Read Ang Biblia, 2001 Job 29 Bible Online

Job 29 - Ang Biblia, 2001 bible

Job 29

¹At muling ipinagpatuloy ni Job ang kanyang pagsasalita, at nagsabi:

²“O, ako sana'y tulad nang nakaraang mga buwan, gaya noong mga araw na ang Diyos ang sa akin ay nagbabantay,

³nang sa ibabaw ng aking ulo ay sumisikat ang kanyang ilawan, at sa pamamagitan ng kanyang ilaw ay lumalakad ako sa kadiliman;

⁴gaya noong ako'y namumukadkad pa, noong ang pakikipagkaibigan ng Diyos ay nasa aking tolda;

⁵nang kasama ko pa ang Makapangyarihan sa lahat, nang nasa palibot ko ang aking mga anak;

⁶noong ang aking mga hakbang ay naliligo sa gatas, at ang bato ay nagbubuhos para sa akin ng langis na tumatagas!

⁷Noong ako'y lumabas sa pintuan ng bayan, noong ihanda ko ang aking upuan sa liwasan,

⁸nakita ako ng mga kabataang lalaki, at sila'y umalis, at ang matatanda ay tumayo;

⁹ang mga pinuno ay nagtimpi sa pagsasalita, at inilagay ang kanilang kamay sa bibig nila.

¹⁰Ang tinig ng mga maharlika ay pinatahimik, nang sa ngalangala ng kanilang bibig, ang dila nila ay dumikit.

¹¹Nang marinig ng tainga, tinawag nito akong mapalad, at nang makita ito ng mata, iyon ay pumayag.

¹²Sapagkat aking iniligtas ang dumaraing na dukha, maging sa mga ulila na walang tumutulong.

¹³Ang basbas ng malapit nang mamamatay sa akin ay dumating, at ang puso ng babaing balo ay pinaawit ko sa kagalakan.

¹⁴Ako'y nagbihis ng katuwiran, at ako'y dinamitan; parang isang balabal at isang turbante ang aking katarungan.

¹⁵Sa bulag ako'y naging mga mata, at sa pilay ako'y naging mga paa.

¹⁶Sa dukha ako'y naging isang ama, at siniyasat ko ang usapin niyaong hindi ko nakikilala.

¹⁷Aking binali ang mga pangil ng masama, at ipinalaglag ko ang kanyang biktima sa mga ngipin niya.

¹⁸Nang magkagayo'y sinabi ko, ‘Sa aking pugad ako mamamatay, at gaya ng buhangin aking pararamihin ang aking mga araw.

¹⁹Kumalat hanggang sa tubig ang aking mga ugat, at may hamog sa aking sanga sa buong magdamag,

²⁰sariwa sa akin ang aking kaluwalhatian, at ang aking busog ay laging bago sa aking kamay!’

²¹“Sa akin ay nakikinig at naghihintay ang mga tao, at tumatahimik para sa aking payo.

²²Pagkatapos ng aking pagsasalita, ay hindi na sila muling nagsalita, at ang aking salita ay bumagsak sa kanila.

²³At kanilang hinihintay ako, na gaya ng paghihintay sa ulan, at kanilang ibinuka ang kanilang bibig na gaya sa huling ulan.

²⁴Kapag sila'y hindi nagtitiwala, ako sa kanila'y ngumingiti, at ang liwanag ng aking mukha ay hindi nila pinababa.

²⁵Pinili ko ang kanilang daan, at umupo bilang puno, at namuhay gaya ng hari sa gitna ng kanyang hukbo, gaya ng isang umaaliw sa mga nagdadalamhati.