Read Ang Biblia, 2001 Jeremias 48 Bible Online

Jeremias 48 - Ang Biblia, 2001 bible

Jeremias 48

¹Tungkol sa Moab.Ganito ang sabi ng PANGINOON ng mga hukbo, ng Diyos ng Israel: “Kahabag-habag ang Nebo sapagkat ito'y winasak! Ang Kiryataim ay nalagay sa kahihiyan, ito'y nasakop; ang mataas na tanggulan ay nalagay sa kahihiyan at nawasak.

²Wala nang papuri para sa Moab. Sa Hesbon ay nagbalak sila ng kasamaan laban sa kanya: ‘Halikayo, at ihiwalay natin siya sa pagiging bansa!’ Ikaw rin, O Madmen, ay dadalhin sa katahimikan; hahabulin ka ng tabak.

³“Makinig! Isang sigaw mula sa Horonaim, ‘Pagkasira at malaking pagkawasak!’

⁴Ang Moab ay wasak; ang kanyang maliliit ay sumisigaw.

⁵Sapagkat sa gulod ng Luhith ay umaahon sila na umiiyak; sapagkat sa paglusong sa Horonaim ay narinig nila ang sigaw ng pagkawasak.

⁶Tumakas kayo, iligtas ninyo ang inyong mga buhay! Kayo'y maging gaya ng mailap na asno sa ilang.

⁷Sapagkat, yamang ikaw ay nagtiwala sa iyong mga tanggulan at sa iyong mga kayamanan, ikaw man ay kukunin rin; at si Cemos ay tutungo sa pagkabihag, kasama ang kanyang mga pari at mga pinuno.

⁸Ang manglilipol ay darating sa bawat lunsod, at walang lunsod na makakatakas; ang libis ay wawasakin, at ang kapatagan ay masisira, gaya ng sinabi ng PANGINOON.

⁹“Bigyan ng mga pakpak ang Moab, upang siya'y makalipad papalayo; ang kanyang mga lunsod ay masisira, na walang maninirahan sa mga iyon.

¹⁰“Sumpain nawa siya na may kapabayaang gumagawa ng gawain ng PANGINOON; at sumpain siya na iniuurong ang kanyang tabak sa pagdanak ng dugo.

¹¹“Ang Moab ay tiwasay mula sa kanyang kabataan, at nagpahinga sa kanyang mga latak, hindi pa siya isinasalin mula sa isang sisidlan patungo sa isa pa, ni dinala man siya sa pagkabihag: kaya't narito, ang kanyang lasa ay nananatili sa kanya, at ang kanyang bango ay hindi pa nababago.

¹²“Kaya't narito, ang mga araw ay dumarating, sabi ng PANGINOON, na ako'y magsusugo sa kanya ng mga magtutumba, at siya'y kanilang itutumba, at aalisin nila ang laman ng kanyang mga sisidlan, at magdudurog ng kanilang mga banga.

¹³Kung gayo'y ikahihiya ng Moab si Cemos, kung paanong ang sambahayan ni Israel ay ikinahiya ang Bethel, na kanilang pinagtiwalaan.

¹⁴“Paano ninyo nasasabi, ‘Kami ay malalakas na mandirigma, at magigiting na lalaki sa labanan’?

¹⁵Ang Moab ay winasak at ang mga tao ay umahon sa kanyang mga lunsod; at ang kanyang mga piling kabataan ay nagsibaba sa katayan, sabi ng Hari, na ang pangalan ay PANGINOON ng mga hukbo.

¹⁶Ang pagkasalanta ng Moab ay malapit nang dumating, at ang kanyang pagkapinsala ay nagmamadali.

¹⁷Tangisan ninyo siya, kayong lahat na nasa palibot niya, at ninyong lahat na nakakakilala sa kanyang pangalan; inyong sabihin, ‘Paanong nabali ang makapangyarihang setro, ang maluwalhating tungkod!’

¹⁸“Bumaba ka mula sa inyong kaluwalhatian, at umupo ka sa tigang na lupa, O anak na babae na nakatira sa Dibon! Sapagkat ang manglilipol ng Moab ay umahon laban sa iyo, giniba niya ang iyong mga muog.

¹⁹Tumayo ka sa tabing daan at magmasid, O mamamayan ng Aroer! Tanungin mo siya na tumatakbo at siya na tumatakas; iyong sabihin, ‘Ano ang nangyari?’

²⁰Ang Moab ay nalagay sa kahihiyan; sapagkat ito'y nagiba; kayo ay tumangis at sumigaw! Sabihin ninyo sa may Arnon, na ang Moab ay winasak na.

²¹“Ang hatol ay dumating din sa kapatagan, sa Holon, Jaza, at laban sa Mefaat,

²²sa Dibon, Nebo, at Bet-diblataim,

²³laban sa Kiryataim, Bet-gamul, at Bet-meon;

²⁴laban sa Kiryot, Bosra, at sa lahat ng bayan ng lupain ng Moab, malayo at malapit.

²⁵Ang sungay ng Moab ay naputol, at ang kanyang bisig ay nabali, sabi ng PANGINOON.

²⁶“Lasingin ninyo siya, sapagkat siya'y nagmalaki laban sa PANGINOON; upang ang Moab ay maglubalob sa kanyang suka, at siya man ay magiging katatawanan.

²⁷Hindi ba naging katatawanan ang Israel sa iyo? Siya ba'y natagpuang kasama ng mga magnanakaw, na tuwing pag-uusapan ninyo siya ay napapailing ka?

²⁸“Iwan ninyo ang mga lunsod, at kayo'y manirahan sa malaking bato; O mga mamamayan ng Moab. Maging gaya kayo ng kalapati na nagpupugad sa mga tabi ng bunganga ng bangin.

²⁹Nabalitaan namin ang kapalaluan ng Moab, labis niyang ipinagmamalaki ang kanyang kataasan, ang kanyang kapalaluan, ang kanyang kahambugan, at ang kayabangan ng kanyang puso.

³⁰Alam ko ang kanyang bagsik, sabi ng PANGINOON, ngunit iyon ay walang kabuluhan, ang kanyang kahambugan ay walang nagawa.

³¹Kaya't tatangisan ko ang Moab; ako'y sisigaw para sa buong Moab, nagluluksa ako para sa mga tao ng Kir-heres.

³²Tatangis ako para sa iyo nang higit kaysa pagtangis ko sa Jazer, O punong ubas ng Sibma! Ang iyong mga sanga ay lumampas sa dagat, at umabot hanggang sa Jazer,[1] sa iyong mga bungang tag-init at sa iyong ani ay dumaluhong ang manglilipol.

³³Kaya't ang tuwa at kagalakan ay inalis sa mabungang lupain, sa lupain ng Moab; aking pinatigil ang alak sa mga pisaan ng alak; walang pumipisa nito na may mga sigaw ng kagalakan; ang sigawan ay hindi sigawan ng kagalakan.

³⁴“Ang Hesbon at Eleale ay sumisigaw; hanggang sa Jahaz ay naglakas sila ng kanilang tinig, mula sa Zoar hanggang sa Horonaim at sa Eglat-shelishiya. Sapagkat ang tubig ng Nimrim ay mawawasak din.

³⁵At wawakasan ko sa Moab, sabi ng PANGINOON, ang naghahandog sa mataas na dako, at nagsusunog ng insenso sa kanyang mga diyos.

³⁶Kaya't ang aking puso ay tumatangis na gaya ng plauta dahil sa Moab, at ang aking puso ay tumatangis na gaya ng plauta dahil sa mga lalaki sa Kir-heres; kaya't ang kayamanan na kanilang tinamo ay naglaho.

³⁷“Sapagkat bawat ulo ay inahit, at bawat balbas ay ginupit; sa lahat ng mga kamay ay may mga kudlit, at sa mga baywang ay may damit-sako.

³⁸Sa lahat ng mga bubungan ng Moab at sa mga liwasan ay pawang mga panaghoy; sapagkat aking binasag ang Moab na parang sisidlan na walang nagmamalasakit, sabi ng PANGINOON.

³⁹Ito'y wasak na wasak! Napakalakas ng kanilang pagtangis! Ang Moab ay tumalikod sa kahihiyan! Kaya't ang Moab ay naging tampulan ng pagkutya at panghihilakbot sa lahat ng nasa palibot niya.”

⁴⁰Sapagkat ganito ang sabi ng PANGINOON: “Narito, may lilipad na kasimbilis ng agila at magbubuka ng kanyang mga pakpak laban sa Moab.

⁴¹Ang Kiryot ay nasakop at ang mga muog ay naagaw. Sa araw na iyon, ang puso ng mga mandirigma ng Moab ay magiging parang puso ng babaing manganganak.

⁴²Ang Moab ay mawawasak at hindi na magiging isang bayan, sapagkat siya'y nagmalaki laban sa PANGINOON.

⁴³Sindak, hukay, at bitag ay nasa harapan mo, O naninirahan sa Moab, sabi ng PANGINOON.

⁴⁴Siyang tumatakas sa pagkasindak ay mahuhulog sa hukay, at siyang umaahon sa hukay ay mahuhuli ng bitag. Sapagkat dadalhin ko ang mga bagay na ito sa Moab, sa taon ng kanilang kaparusahan, sabi ng PANGINOON.

⁴⁵“Ang mga nagsisitakas ay humintong walang lakas sa lilim ng Hesbon, sapagkat may apoy na lumabas sa Hesbon, isang alab mula sa bahay ng Sihon. Nilamon nito ang noo ng Moab, ang tuktok ng mga anak ng kaguluhan.

⁴⁶Kahabag-habag ka, O Moab! Ang bayan ni Cemos ay wala na; sapagkat ang iyong mga anak na lalaki ay dinalang-bihag, at ang iyong mga anak na babae ay dinala sa pagkabihag.

⁴⁷Gayunma'y panunumbalikin ko ang kapalaran ng Moab sa mga huling araw, sabi ng PANGINOON.” Hanggang dito ang hatol sa Moab.