Read Ang Biblia, 2001 Job 33 Bible Online

Job 33 - Ang Biblia, 2001 bible

Job 33

¹“Gayunman, Job, pagsasalita ko'y iyong dinggin, at makinig ka sa lahat ng aking mga sasabihin.

²Narito, ang bibig ko'y aking ibinubuka, ang dila sa aking bibig ay nagsasalita.

³Ipinahahayag ng aking mga salita ang katuwiran ng aking puso; at ang nalalaman ng aking mga labi, ang mga ito'y nagsasalitang may pagtatapat.

⁴Ang espiritu ng Diyos ang sa aki'y maylalang, at ang hininga ng Makapangyarihan sa lahat ay nagbibigay sa akin ng buhay.

⁵Sagutin mo ako, kung iyong makakaya; ayusin mo ang iyong mga salita sa harapan ko; manindigan ka.

⁶Tingnan mo, sa harapan ng Diyos ako'y kagaya mo, ako ma'y nilalang mula sa luwad na kapiraso.

⁷Hindi mo kailangang katakutan ako, ang aking pamimilit ay hindi magiging mabigat sa iyo.

⁸“Tunay na ikaw ay nagsalita sa aking pandinig, at ang tunog ng iyong mga salita ay aking narinig.

⁹Iyong sinasabi, ‘Ako'y malinis at walang pagsuway; ako'y dalisay, at sa akin ay walang kasamaan.

¹⁰Tingnan mo, naghahanap siya laban sa akin ng kadahilanan, ibinibilang niya ako na kanyang kaaway;

¹¹ang aking mga paa'y kanyang tinatanikalaan, lahat ng aking mga landas ay kanyang binabantayan.’

¹²“Ngunit sa bagay na ito'y hindi ka wasto. Sasagutin kita. Ang Diyos ay dakila kaysa tao.

¹³Bakit ka nakikipagtalo laban sa kanya, na sinasabi, ‘Hindi niya sasagutin ang alinman sa aking mga salita’?

¹⁴Sapagkat ang Diyos ay nagsasalita sa isang paraan, at sa dalawa, bagaman sa tao'y hindi ito nauunawaan.

¹⁵Sa isang panaginip, sa isang pangitain sa gabi, kapag ang mahimbing na pagkakaidlip ay dumating sa mga tao, habang sila'y natutulog sa kanilang mga higaan,

¹⁶kung magkagayo'y ang mga tainga ng mga tao'y binubuksan niya, at sa mga babala'y tinatakot sila,

¹⁷upang sa kanyang gawa siya'y maibaling, at ang kapalaluan sa tao ay putulin;

¹⁸pinipigil niya ang kanyang kaluluwa mula sa hukay, at ang kanyang buhay sa pagkamatay sa tabak.

¹⁹“Pinarurusahan din ng sakit sa kanyang higaan ang tao, at ng patuloy na paglalaban sa kanyang mga buto;

²⁰anupa't kinaiinisan ng kanyang buhay ang tinapay, at ng kanyang kaluluwa ang pagkaing malinamnam.

²¹Ang kanyang laman ay natutunaw na anupa't hindi makita; at ang kanyang mga buto na hindi dating nakikita ay nakalitaw na.

²²Ang kanyang kaluluwa ay papalapit sa hukay, at ang kanyang buhay sa mga nagdadala ng kamatayan.

²³Kung mayroong isang anghel para sa kanya, isang tagapamagitan, sa isang libo ay isa, upang ipahayag sa tao kung ano ang matuwid sa kanya;

²⁴at siya'y mapagpala sa taong iyon, at nagsasabi, ‘Sa pagbaba sa hukay ay iligtas mo siya, pantubos ay natagpuan ko na;

²⁵hayaang maging sariwa sa kabataan ang kanyang laman; siya'y pabalikin sa mga araw ng kanyang lakas ng kabataan.

²⁶At ang tao'y nananalangin sa Diyos, at siya'y kanyang tinatanggap, siya'y lumalapit sa kanyang harapan na mayroong galak, at gagantihin ng Diyos[1] dahil sa kanyang katuwiran,

²⁷siya'y umaawit sa harapan ng mga tao, at nagsasaysay, ‘Ako'y nagkasala, at binaluktot ang matuwid, at iyo'y hindi iginanti sa akin.

²⁸Kanyang tinubos ang kaluluwa ko mula sa pagbaba sa hukay, at makakakita ng liwanag ang aking buhay.’

²⁹“Narito, gawa ng Diyos ang lahat ng mga bagay na ito, makalawa, makaikatlo sa isang tao,

³⁰upang ibalik ang kanyang kaluluwa mula sa hukay, upang kanyang makita ang liwanag ng buhay.

³¹Makinig kang mabuti, O Job, ako'y iyong dinggin; tumahimik ka, at ako'y may sasabihin.

³²Kung ikaw ay mayroong sasabihin, bigyan mo ako ng kasagutan, ikaw ay magsalita, sapagkat ibig kong ikaw ay bigyang-katuwiran.

³³Kung hindi, ako'y iyong pakinggan, tumahimik ka, at tuturuan kita ng karunungan.”