Read Ang Biblia, 2001 Isaias 49 Bible Online

Isaias 49 - Ang Biblia, 2001 bible

Isaias 49

¹Kayo'y makinig sa akin, O mga pulo; at inyong pakinggan, kayong mga bayan sa malayo. Tinawagan ako ng PANGINOON mula sa sinapupunan, mula sa katawan ng aking ina ay binanggit niya ang aking pangalan.

²Ang aking bibig ay ginawa niyang parang matalas na tabak, sa lilim ng kanyang kamay ay ikinubli niya ako; ginawa niya akong makinang na palaso, sa kanyang lalagyan ng pana ay itinago niya ako.

³At sinabi niya sa akin, “Ikaw ay aking lingkod; Israel, na siyang aking ikaluluwalhati.”

⁴Ngunit aking sinabi, “Ako'y gumawang walang kabuluhan, ginugol ko ang aking lakas sa wala, at sa walang kabuluhan; gayunma'y ang aking katarungan ay nasa PANGINOON, at ang aking gantimpala ay nasa aking Diyos.”

⁵At ngayo'y sinabi ng PANGINOON, na nag-anyo sa akin mula sa sinapupunan upang maging kanyang lingkod, upang ibalik uli ang Jacob sa kanya, at ang Israel ay matipon sa kanya; sapagkat sa mga mata ng PANGINOON ako'y pinarangalan, at ang aking Diyos ay aking kalakasan —

⁶oo, kanyang sinasabi: “Napakagaan bang bagay na ikaw ay naging aking lingkod upang ibangon ang mga lipi ni Jacob, at panumbalikin ang iningatan ng Israel; ikaw ay aking ibibigay na pinakailaw sa mga bansa upang ang aking kaligtasan ay makarating hanggang sa dulo ng lupa.”

⁷Ganito ang sabi ng PANGINOON, ng Manunubos ng Israel at ng kanyang Banal, sa lubos na hinamak, sa kinasuklaman ng bansa, ang lingkod ng mga pinuno: “Ang mga hari at ang mga pinuno, ay makakakita at babangon, at sila'y magsisisamba; dahil sa PANGINOON na tapat, sa Banal ng Israel, na siyang pumili sa iyo.”

⁸Ganito ang sabi ng PANGINOON: “Sa kalugud-lugod na panahon ay sinagot kita, at sa araw ng pagliligtas ay tinulungan kita; aking iningatan ka, at ibinigay kita bilang isang tipan sa bayan, upang itatag ang lupain, upang ipamahagi ang mga sirang mana;

⁹na sinasabi sa mga bilanggo, ‘Kayo'y magsilabas;’ sa mga nasa kadiliman, ‘Magpakita kayo.’ Sila'y magsisikain sa mga daan, at ang lahat ng bukas na kaitaasan ay magiging kanilang pastulan.

¹⁰Sila'y hindi magugutom, o mauuhaw man; at hindi rin sila mapapaso ng maiinit na hangin ni sasaktan man sila ng araw. Sapagkat siyang may awa sa kanila ang sa kanila ay papatnubay, at aakayin sila sa tabi ng mga bukal ng tubig.

¹¹At aking gagawing daan ang lahat ng aking mga bundok, at ang aking mga lansangan ay patataasin.

¹²Narito, ang mga ito'y manggagaling sa malayo, at, narito, ang mga ito ay mula sa hilaga, at mula sa kanluran, at ang mga ito ay mula sa lupain ng Sinim.”

¹³Umawit ka sa kagalakan, O kalangitan, at magalak ka, O lupa; kayo'y biglang umawit, O mga kabundukan! Sapagkat inaliw ng PANGINOON ang kanyang bayan, at mahahabag sa kanyang mga nahihirapan.

¹⁴Ngunit sinabi ng Zion, “Pinabayaan ako ng PANGINOON, kinalimutan ako ng aking Panginoon.”

¹⁵“Malilimutan ba ng babae ang kanyang batang pasusuhin, na siya'y hindi mahahabag sa anak ng kanyang sinapupunan? Oo, ang mga ito'y makakalimot, ngunit hindi kita kalilimutan.

¹⁶Narito, aking inanyuan ka sa mga palad ng mga kamay ko, ang iyong mga pader ay laging nasa harapan ko.

¹⁷Ang iyong mga tagapagtayo ay magmamadali, at ang sumisira, at ang nagwawasak sa iyo ay lalayo.

¹⁸Imulat mo ang iyong mga mata sa palibot, at tingnan mo; silang lahat ay nagtitipon, sila'y lumalapit sa iyo. Habang ako'y nabubuhay, sabi ng PANGINOON, silang lahat ay isusuot mo na gaya ng panggayak, gaya ng ginagawa ng babaing ikakasal, bibigkisan mo silang lahat.

¹⁹“Sapagkat ang iyong mga sira at mga gibang dako at ang iyong lupaing nawasak — tiyak na ngayon ikaw ay magiging totoong napakakipot para sa iyong mga mamamayan, at silang lumamon sa iyo ay mapapalayo.

²⁰Ang mga anak na ipinanganak sa panahon ng inyong kapanglawan ay magsasabi pa sa iyong pandinig: ‘Ang lugar ay napakakipot para sa akin. Bigyan mo ako ng lugar na aking matitirahan.’

²¹Kung magkagayo'y sasabihin mo sa iyong puso: ‘Sinong nagsilang ng mga ito sa akin? Ako'y namanglaw at walang anak, itinapon at palabuy-laboy, ngunit sinong nagpalaki sa mga ito? Narito, ako'y naiwang mag-isa; saan nagmula ang mga ito?’”

²²Ganito ang sabi ng Panginoong DIYOS: “Itataas ko ang aking kamay sa mga bansa, at itatayo ko ang aking watawat sa mga bayan; at ilalagay nila ang inyong mga anak na lalaki sa kanilang sinapupunan, at ang inyong mga anak na babae sa kanilang mga balikat ay ipapasan.

²³At mga hari ang magiging iyong mga tagapag-alaga, at ang kanilang mga reyna ay siyang mag-aaruga. Sila'y yuyukod sa iyo na ang kanilang mga mukha ay nakatungo sa lupa, at hihimurin ang alabok ng inyong mga paa. At iyong makikilala na ako ang PANGINOON; ang mga naghihintay sa akin ay hindi mapapahiya.

²⁴Makukuha ba ang biktima mula sa makapangyarihan, o maililigtas ba ang nabiktima ng malupit?”

²⁵Ngunit, ganito ang sabi ng PANGINOON: “Pati ang mga bihag ng makapangyarihan ay kukunin, at ang biktima ng malupit ay maliligtas, sapagkat ako'y makikipaglaban sa mga nakikipaglaban sa iyo, at aking ililigtas ang mga anak mo.

²⁶At ipapakain ko sa mga umaapi sa iyo ang kanilang sariling laman, at sila'y malalasing sa kanilang sariling dugo na gaya ng matamis na alak. At makikilala ng lahat ng laman na akong PANGINOON ay iyong Tagapagligtas, at iyong Manunubos, ang Makapangyarihan ng Jacob.”