Read Ang Biblia, 1978 Mga Panaghoy 4 Bible Online

Mga Panaghoy 4 - Ang Biblia, 1978 bible

Mga Panaghoy 4

¹Ano't ang ginto ay naging malabo! ano't ang pinakadalisay na ginto ay nagbago! Ang mga bato ng santuario ay natapon sa dulo ng lahat na lansangan.

²Ang mga mahalagang anak ng Sion, na katulad ng dalisay na ginto, Ano't pinahahalagahan na waring mga sisidlang lupa, na gawa ng mga kamay ng magpapalyok!

³Maging ang mga chakal ay naglalabas ng suso, nangagpapasuso sa kanilang mga anak: Ang anak na babae ng aking bayan ay naging mabagsik, parang mga avestruz sa ilang.

⁴Ang dila ng sumususong bata ay nadidikit sa ngalangala ng kaniyang bibig dahil sa uhaw: Ang mga munting bata ay nagsisihingi ng tinapay, at walang taong magpuputol nito sa kanila.

⁵Silang nagsisikaing mainam ay nangahandusay sa mga lansangan: Silang nagsilaki sa matingkad na pula ay nagsisihiga sa mga tapunan ng dumi.

⁶Sapagka't ang kasamaan ng anak na babae ng aking bayan ay lalong malaki kay sa kasalanan ng Sodoma, Na nagiba sa isang sangdali, at walang mga kamay na humawak sa kaniya.

⁷Ang kaniyang mga mahal na tao ay lalong malinis kay sa nieve, mga lalong maputi kay sa gatas; Sila'y lalong mapula sa katawan kay sa mga rubi, ang kanilang kinis ay parang zafiro.

⁸Ang kanilang anyo ay lalong maitim kay sa uling; sila'y hindi makilala sa mga lansangan: Ang kanilang balat ay naninikit sa kanilang mga buto; natutuyo, nagiging parang tungkod.

⁹Silang napatay ng tabak ay maigi kay sa kanila na napatay ng gutom; Sapagka't ang mga ito ay nagsisihapay, na napalagpasan, dahil sa pangangailangan ng mga bunga sa parang.

¹⁰ Ang mga kamay ng mga mahabaging babae ay nangagluto ng kanilang sariling mga anak; Mga naging kanilang pagkain sa pagkapahamak ng anak na babae ng aking bayan.

¹¹Ginanap ng Panginoon ang kaniyang kapusukan, kaniyang ibinugso ang kaniyang mabangis na galit; At siya'y nagpaalab ng apoy sa Sion, na pumugnaw ng mga patibayan niyaon.

¹²Ang mga hari sa lupa ay hindi nanganiwala, o ang lahat mang nananahan sa sanglibutan, Na ang kaaway at kalaban ay papasok sa mga pintuang-bayan ng Jerusalem.

¹³ Dahil nga sa mga kasalanan ng kaniyang mga propeta, at sa mga kasamaan ng kaniyang mga saserdote, Na nagbubo ng dugo ng mga ganap sa gitna niya.

¹⁴Sila'y nagsisikapa sa mga lansangan na parang mga bulag, sila'y nangadudumhan ng dugo, Na anopa't hindi mahipo ng mga tao ang kanilang mga suot.

¹⁵Magsihiwalay kayo, sila'y nagsisihiyaw sa kanila, Marurumi! magsihiwalay kayo, magsihiwalay kayo, huwag ninyong hipuin: Nang sila'y magsitakas at magsilaboy ay sinabi ng mga tao sa gitna ng mga bansa, Hindi na sila nangingibang bayan pa rito.

¹⁶Pinangalat sila ng galit ng Panginoon; sila'y hindi na niya lilingapin pa. Hindi nila iginagalang ang mga pagkatao ng mga saserdote, hindi nila pinakukundanganan ang mga matanda.

¹⁷Ang aming mga mata ay nangangalumata dahil sa aming paghihintay ng walang kabuluhang tulong: Sa aming paghihintay ay nangaghihintay kami sa isang bansa na hindi makapagligtas.

¹⁸Kanilang inaabangan ang aming mga hakbang, upang huwag kaming makayaon sa aming mga lansangan: Ang aming wakas ay malapit na, ang aming mga kaarawan ay nangaganap; sapagka't ang aming wakas ay dumating.

¹⁹Ang mga manghahabol sa amin ay lalong maliliksi kay sa mga aguila sa himpapawid: Kanilang hinabol kami sa mga bundok, kanilang binakayan kami sa ilang.

²⁰Ang hinga ng aming mga butas ng ilong, ang pinahiran ng Panginoon ay nahuli sa kanilang mga hukay; Na siya naming pinagsasabihan, sa kaniyang mga lilim ay mabubuhay kami sa mga bansa.

²¹Ikaw ay magalak at matuwa. Oh anak na babae ng Edom, na tumatahan sa lupain ng Uz: Ang saro ay darating din sa iyo; ikaw ay malalango, at magpapakahubad.

²²Ang parusa sa iyong kasamaan ay naganap, Oh anak na babae ng Sion, hindi ka na niya dadalhin pa sa pagkabihag: Kaniyang dadalawin ang iyong kasamaan, Oh anak na babae ng Edom; kaniyang ililitaw ang iyong mga kasalanan.