Read Ang Biblia, 2001 Mga Kawikaan 8 Bible Online

Mga Kawikaan 8 - Ang Biblia, 2001 bible

Mga Kawikaan 8

¹Hindi ba nananawagan ang karunungan, at nagtataas ng tinig ang kaunawaan?

²Sa matataas na dako sa tabi ng daan, siya'y tumatayo sa mga sangandaan.

³Sa tabi ng mga pintuan sa harapan ng bayan, siya'y sumisigaw ng malakas sa pasukan ng mga pintuan:

⁴“Sa inyo, O mga lalaki, tumatawag ako, at ang aking sigaw ay sa mga anak ng mga tao.

⁵O kayong mga walang muwang, matuto kayo ng katalinuhan; at, maging maunawain kayo, kayong mga hangal.

⁶Makinig kayo, sapagkat magsasalita ako ng mga bagay na marangal, at mamumutawi sa aking mga labi ang matutuwid na bagay;

⁷sapagkat ang aking bibig ay magsasabi ng katotohanan; at karumaldumal sa aking mga labi ang kasamaan.

⁸Ang mga salita ng aking bibig ay pawang katuwiran; sa kanila'y walang liko o baluktot man.

⁹Sa kanya na nakakaunawa ay pawang makatuwiran, at wasto sa kanila na nakakatagpo ng kaalaman.

¹⁰Sa halip na pilak, ang kunin mo'y ang aking aral; at sa halip na dalisay na ginto ay ang kaalaman.

¹¹Sapagkat mabuti kaysa alahas ang karunungan, at lahat ng maaari mong naisin, sa kanya'y di maipapantay.

¹²Akong karunungan ay nakatirang kasama ng katalinuhan, at natatagpuan ko ang kaalaman at tamang kahatulan.

¹³Ang takot sa PANGINOON ay pagkamuhi sa kasamaan. Ang kapalaluan, kahambugan, landas ng kasamaan, at ang masamang pananalita ay aking kinasusuklaman.

¹⁴Mayroon akong payo at magaling na karunungan, ako'y may kaunawaan, ako'y may kalakasan.

¹⁵Naghahari ang mga hari sa pamamagitan ko, at naggagawad ng katarungan ang mga pangulo.

¹⁶Sa pamamagitan ko ay namumuno ang mga pangulo, at namamahala sa lupa ang mararangal na tao.

¹⁷Iniibig ko silang sa akin ay umiibig, at ako'y natatagpuan ng humahanap sa aking masigasig.

¹⁸Nasa akin ang mga kayamanan at dangal, ang kayamanan at kasaganaang tumatagal.

¹⁹Ang bunga ko ay mas mabuti kaysa ginto, kaysa gintong mainam, at maigi kaysa piling pilak ang aking pakinabang.

²⁰Lumalakad ako sa daan ng katuwiran, sa mga landas ng katarungan,

²¹upang aking bigyan ng yaman ang sa aki'y nagmamahal, at upang aking mapuno ang kanilang kabang-yaman.

²²Inari ako ng PANGINOON sa pasimula ng lakad niya, bago pinasimulan ang kanyang mga gawa ng una.

²³Ako'y inilagay mula ng walang pasimula, noong una, bago pa man nilikha ang lupa.

²⁴Ako'y nailabas na nang wala pang mga kalaliman; nang wala pang masaganang tubig mula sa mga bukal.

²⁵Bago pa ang mga bundok ay hinugisan, bago ang mga burol, ako'y isinilang,

²⁶nang hindi pa niya nagagawa ang lupa, ni ang mga parang man, ni ang pasimula man ng alabok ng sanlibutan.

²⁷Naroroon na ako nang kanyang itatag ang kalangitan, nang siya'y maglagay ng bilog sa ibabaw ng kalaliman,

²⁸nang kanyang pagtibayin ang langit sa kaitaasan, nang kanyang patatagin ang mga bukal ng kalaliman,

²⁹nang itakda niya sa dagat ang kanyang hangganan, upang huwag suwayin ng tubig ang kanyang kautusan, nang ang mga saligan ng lupa'y nilagyan niya ng palatandaan,

³⁰nasa tabi nga niya ako na gaya ng punong manggagawa;[1] at ako ang kanyang pang-araw-araw na ligaya, na laging nagagalak sa harapan niya,

³¹nagagalak sa kanyang lupang tinatahanan, at sa mga anak ng mga tao ay nasisiyahan.

³²At ngayon, mga anak ko, ako'y inyong pakinggan, mapapalad ang nag-iingat ng aking mga daan.

³³Makinig kayo sa turo, at magpakatalino, at huwag ninyong pababayaan ito.

³⁴Mapalad ang taong nakikinig sa akin, na nagbabantay araw-araw sa aking mga tarangkahan, na naghihintay sa mga haligi ng aking mga pintuan.

³⁵Sapagkat ang nakakatagpo sa akin, ay nakakatagpo ng buhay, at biyaya mula sa PANGINOON ay kanyang makakamtan.

³⁶Ngunit siyang nagkakasala laban sa akin ay sarili niya ang sinasaktan; lahat ng namumuhi sa akin ay umiibig sa kamatayan.”