Read Ang Biblia, 2001 Mga Awit 104 Bible Online

Mga Awit 104 - Ang Biblia, 2001 bible

Mga Awit 104

¹Purihin mo ang PANGINOON, O kaluluwa ko! O PANGINOON kong Diyos, napakadakila mo! Karangalan at kamahalan ang kasuotan mo,

²na siyang bumabalot ng liwanag sa iyo na parang bihisan; na gaya ng tabing ay nag-unat ng kalangitan;

³na siyang naglalagay ng mga biga ng kanyang mga matataas na silid sa tubig; na ginawang kanyang karwahe ang mga ulap, na sumasakay sa mga pakpak ng hangin,

⁴na ginagawa niyang mga sugo ang mga hangin, at kanyang mga tagapangasiwa ay nagliliyab na apoy.

⁵Iyong inilagay ang lupa sa kanyang saligan, upang ito'y huwag mayanig kailanman.

⁶Tinakpan mo ito ng kalaliman na tila isang bihisan; ang tubig ay tumatayo sa itaas ng mga bundok.

⁷Sa iyong pagsaway ay tumakbo sila, sa ugong ng iyong kulog ay nagsitakas sila.

⁸Ang mga bundok ay bumangon, lumubog ang mga libis, sa dakong pinili mo para sa kanila.

⁹Ikaw ay naglagay ng hangganan na hindi nila dapat daanan, upang ang lupa ay hindi na nila muling matakpan.

¹⁰Siya'y nagsusugo ng mga bukal sa mga libis; ang mga iyon ay umagos sa pagitan ng mga bundok,

¹¹kanilang binibigyan ng inumin ang bawat hayop sa parang; pinapawi ng mailap na asno ang kanilang pagkauhaw.

¹²Sa tabi nila ay nagkaroon ng kanilang tahanan ang mga ibon sa himpapawid; sila'y nagsisiawit sa mga sanga.

¹³Mula sa iyong mga matataas na silid ay dinidilig mo ang mga bundok; sa bunga ng iyong mga gawa ang lupa'y busog.

¹⁴Iyong pinalalago para sa mga hayop ang damo, at ang pananim upang sakahin ng tao, upang siya'y makapagbigay ng pagkain mula sa lupa,

¹⁵at ng alak upang pasayahin ang puso ng tao, ng langis upang paliwanagin ang kanyang mukha, at tinapay upang palakasin ang puso ng tao.

¹⁶Ang mga punungkahoy ng PANGINOON ay busog, ang mga sedro sa Lebanon na kanyang itinanim.

¹⁷Sa mga iyon ay gumagawa ng kanilang mga pugad ang mga ibon; ang tagak ay mayroong kanyang bahay sa puno ng igos.

¹⁸Ang matataas na bundok ay para sa maiilap na kambing; ang malalaking bato ay kanlungan ng mga kuneho.

¹⁹Ginawa mo ang buwan upang takdaan ang mga panahon; nalalaman ng araw ang kanyang panahon ng paglubog.

²⁰Itinatalaga mo ang kadiliman at ito'y nagiging gabi; nang ang lahat ng mga halimaw sa gubat ay gumagapang.

²¹Umuungal ang mga batang leon para sa kanilang biktima, na naghahanap ng kanilang pagkain mula sa Diyos.

²²Kapag ang araw ay sumisikat sila'y nagsisialis, at humihiga sa kanilang mga yungib.

²³Ang tao ay humahayo sa kanyang gawain, at sa kanyang paggawa hanggang sa kinahapunan.

²⁴O PANGINOON, napakarami ng iyong mga gawa! Sa karunungan ay ginawa mo silang lahat, ang lupa ay punô ng iyong mga nilalang.

²⁵Nariyan ang dagat, malaki at maluwang, na punô ng mga bagay na di mabilang, ng maliit at malaking bagay na may buhay.

²⁶Doon nagsisiyaon ang mga sasakyang-dagat, at ang Leviatan na iyong nilikha upang doon ay maglibang.

²⁷Lahat ng ito sa iyo ay naghihintay, upang mabigyan sila sa tamang panahon ng kanilang pagkain.

²⁸Iyong ibinibigay sa kanila, ito ay kanilang tinitipon; iyong ibinubukas ang iyong kamay, sila'y napupuno ng mabubuting bagay.

²⁹Iyong ikinukubli ang iyong mukha, sila'y nangangamba; iyong inalis ang kanilang hininga, sila'y namamatay, at nagsisibalik sa kanilang pagiging alabok.

³⁰Iyong isinusugo ang iyong Espiritu, sila'y nalilikha, at iyong binabago ang balat ng lupa.

³¹Manatili nawa ang kaluwalhatian ng PANGINOON kailanman; magalak nawa ang PANGINOON sa kanyang mga gawa,

³²na siyang tumitingin sa lupa at ito'y nayayanig, na humihipo sa mga bundok at ito'y umuusok!

³³Aawit ako sa PANGINOON habang ako'y nabubuhay; ako'y aawit ng papuri sa aking Diyos, habang ako'y nabubuhay.

³⁴Maging kalugud-lugod nawa sa kanya ang aking pagbubulay-bulay, para sa akin, ako'y magagalak sa PANGINOON.

³⁵Malipol nawa ang mga makasalanan sa lupa, at mawala nawa ang masama. O kaluluwa ko! Purihin ang PANGINOON. Purihin ang PANGINOON!