Read Ang Biblia, 2001 Mga Kawikaan 1 Bible Online

Mga Kawikaan 1 - Ang Biblia, 2001 bible

Mga Kawikaan 1

¹Ang mga kawikaan ni Solomon na anak ni David, hari ng Israel:

²Upang ang tao ay matuto ng karunungan at pangaral, upang ang mga salita ng pagkaunawa ay malaman,

³upang tumanggap ng turo sa matalinong pamumuhay, sa katuwiran, katarungan, at pagkakapantay-pantay,

⁴upang mabigyan ng talino ang walang muwang kaalaman at mabuting pagpapasiya sa kabataan —

⁵upang marinig din ng matalino, at lumago sa kaalaman, at magtamo ang taong may unawa ng kahusayan,

⁶upang umunawa ng kawikaan at ng pagsasalarawan, ng mga salita ng pantas, at ng kanilang mga palaisipan.

⁷Ang takot sa PANGINOON ang pasimula ng kaalaman; ang karunungan at turo ay hinahamak ng hangal.

⁸Anak ko, dinggin mo ang turo ng iyong ama, at huwag mong pabayaan ang aral ng iyong ina;

⁹sapagkat sila'y magandang korona sa iyong ulo, at mga kuwintas sa iyong leeg.

¹⁰Anak ko, kung ikaw ay akitin ng mga makasalanan, huwag kang pumayag.

¹¹Kung kanilang sabihin, “Sumama ka sa amin, tayo'y mag-abang upang magpadanak ng dugo, ating tambangan nang walang dahilan ang walang sala;

¹²gaya ng Sheol, sila'y lunukin nating buháy, at buo, na gaya ng bumababa sa Hukay.

¹³Tayo'y makakasumpong ng lahat ng mamahaling bagay; ating pupunuin ng samsam ang ating mga bahay.

¹⁴Makipagsapalaran kang kasama namin; magkakaroon tayong lahat ng iisang supot” —

¹⁵anak ko, huwag kang lumakad sa daan na kasama nila; pigilin mo ang iyong paa sa kanilang landas.

¹⁶Sapagkat ang kanilang mga paa ay tumatakbo sa kasamaan, at sila'y nagmamadali sa pagbububo ng dugo.

¹⁷Sapagkat walang kabuluhang iladlad ang isang bitag, habang nakatingin ang ibon.

¹⁸Ngunit sila'y nag-aabang sa sarili nilang dugo, at tinatambangan ang sarili nilang buhay.

¹⁹Gayon ang pamamaraan ng lahat ng sakim sa pakinabang, ang buhay ng mga may-ari niyon ay kanyang inaagaw.

²⁰Ang karunungan ay sumisigaw nang malakas sa lansangan; kanyang inilalakas ang kanyang tinig sa mga pamilihan.

²¹Siya'y sumisigaw sa mga panulukan; sa pasukan ng mga pintuang-bayan, kanyang sinasabi:

²²“Hanggang kailan, O mga walang muwang, kayo'y iibig sa inyong kawalang kaalaman? Hanggang kailan ang mga manunuya ay matutuwa sa panunuya, at ang mga hangal ay mamumuhi sa kaalaman?

²³Sa aking saway ay bumaling kayo; narito, ibubuhos ko ang aking espiritu sa inyo. Ang mga salita ko'y ipapaalam ko sa inyo.

²⁴Sapagkat ako'y tumawag, at kayo'y tumanggi, iniunat ko ang aking kamay, at walang nakinig;

²⁵at dahil ang lahat kong payo ay winalan ninyong saysay, at ayaw ninyong tanggapin ang aking saway;

²⁶ako naman ay tatawa sa inyong kapahamakan; ako'y manunuya kapag ang takot sa inyo ay dumating,

²⁷kapag ang takot ay dumating sa inyo na parang bagyo, at ang inyong kapahamakan ay dumating na parang ipu-ipo; kapag ang hirap at hapis ay dumating sa inyo.

²⁸Kung magkagayo'y tatawag sila sa akin, ngunit hindi ako sasagot; hahanapin nila akong mabuti, ngunit hindi nila ako matatagpuan.

²⁹Sapagkat kinamuhian nila ang kaalaman, at hindi pinili ang takot sa PANGINOON.

³⁰Ayaw nila sa aking payo; hinamak nila ang lahat kong pagsaway.

³¹Kaya't kakainin nila ang bunga ng kanilang sariling lakad, at mabubusog sa kanilang sariling mga pakana.

³²Sapagkat ang pagkaligaw ang pumapatay sa walang alam, at ang pagsasawalang-bahala ang sumisira sa hangal.

³³Ngunit ang nakikinig sa akin ay tatahang tiwasay, at papanatag na walang takot sa kasamaan.”