Read Ang Biblia, 2001 Job 7 Bible Online

Job 7 - Ang Biblia, 2001 bible

Job 7

¹“Wala bang mahirap na paglilingkod ang tao sa ibabaw ng lupa? At hindi ba ang kanyang mga araw ay gaya ng mga araw ng isang taong upahan?

²Gaya ng alipin na naghahangad ng lilim, at gaya ng upahang manggagawa na sa kanyang sahod ay tumitingin,

³gayon ako pinaglaanan ng mga buwan na walang kabuluhan, at itinakda sa akin ang mga gabi ng kalungkutan.

⁴Kapag ako'y nahihiga, aking sinasabi, ‘Kailan ako babangon?’ Ngunit mahaba ang gabi, at ako'y pabali-baligtad hanggang sa pagbubukang-liwayway.

⁵Ang aking laman ay nadaramtan ng mga uod at ng libag; tumitigas ang aking balat, pagkatapos ay namumutok.

⁶Ang aking mga araw ay matulin kaysa panghabi ng manghahabi, at nagwawakas na walang pag-asa.

⁷“Alalahanin mo na ang aking buhay ay isang hininga; hindi na muling makakakita ng mabuti ang aking mata.

⁸Ang mata niyang nakatingin sa akin ay hindi na ako muling makikita; habang ang iyong mga mata ay nakatuon sa akin, ako ay maglalaho.

⁹Kung paanong ang ulap ay napapawi at nawawala, gayon hindi na aahon pa ang taong sa Sheol ay bumababa.

¹⁰Hindi na siya babalik pa sa kanyang bahay, ni hindi na siya makikilala ng kanyang lugar.

¹¹“Kaya't hindi ko pipigilan ang aking bibig; ako'y magsasalita sa kadalamhatian ng aking espiritu; ako'y dadaing sa kapaitan ng aking kaluluwa.

¹²Ako ba'y dagat, o dambuhala sa dagat, upang maglagay ka ng bantay sa akin?

¹³Kapag sinasabi ko, ‘Aaliwin ako ng aking tulugan, pagagaanin ng aking higaan ang aking pagdaramdam.’

¹⁴Kung magkagayo'y tinatakot mo ako ng mga panaginip, at sinisindak ako ng mga pangitain,

¹⁵anupa't pinipili ng aking kaluluwa ang pagkabigti at ang kamatayan kaysa aking mga buto.

¹⁶Kinasusuklaman ko ang aking buhay; ayaw kong mabuhay magpakailanman. Hayaan mo akong mag-isa, sapagkat ang aking mga araw ay parang isang hininga.

¹⁷Ano ang tao, na itinuturing mong dakila, at iyong itinutuon ang iyong isip sa kanya,

¹⁸at iyong dinadalaw siya tuwing umaga, at sinusubok siya sa tuwi-tuwina?

¹⁹Gaano katagal mo akong hindi titingnan ni babayaan akong nag-iisa hanggang sa malunok ko ang aking laway?

²⁰Kung ako'y nagkasala, ano ang aking magagawa sa iyo, O ikaw na bantay sa mga tao? Bakit ginawa mo akong iyong tudlaan? Bakit ako'y naging iyong pasan?

²¹At bakit hindi mo ipinatatawad ang aking pagsalangsang, at inaalis ang aking kasamaan? Sapagkat ngayo'y mahihiga ako sa alabok; ako'y hahanapin mo ngunit ako'y hindi matatagpuan.”