹⁸Kaniyang namamalas na ang kaniyang kalakal ay makikinabang: Ang kaniyang ilaw ay hindi namamatay sa gabi.

¹⁹Kaniyang itinangan ang kaniyang mga kamay sa panulid, At ang kaniyang mga kamay ay humahawak ng panghabi.

²⁰ Iginagawad niya ang kaniyang kamay sa dukha: Oo, iniaabot niya ang kaniyang mga kamay sa mapagkailangan.

²¹Hindi niya ikinatatakot ang kaniyang sangbahayan sa niebe; Sapagka't ang boo niyang sangbahayan ay nakapanamit ng mapulang mapula.

²²Gumagawa siya sa ganang kaniya ng mga unang may burda; Ang kaniyang pananamit ay mainam na kayong lino at ng kayong kulay ube.

²³Ang kaniyang asawa ay kilala sa mga pintuang-bayan, Pagka siya'y nauupo sa kasamahan ng mga matanda ng lupain.

²⁴Gumagawa siya ng mga kasuutang kayong lino at ipinagbibili; At nagbibigay ng mga pamigkis sa mga mangangalakal.

²⁵Kalakasan at kamahalan at siyang kaniyang suot. At kaniyang tinatawanan ang panahong darating.

²⁶Binubuka niya ang kaniyang bibig na may karunungan; At ang kautusan ng kagandahang-loob ay nasa kaniyang dila.

²⁷Kaniyang tinitignang mabuti ang mga lakad ng kaniyang sangbahayan, At hindi kumakain ng tinapay ng katamaran.

²⁸Nagsisibangon ang kaniyang mga anak, at tinatawag siyang mapalad; Gayon din ang kaniyang asawa, at pinupuri siya niya, na sinasabi:

²⁹Maraming anak na babae ay nagsisigawang may kabaitan, Nguni't ikaw, ay humihigit sa kanilang lahat.

³⁰Ang lingap ay magdaraya, at ang kagandahan ay walang kabuluhan: Nguni't ang babae na natatakot sa Panginoon, ay siya'y pupurihin.

³¹Bigyan ninyo siya ng bunga ng kaniyang mga kamay; At purihin siya ng kaniyang mga gawa sa mga pintuang-bayan.