Read Ang Biblia, 2001 Mga Panaghoy 3 Bible Online

Mga Panaghoy 3 - Ang Biblia, 2001 bible

Mga Panaghoy 3

¹Ako ang taong nakakita ng pagdadalamhati dahil sa pamalo ng kanyang poot.

²Itinaboy niya ako at dinala sa kadiliman, at hindi sa liwanag;

³tunay na laban sa akin ay kanyang paulit-ulit na ipinihit ang kanyang kamay sa buong maghapon.

⁴Pinapanghina niya ang aking laman at aking balat, at binali niya ang aking mga buto.

⁵Sinakop at kinulong niya ako sa kalungkutan at paghihirap.

⁶Pinatira niya ako sa kadiliman, gaya ng mga matagal nang patay.

⁷Binakuran niya ako upang ako'y hindi makatakas; pinabigat niya ang aking tanikala.

⁸Bagaman ako'y dumaraing at humihingi ng tulong, kanyang pinagsasarhan ang aking panalangin;

⁹kanyang hinarangan ang aking mga daan ng tinabas na bato, kanyang iniliko ang mga landas ko.

¹⁰Para sa akin ay gaya siya ng oso na nag-aabang, parang leon na nasa kubling dako.

¹¹Iniligaw niya ang aking mga lakad, at ako'y pinagputul-putol; ginawa niya akong wasak.

¹²Binanat niya ang kanyang busog at ginawa akong tudlaan para sa kanyang pana.

¹³Pinatusok niya sa aking puso ang mga palaso mula sa kanyang lalagyan.

¹⁴Ako'y naging katatawanan sa lahat ng aking kababayan, ang pasanin ng kanilang awit sa buong maghapon.

¹⁵Pinuno niya ako ng kapanglawan, kanyang pinapagsawa ako ng katas ng mapait na halaman.

¹⁶Dinurog niya ng mga bato ang ngipin ko, at pinamaluktot ako sa mga abo.

¹⁷Ang aking kaluluwa ay inilayo sa kapayapaan; nalimutan ko na kung ano ang kaligayahan.

¹⁸Kaya't aking sinabi, “Wala na ang aking kaluwalhatian, at ang aking pag-asa sa PANGINOON.”

¹⁹Alalahanin mo ang aking paghihirap at ang aking kapaitan, ang katas ng mapait na halaman at ng apdo.

²⁰Patuloy itong naaalala ng aking kaluluwa at yumuyuko sa loob ko.

²¹Ngunit ito'y naaalala ko, kaya't mayroon akong pag-asa:

²²Ang tapat na pag-ibig ng PANGINOON ay hindi nagmamaliw, ang kanyang mga habag ay hindi natatapos;

²³sariwa ang mga iyon tuwing umaga, dakila ang iyong katapatan.

²⁴“Ang PANGINOON ay aking bahagi,” sabi ng aking kaluluwa; “kaya't ako'y aasa sa kanya.”

²⁵Ang PANGINOON ay mabuti sa kanila na naghihintay sa kanya, sa kaluluwa na humahanap sa kanya.

²⁶Mabuti nga na ang tao ay tahimik na maghintay para sa pagliligtas ng PANGINOON.

²⁷Mabuti nga sa tao na pasanin ang pamatok sa kanyang kabataan.

²⁸Maupo siyang mag-isa sa katahimikan kapag kanyang iniatang sa kanya;

²⁹ilagay niya ang kanyang bibig sa alabok — baka mayroon pang pag-asa;

³⁰ibigay niya ang kanyang pisngi sa mananampal, at mapuno siya ng pagkutya.

³¹Sapagkat ang Panginoon ay hindi magtatakuwil nang walang hanggan.

³²Ngunit bagaman siya'y sanhi ng kalungkutan, siya'y mahahabag ayon sa kasaganaan ng kanyang tapat na pagmamahal;

³³sapagkat hindi niya kusang pinahihirapan o ang mga anak ng mga tao ay sinasaktan man.

³⁴Upang durugin sa ilalim ng paa ang lahat ng bihag sa lupa,

³⁵upang sikilin ang karapatan ng tao sa harapan ng Kataas-taasan,

³⁶upang ibagsak ang tao sa kanyang usapin, na hindi ito sinasang-ayunan ng Panginoon.

³⁷Sino ang nagsasalita at ito ay nangyayari, malibang ito ay iniutos ng PANGINOON?

³⁸Hindi ba sa bibig ng Kataas-taasan nagmumula ang masama at mabuti?

³⁹Bakit magrereklamo ang taong may buhay, ang tao, tungkol sa parusa sa kanyang mga kasalanan?

⁴⁰Ating subukin at suriin ang ating mga lakad, at manumbalik tayo sa PANGINOON!

⁴¹Itaas natin ang ating mga puso at mga kamay sa Diyos sa langit:

⁴²“Kami ay sumuway at naghimagsik, at hindi ka nagpatawad.

⁴³“Binalot mo ng galit ang iyong sarili at hinabol mo kami; na pumapatay ka nang walang awa.

⁴⁴Binalot mo ng ulap ang iyong sarili upang walang panalanging makatagos.

⁴⁵Ginawa mo kaming patapon at basura sa gitna ng mga bayan.

⁴⁶“Ibinuka ng lahat naming mga kaaway ang kanilang bibig laban sa amin.

⁴⁷Dumating sa amin ang takot at pagkahulog, pagkasira at pagkawasak.

⁴⁸Ang mata ko'y dinadaluyan ng maraming luha dahil sa pagkawasak ng anak na babae ng aking bayan.

⁴⁹“Ang mata ko'y dadaluyan nang walang hinto, walang pahinga,

⁵⁰hanggang sa ang PANGINOON ay tumungo at tumingin mula sa langit.

⁵¹Pinahihirapan ng aking mga mata ang aking kaluluwa, dahil sa lahat na anak na babae ng aking lunsod.

⁵²“Ako'y tinugis na parang ibon, ng aking mga naging kaaway nang walang kadahilanan.

⁵³Pinatahimik nila ako sa hukay at nilagyan ng bato sa ibabaw ko.

⁵⁴Ang tubig ay lumampas sa aking ulo; aking sinabi, ‘Ako'y wala na.’

⁵⁵“Ako'y tumawag sa iyong pangalan, O PANGINOON, mula sa kalaliman ng hukay;

⁵⁶pinakinggan mo ang aking pakiusap! ‘Huwag mong itago ang iyong pandinig sa saklolo, mula sa paghingi ko ng tulong!’

⁵⁷Ikaw ay lumapit nang ako'y tumawag sa iyo; iyong sinabi, ‘Huwag kang matakot.’

⁵⁸“Ipinagtanggol mo ang aking usapin, O PANGINOON, tinubos mo ang aking buhay.

⁵⁹Nakita mo ang pagkakamaling ginawa sa akin, O PANGINOON hatulan mo ang aking usapin.

⁶⁰Nakita mo ang lahat nilang paghihiganti, at ang lahat nilang pakana laban sa akin.

⁶¹“Narinig mo ang kanilang pagtuya, O PANGINOON, at lahat nilang pakana laban sa akin.

⁶²Ang mga labi at pag-iisip ng mga tumutugis sa akin ay laban sa akin sa buong maghapon.

⁶³Masdan mo ang kanilang pag-upo at ang kanilang pagtayo, ako ang pinatutungkulan ng kanilang mga awit.

⁶⁴“Pagbabayarin mo sila, O PANGINOON, ayon sa gawa ng kanilang mga kamay.

⁶⁵Papagmamatigasin mo ang kanilang puso, ang iyong sumpa ay darating sa kanila.

⁶⁶Hahabulin mo sila sa galit at iyong lilipulin sila, mula sa silong ng mga langit, O PANGINOON.”