Read Ang Biblia, 2001 Isaias 9 Bible Online

Isaias 9 - Ang Biblia, 2001 bible

Isaias 9

¹Gayunman ay hindi magkakaroon ng kapanglawan sa kanya na nasa pagkahapis. Nang unang panahon ay dinala niya sa paghamak ang mga lupain ng Zebulon at Neftali, ngunit sa huling panahon ay gagawin niyang maluwalhati ang daang patungo sa dagat, ang lupain sa kabila ng Jordan, ang Galilea ng mga bansa.

²Ang bayan na lumakad sa kadiliman ay nakakita ng dakilang liwanag; silang naninirahan sa lupain ng matinding kadiliman, sa kanila sumikat ang liwanag.

³Iyong pinarami ang bansa, iyong pinarami ang kanilang kagalakan. Sila'y nagagalak sa harap mo gaya ng kagalakan sa pag-aani, gaya ng mga tao na nagagalak kapag kanilang pinaghahatian ang samsam.

⁴Sapagkat ang pamatok na kanyang pasan, at ang pingga sa kanyang balikat, ang panghampas ng nagpapahirap sa kanya, ay iyong sinira na gaya sa araw ng Midian.

⁵Sapagkat lahat ng sandalyas ng naglalakad na mandirigma, at ang mga kasuotang tigmak ng dugo ay susunugin bilang panggatong para sa apoy.

⁶Sapagkat sa atin ay ipinanganak ang isang bata, sa atin ay ibinigay ang isang anak na lalaki; at ang pamamahala ay maaatang sa kanyang balikat; at ang kanyang pangalan ay tatawaging “Kamanghamanghang Tagapayo, Makapangyarihang Diyos, Walang hanggang Ama, Prinsipe ng Kapayapaan.”

⁷Ang paglago ng kanyang pamamahala at ng kapayapaan ay hindi magwawakas, sa trono ni David, at sa kanyang kaharian, upang itatag, at upang alalayan ng katarungan at ng katuwiran mula sa panahong ito hanggang sa magpakailanman. Isasagawa ito ng sigasig ng PANGINOON ng mga hukbo.

⁸Nagpadala ng mensahe ang PANGINOON sa Jacob, at ito'y magliliwanag[1] sa Israel.

⁹At malalaman ng buong bayan, ng Efraim at ng mga mamamayan ng Samaria, na nagsasabi sa kapalaluan at sa pagmamatigas ng puso:

¹⁰“Ang mga laryo ay nahulog, ngunit aming itatayo ng tinabas na bato; ang mga sikomoro ay pinutol na, ngunit aming papalitan ng mga sedro.”

¹¹Kaya't ang PANGINOON ay magbabangon ng mga kaaway laban sa kanila, at pasisiglahin ang kanyang mga kalaban.

¹²Ang mga taga-Siria sa silangan, at ang mga Filisteo sa kanluran, at kanilang lalamunin ang Israel sa pamamagitan ng bukas na bibig. Sa lahat na ito ang kanyang galit ay hindi napawi, kundi ang kanyang kamay ay laging nakaunat.

¹³Gayunma'y ang bayan ay hindi nagbalik-loob sa kanya na nanakit sa kanila, o hinanap man nila ang PANGINOON ng mga hukbo.

¹⁴Kaya't puputulin ng PANGINOON ang ulo't buntot ng Israel, ang sanga ng palma at ang tambo, sa isang araw —

¹⁵ang matanda at ang marangal na tao ang siyang ulo, at ang propeta na nagtuturo ng mga kabulaanan ang siyang buntot.

¹⁶Sapagkat silang umakay sa bayang ito ay siyang nagliligaw; at silang pinapatnubayan nila ay nilamon.

¹⁷Kaya't ang Panginoon ay hindi nagagalak sa kanilang mga binata, ni mahahabag man sa kanilang mga ulila at mga babaing balo. Sapagkat bawat isa ay masama at manggagawa ng kasamaan, at bawat bibig ay nagsasalita ng kahangalan. Sa lahat na ito ang galit niya ay hindi napawi, kundi ang kanyang kamay ay laging nakaunat.

¹⁸Sapagkat ang kasamaan ay sumusunog na gaya ng apoy; ito'y tumutupok ng mga dawag at mga tinikan; inaapuyan nito ang tinikan sa gubat, at pumapailanglang na paitaas sa mga masinsing ulap na usok.

¹⁹Sa poot ng PANGINOON ng mga hukbo ay nasusunog ang lupain. Ang bayan naman ay gaya ng panggatong sa apoy; walang taong nagpapatawad sa kanyang kapatid.

²⁰Sila'y sumunggab ng kanang kamay, ngunit nagugutom pa rin, at kakain sa kaliwa, ngunit hindi sila nasisiyahan, nilalamon ng bawat isa ang laman ng kanyang kapwa.

²¹Sinakmal ng Manases ang Efraim, at ng Efraim ang Manases; sila'y kapwa naging laban sa Juda. Sa lahat na ito ang galit niya ay hindi napawi, kundi ang kanyang kamay ay laging nakaunat.