Read Ang Biblia, 2001 Jeremias 9 Bible Online

Jeremias 9 - Ang Biblia, 2001 bible

Jeremias 9

¹O, ang ulo ko sana ay mga tubig, at ang aking mga mata ay bukal ng mga luha, upang ako'y makaiyak araw at gabi dahil sa mga pinaslang sa anak na babae ng aking bayan!

²O, mayroon sana akong patuluyan sa ilang para sa mga manlalakbay, upang aking maiwan ang aking bayan at sila'y aking layuan! Sapagkat silang lahat ay mapakiapid, isang pangkat ng mga taksil!

³Binabaluktot nila ang kanilang dila gaya ng pana; ang kasinungalingan at hindi katotohanan ang nananaig sa lupain; sapagkat sila'y nagpapatuloy mula sa kasamaan tungo sa kasamaan, at hindi nila ako nakikilala, sabi ng PANGINOON.

⁴Mag-ingat ang bawat isa sa kanyang kapwa, at huwag kayong magtiwala sa sinumang kapatid; sapagkat bawat kapatid ay mang-aagaw, at bawat kapwa ay gumagala bilang isang maninirang-puri.

⁵Dinadaya ng bawat isa ang kanyang kapwa, at hindi nagsasalita ng katotohanan; kanilang tinuruan ang kanilang dila na magsalita ng kabulaanan; sila'y gumagawa ng kasamaan at pinapagod ang sarili sa paggawa ng kasamaan.

⁶Ang iyong tahanan ay nasa gitna ng pandaraya; at sa pamamagitan ng pandaraya ay ayaw nila akong kilalanin, sabi ng PANGINOON.

⁷Kaya't ganito ang sabi ng PANGINOON ng mga hukbo: “Tingnan mo, akin silang dadalisayin at susubukin, sapagkat ano pa ang aking magagawa, dahil sa mga kasalanan ng aking bayan?

⁸Ang kanilang dila ay palasong nakakamatay; ito ay nagsasalita nang may kadayaan; sa kanyang bibig ay nagsasalita ng kapayapaan ang bawat isa sa kanyang kapwa, ngunit sa kanyang puso ay nagbabalak siya na tambangan ito.

⁹Hindi ko ba sila parurusahan dahil sa mga bagay na ito? sabi ng PANGINOON; sa isang bansa na gaya nito, hindi ko ba ipaghihiganti ang aking sarili?

¹⁰“Itataas ko para sa mga bundok ang pag-iyak at paghagulhol, at ang panaghoy sa mga pastulan sa ilang, sapagkat ang mga iyon ay giba na, anupa't walang dumaraan; at hindi naririnig ang ungal ng kawan; ang mga ibon sa himpapawid at gayundin ang mga hayop sa parang ay nagsitakas at ang mga ito'y wala na.

¹¹Gagawin kong bunton ng mga guho ang Jerusalem, isang pugad ng mga asong-gubat; at aking sisirain ang mga lunsod ng Juda, na walang maninirahan.”

¹²Sino ang matalino na makakaunawa nito? At kanino nagsalita ang bibig ng PANGINOON, upang ito'y kanyang maipahayag? Bakit ang lupain ay giba at wasak na parang ilang, na anupa't walang dumaraan?

¹³At sinabi ng PANGINOON: “Sapagkat kanilang tinalikuran ang aking kautusan na aking inilagay sa harapan nila, at hindi sila sumunod sa aking tinig, o lumakad ayon dito,

¹⁴kundi matigas na nagsisunod sa kanilang sariling puso, at nagsisunod sa mga Baal, gaya ng itinuro sa kanila ng kanilang mga magulang.

¹⁵Kaya't ganito ang sabi ng PANGINOON ng mga hukbo, ng Diyos ng Israel: Aking pakakainin ang bayang ito ng mapait na halaman, at bibigyan ko sila ng nakalalasong tubig upang inumin.

¹⁶Ikakalat ko sila sa mga bansa na hindi nila nakilala, maging ng kanilang mga magulang man; at ipahahabol ko sila sa tabak, hanggang sa malipol ko sila.”

¹⁷Ganito ang sabi ng PANGINOON ng mga hukbo: “Isaalang-alang ninyo, at tawagin ninyo upang pumarito ang mga babaing tagatangis, at inyong ipasundo ang mga babaing tagaiyak, upang sila'y pumarito!

¹⁸Magmadali sila, at magsihagulhol para sa atin, upang ang ating mga mata ay daluyan ng mga luha, at ang ating mga talukap-mata ay labasan ng tubig.

¹⁹Sapagkat ang tinig ng pagtangis ay naririnig mula sa Zion, ‘Tayo'y wasak na wasak! Tayo'y nalagay sa malaking kahihiyan, sapagkat iniwan natin ang lupain, sapagkat kanilang ibinagsak ang ating mga tirahan.’”

²⁰Ngayo'y pakinggan ninyo, O mga kababaihan, ang salita ng PANGINOON, at tanggapin ng inyong pandinig ang salita ng kanyang bibig; at turuan ninyo ng pagtangis ang inyong mga anak na babae at ng panaghoy ang bawat isa sa kanyang kapwa.

²¹Sapagkat ang kamatayan ay umakyat sa ating mga bintana, ito'y nakapasok sa ating mga palasyo, upang lipulin ang mga bata sa mga lansangan at ang mga binata sa mga liwasang-bayan.

²²Magsalita ka: “Ganito ang sabi ng PANGINOON, ‘Ang mga bangkay ng mga tao ay mabubuwal na parang dumi sa kaparangan, gaya ng bigkis sa likod ng manggagapas, at walang magtitipon sa mga iyon!’”

²³Ganito ang sabi ng PANGINOON: “Huwag magmapuri ang marunong sa kanyang karunungan, at huwag magmapuri ang makapangyarihan sa kanyang kapangyarihan, huwag magmapuri ang mayaman sa kanyang kayamanan;

²⁴kundi ang nagmamapuri ay dito magmapuri, na kanyang nauunawaan at nakikilala ako, na ako ang PANGINOON na nagsasagawa ng kagandahang-loob, ng katarungan, at ng katuwiran sa daigdig; sapagkat sa mga bagay na ito ay nalulugod ako, sabi ng PANGINOON.”

²⁵“Narito, ang mga araw ay dumarating, sabi ng PANGINOON, na parurusahan ko ang lahat ng mga tuli gayunma'y hindi tuli —

²⁶ang Ehipto, Juda, Edom, at ang mga anak ni Ammon, at ni Moab, at ang lahat ng naninirahan sa ilang na inaahit ang buhok sa kanilang noo, sapagkat ang lahat ng mga bansang ito ay hindi tuli, at ang buong sambahayan ng Israel ay hindi tuli sa puso.”