Read Ang Biblia, 2001 Mga Kawikaan 27 Bible Online

Mga Kawikaan 27 - Ang Biblia, 2001 bible

Mga Kawikaan 27

¹Huwag mong ipagyabang ang kinabukasan; sapagkat hindi mo alam kung ano ang dadalhin ng isang araw.

²Purihin ka ng ibang tao at huwag ng iyong sariling bibig; ng dayuhan, at huwag ng iyong sariling mga labi.

³Ang bato ay mabigat, at ang buhangin ay matimbang; ngunit mas mabigat sa mga ito ang galit ng hangal.

⁴Ang poot ay malupit, at ang galit ay nakakapunô, ngunit sinong makakatayo sa harap ng paninibugho?

⁵Mas mabuti ang hayag na pagsaway, kaysa nakatagong pagmamahal.

⁶Tapat ang mga sugat mula sa kaibigan, labis-labis ang mga halik ng kaaway.

⁷Ang taong busog ay nasusuya sa pulot-pukyutan; ngunit sa taong gutom ang bawat mapait ay katamisan.

⁸Tulad ng ibong naliligaw mula sa kanyang pugad, gayon ang taong naliligaw mula sa kanyang bahay.

⁹Ang langis at pabango sa puso'y nagpapasaya, gayon katamis ang payo ng isang tao sa kaibigan niya.

¹⁰Ang iyong kaibigan at ang kaibigan ng iyong ama, ay huwag mong pabayaan; at huwag kang pumaroon sa bahay ng iyong kapatid sa araw ng iyong kasawian. Mas mabuti pa ang malapit na kapitbahay, kaysa isang kapatid na malayo naman.

¹¹Anak ko, ikaw ay magpakadunong, at puso ko'y iyong pasayahin, upang aking masagot ang tumutuya sa akin.

¹²Ang taong matalino ay nakakakita ng panganib, at nagkukubli siya, ngunit nagpapatuloy ang walang muwang at siya'y nagdurusa.

¹³Kunin mo ang suot ng taong nananagot sa di-kilala; at tanggapan mo ng sangla ang nananagot sa babaing banyaga.

¹⁴Sinumang maagang bumangon, upang pagpalain ang kanyang kapwa sa malakas na tinig ay ituturing na nanunumpa.

¹⁵Ang patuloy na pagtulo sa araw na maulan at ang babaing palaaway ay magkahalintulad;

¹⁶ang pagpigil sa babaing iyon[1] ay pagpigil sa hangin, o paghawak ng langis sa kanyang kanang kamay.

¹⁷Ang bakal ay nagpapatalas sa bakal; at ang tao ang nagpapatalas sa isa pang tao.

¹⁸Ang nag-aalaga ng puno ng igos ay kakain ng bunga niyon; at pararangalan ang nagbabantay sa kanyang panginoon.

¹⁹Kung paanong sa tubig ang mukha ay naaaninaw, gayon naaaninaw ang tao sa kanyang isipan.

²⁰Ang Sheol at ang Abadon ay hindi nasisiyahan kailanman; at ang mga mata ng tao kailanma'y hindi nasisiyahan.

²¹Ang lutuan ay sa pilak, at ang hurno ay sa ginto, at ang tao ay hinahatulan sa pagpupuri nito.

²²Durugin mo man ang hangal kasama ng binayong trigo sa isang bayuhan, gayunma'y hindi hihiwalay sa kanya ang kanyang kahangalan.

²³Alamin mong mabuti ang kalagayan ng iyong mga kawan, at tingnan mong mabuti ang iyong mga hayupan;

²⁴sapagkat ang mga yaman ay hindi nagtatagal magpakailanman; at ang korona ba'y nananatili sa lahat ng salinlahi?

²⁵Kapag ang damo ay nawala na, at ang sariwang damo ay lumitaw, at ang mga halaman sa mga bundok ay pinipisan,

²⁶ang mga kordero ang magbibigay ng iyong damit, at ang mga kambing ay siyang halaga ng bukid;

²⁷magkakaroon ng sapat na gatas ng kambing bilang iyong pagkain, sa pagkain ng iyong sambahayan, at pagkain sa iyong mga alilang kababaihan.