Read Ang Biblia, 2001 Job 3 Bible Online

Job 3 - Ang Biblia, 2001 bible

Job 3

¹Pagkatapos nito'y ibinuka ni Job ang kanyang bibig at sinumpa ang araw ng kanyang kapanganakan.

²Sinabi ni Job:

³“Maglaho nawa ang araw nang ako'y isilang, at ang gabi na nagsabi, ‘May batang lalaking ipinaglihi.’

⁴Magdilim nawa ang araw na iyon! Huwag nawang hanapin iyon ng Diyos sa itaas, ni silayan man iyon ng liwanag.

⁵Hayaang angkinin iyon ng mapanglaw at pusikit na kadiliman. Tirahan nawa iyon ng ulap; takutin nawa iyon ng kadiliman ng araw.

⁶Ang gabing iyon — sakmalin nawa ng makapal na kadiliman! Huwag itong magsaya na kasama ng mga araw ng taon, huwag nawa itong mapasama sa bilang ng mga buwan.

⁷Oo, ang gabing iyon nawa ay maging baog, huwag marinig doon ang tinig ng kagalakan.

⁸Sumpain nawa iyon ng mga sumusumpa sa araw, ng mga bihasa sa paggising sa Leviatan.[1]

⁹Magdilim nawa ang mga bituin ng pagbubukang-liwayway niyon; hayaang umasa ito ng liwanag, ngunit hindi magkakaroon, ni mamalas ang mga talukap-mata ng umaga,

¹⁰sapagkat hindi nito tinakpan ang mga pinto ng sinapupunan ng aking ina, o ikinubli man ang kaguluhan sa aking mga mata.

¹¹“Bakit hindi pa ako namatay nang ako'y isilang? Bakit hindi ako nalagutan ng hininga nang ako'y iluwal?

¹²Bakit tinanggap ako ng mga tuhod? O bakit ang mga dibdib, na aking sususuhan?

¹³Sapagkat nahihimlay at natatahimik na sana ako, ako sana'y natutulog; nagpapahinga na sana ako;

¹⁴kasama ng mga hari at ng mga tagapayo ng daigdig, na muling nagtayo ng mga guho para sa kanilang sarili,

¹⁵o kasama ng mga prinsipeng may mga ginto, na pinuno ng pilak ang kanilang bahay.

¹⁶Bakit hindi pa ako inilibing tulad ng batang patay nang isilang, gaya ng sanggol na hindi nakakita ng liwanag kailanman?

¹⁷Doon ang masama ay tumitigil sa paggambala, at doo'y ang pagod ay nagpapahinga.

¹⁸Doon ang mga bilanggo ay sama-samang nagiginhawahan, hindi nila naririnig ang tinig ng nag-aatang ng pasan.

¹⁹Ang hamak at ang dakila ay naroroon, at ang alipin ay malaya sa kanyang panginoon.

²⁰“Bakit binibigyan ng liwanag ang nasa kahirapan, at ng buhay ang kaluluwang nasa kapighatian,

²¹na nasasabik sa kamatayan, ngunit hindi ito dumarating; at naghuhukay dito ng higit kaysa mga kayamanang nakalibing;

²²na labis ang kagalakan, at natutuwa kapag natagpuan nila ang libingan?

²³Bakit ang liwanag ay ibibigay sa taong ang daan ay nakatago, at ang taong binakuran ng Diyos?

²⁴Sapagkat ang buntong-hininga ko ay dumarating na parang aking pagkain,[2] at ang aking mga daing ay bumubuhos na parang tubig.

²⁵Sapagkat ang bagay na aking kinatatakutan ay dumarating sa akin, at ang aking pinangingilabutan ay nangyayari sa akin.

²⁶Hindi ako mapalagay at hindi rin matahimik, wala akong kapahingahan; kundi dumarating ang kaguluhan.”