Read Ang Biblia, 2001 Mga Kawikaan 17 Bible Online

Mga Kawikaan 17 - Ang Biblia, 2001 bible

Mga Kawikaan 17

¹Mas mabuti ang isang tuyong tinapay na may katahimikan, kaysa bahay na punô ng pistahan ngunit may kaguluhan.

²Ang aliping gumagawang may katalinuhan ay mamamahala sa anak na gumagawa ng kahihiyan, at gaya ng isa sa magkakapatid, sa mana ay babahaginan.

³Ang dalisayan ay para sa pilak at ang hurno ay sa ginto, ngunit sinusubok ng PANGINOON ang mga puso.

⁴Nakikinig sa masasamang labi ang gumagawa ng masama, at ang sinungaling ay nakikinig sa masamang dila.

⁵Ang humahamak sa dukha ay lumalait sa kanyang Maylalang, at ang natutuwa sa kasawiang-palad ay walang pagsalang parurusahan.

⁶Ang mga apo ay korona ng matatanda, at ang kaluwalhatian ng mga anak ay ang mga magulang nila.

⁷Hindi bagay sa hangal ang pinong pananalita, lalo na ang mga mandarayang mga labi, sa isang namamahala.

⁸Ang suhol ay parang mahiwagang bato sa mga mata ng nagbibigay, saanman pumihit siya'y nagtatagumpay.

⁹Ang nagpapatawad ng kasalanan ay humahanap ng pagmamahalan, ngunit ang nagpapaulit-ulit sa usapin ay naghihiwalay ng magkakaibigan.

¹⁰Ang saway ay tumatagos sa taong may kaunawaan, kaysa isandaang hampas sa isang taong hangal.

¹¹Ang masamang tao'y naghahanap lamang ng paghihimagsik, kaya't ipadadala laban sa kanya ay isang sugong mabagsik.

¹²Hayaang masalubong ng isang tao ang babaing oso na ang mga anak ay ninakaw, kaysa sa isang hangal sa kanyang kahangalan.

¹³Kung gumanti ng kasamaan ang isang tao sa kabutihan, ang kasamaan ay hindi hihiwalay sa kanyang sambahayan.

¹⁴Gaya ng pagpapalabas ng tubig ang pasimula ng alitan, kaya't huminto na bago sumabog ang away.

¹⁵Siyang nagpapawalang-sala sa masama, at siyang nagpaparusa sa matuwid, ay kapwa kasuklamsuklam sa PANGINOON.

¹⁶Bakit kailangang may halaga sa kamay ng hangal upang ibili ng karunungan, gayong wala naman siyang kaunawaan?

¹⁷Ang kaibigan sa lahat ng panahon ay nagmamahal, at ang isang kapatid ay ipinanganak para sa kagipitan.

¹⁸Ang taong walang katinuan ay nagbibigay ng sangla, at nagiging tagapanagot sa harapan ng kanyang kapwa.

¹⁹Ang umiibig sa pagsalangsang ay umiibig sa alitan; ang nagtataas ng kanyang pintuan ay humahanap ng kapahamakan.

²⁰Ang taong may baluktot na diwa ay hindi sasagana, at siyang may masamang dila ay nahuhulog sa sakuna.

²¹Ang anak na hangal sa kanyang ama'y kalungkutan, at ang ama ng isang hangal ay walang kagalakan.

²²Isang mabuting gamot ang masayang puso, ngunit ang bagbag na diwa, sa mga buto'y tumutuyo.

²³Ang masama ay tumatanggap ng suhol mula sa kandungan, upang baluktutin ang mga daan ng katarungan.

²⁴Ang taong may unawa ay humaharap sa karunungan, ngunit nasa mga dulo ng daigdig ang mga mata ng hangal.

²⁵Ang hangal na anak ay kalungkutan sa kanyang ama, at kapaitan sa babaing nagsilang sa kanya.

²⁶Hindi mabuti na parusahan ang matuwid, isang kamalian na ang maharlika'y mahagupit.

²⁷Siyang pumipigil ng kanyang mga salita ay may kaalaman, at siyang may diwang malamig ay taong may kaunawaan.

²⁸Maging ang hangal kapag tumatahimik ay maituturing na marunong, inaari siyang matalino, kapag mga labi niya'y itinitikom.