Read Ang Biblia, 2001 Eclesiastes 1 Bible Online

Eclesiastes 1 - Ang Biblia, 2001 bible

Eclesiastes 1

¹Ang mga salita ng Mangangaral,[1] na anak ni David, hari sa Jerusalem.

²Walang kabuluhan ng mga walang kabuluhan, sabi ng Mangangaral; walang kabuluhan ng mga walang kabuluhan! Lahat ay walang kabuluhan.

³Anong pakinabang mayroon ang tao sa lahat ng kanyang pagpapagal, na kanyang pinagpapaguran sa ilalim ng araw?

⁴Isang salinlahi ay umaalis, at dumarating ang isang salinlahi naman, ngunit ang daigdig ay nananatili magpakailanman.

⁵Sumisikat ang araw, at lumulubog din ang araw, at nagmamadali sa dakong kanyang sinisikatan.

⁶Ang hangin ay humihihip sa timog, at patungo sa hilaga na nagpapaikut-ikot; at paikut-ikot na ang hangin ay humahayo, at ang hangin ay bumabalik sa iniikutan nito.

⁷Lahat ng mga ilog ay sa dagat nagtutungo, ngunit ang dagat ay hindi napupuno; sa dakong inaagusan ng mga ilog, doon ay muli silang umaagos.

⁸Lahat ng mga bagay ay nakakapagod, higit sa masasabi ng tao; ang mata sa pagtingin ay hindi nasisiyahan, ni ang tainga sa pakikinig ay walang kabusugan.

⁹Ang nangyari ay siyang mangyayari, at ang nagawa na ay siyang gagawin, at walang bagong bagay sa ilalim ng araw.

¹⁰May bagay ba na masasabi tungkol dito, “Tingnan mo, ito ay bago”? Ganyan na iyan, sa nauna pa sa ating mga kapanahunan.

¹¹Ang mga tao noong una ay hindi naaalala, ni magkakaroon ng alaala pa man tungkol sa mga tao ng mga taong susunod pagkatapos nila.

¹²Akong Mangangaral ay naging hari sa Israel sa Jerusalem.

¹³Ginamit ko ang aking isipan upang hanapin at siyasatin sa pamamagitan ng karunungan ang lahat ng ginawa sa silong ng langit. Iyon ay isang malungkot na gawain na ibinigay ng Diyos sa mga anak ng mga tao upang pagkaabalahan.

¹⁴Aking nakita ang lahat ng ginawa sa ilalim ng araw; at tingnan mo, lahat ay walang kabuluhan at pakikipaghabulan sa hangin.

¹⁵Ang baluktot ay hindi matutuwid; at ang wala ay hindi mabibilang.

¹⁶Sinabi ko sa aking sarili, “Nagtamo ako ng malaking karunungang higit kaysa lahat ng nauna sa akin sa Jerusalem; at ang isipan ko'y nagtaglay ng malaking karanasan sa karunungan at kaalaman.”

¹⁷At ginamit ko ang aking isipan upang alamin ang karunungan, at alamin ang kaululan at kahangalan. Aking nakita na ito man ay pakikipaghabulan sa hangin.

¹⁸Sapagkat sa maraming karunungan ay maraming kalungkutan, at siyang nagpaparami ng kaalaman ay nagpaparami ng kalungkutan.