Read Ang Biblia, 2001 Mateo 22 Bible Online

Mateo 22 - Ang Biblia, 2001 bible

Mateo 22

¹ Si Jesus ay muling nagsalita sa kanila sa mga talinghaga, na sinasabi,

²“Ang kaharian ng langit ay tulad sa isang hari na nagdaos ng isang handaan para sa kasal ng kanyang anak na lalaki.

³Sinugo niya ang kanyang mga alipin upang tawagin ang mga inanyayahan sa handaan ng kasalan; ngunit ayaw nilang dumalo.

⁴Muli siyang nagsugo ng ibang mga alipin, na sinasabi, ‘Sabihin ninyo sa mga inanyayahan: Narito, naihanda ko na ang aking handaan; pinatay na ang aking mga baka at matatabang hayop at handa na ang lahat. Halina kayo sa handaan ng kasalan.’

⁵Ngunit hindi nila ito pinansin, at sila'y humayo, ang isa'y sa kanyang sariling bukid, ang isa'y sa kanyang pangangalakal.

⁶Hinuli naman ng iba ang kanyang mga alipin at ginawan ng masama at pinagpapatay.

⁷Kaya't nagalit ang hari. Sinugo niya ang kanyang mga hukbo, pinuksa ang mga mamamatay-taong iyon, at sinunog ang kanilang lunsod.

⁸Pagkatapos, sinabi niya sa kanyang mga alipin, ‘Handa na ang kasalan, ngunit hindi karapat-dapat ang mga inanyayahan.

⁹Kaya pumunta kayo sa mga pangunahing lansangan at anyayahan ninyo sa handaan ng kasalan ang sinumang makita ninyo.’

¹⁰Lumabas ang mga aliping iyon sa mga lansangan, at tinipon nila ang bawat matagpuan nila, masama man o mabuti; kaya't napuno ng mga panauhin ang kasalan.

¹¹“Ngunit nang pumasok ang hari upang tingnan ang mga panauhin, may nakita siya roong isang tao na hindi nakadamit pangkasal.

¹²Sinabi niya sa kanya, ‘Kaibigan, paano ka nakapasok dito na hindi nakadamit pangkasal?’ Ngunit hindi siya nakapagsalita.

¹³Kaya't sinabi ng hari sa mga lingkod, ‘Gapusin ninyo ang mga paa at mga kamay niya, at itapon ninyo siya sa kadiliman sa labas. Doon ay ang pagtangis at ang pagngangalit ng mga ngipin.’

¹⁴Sapagkat marami ang tinawag, ngunit kakaunti ang pinili.”

¹⁵Pagkatapos ay umalis ang mga Fariseo at pinag-uusapan nila kung paano siyang mabibitag sa kanyang pananalita.

¹⁶Kaya't sinugo nila ang kanilang mga alagad sa kanya, kasama ng mga Herodiano,[1] na nagsasabi, “Guro, alam naming ikaw ay tapat, at itinuturo mo ang daan ng Diyos ayon sa katotohanan at wala kang pinapanigang sinuman, sapagkat hindi ka nagtatangi ng tao.[2]

¹⁷Sabihin mo nga sa amin, ano sa palagay mo? Matuwid bang magbuwis kay Cesar,[3] o hindi?”

¹⁸Ngunit batid ni Jesus ang kanilang kasamaan, sinabi niya, “Bakit ninyo ako sinusubok, mga mapagkunwari?

¹⁹Ipakita ninyo sa akin ang salaping pambuwis.” At dinala sa kanya ang isang denario.

²⁰Sinabi niya sa kanila, “Kaninong larawan ito at ang nakasulat?”

²¹Sinabi nila sa kanya, “Kay Cesar.” Pagkatapos ay sinabi niya sa kanila, “Kaya't ibigay ninyo kay Cesar ang kay Cesar at sa Diyos ang sa Diyos.”

²²Nang marinig nila ito ay namangha sila. Kanilang iniwan siya at sila'y umalis.

²³Nang araw ding iyon ay lumapit kay Jesus[4] ang mga Saduceo, na nagsasabing walang pagkabuhay na muli; at kanilang tinanong siya,

²⁴na sinasabi, “Guro, sinabi ni Moises, ‘Kung mamatay ang isang tao na walang anak, pakakasalan ng kanyang kapatid na lalaki ang asawa niya, at magkakaroon ng mga anak para sa kanyang kapatid na lalaki.’

²⁵Ngayon, mayroon sa aming pitong magkakapatid na lalaki. Nag-asawa ang panganay at siya'y namatay. Sapagkat hindi siya nagkaroon ng anak ay iniwan niya ang kanyang asawa sa kanyang kapatid na lalaki.

²⁶Gayundin naman ang nangyari sa ikalawa at sa ikatlo, hanggang sa ikapito.

²⁷At kahuli-hulihan sa lahat ay namatay ang babae.

²⁸Kaya sa muling pagkabuhay, alin sa pito ang magiging asawa ng babae? Yamang siya'y napangasawa nilang lahat.”

²⁹Sumagot si Jesus at sinabi sa kanila, “Nagkakamali kayo, sapagkat hindi ninyo nalalaman ang mga kasulatan, o ang kapangyarihan ng Diyos.

³⁰Sapagkat sa muling pagkabuhay ay hindi sila nag-aasawa o pinag-aasawa pa kundi sila'y tulad sa mga anghel sa langit.

³¹At tungkol sa muling pagkabuhay ng mga patay, hindi ba ninyo nabasa ang sinabi sa inyo ng Diyos,

³²‘Ako ang Diyos ni Abraham, ang Diyos ni Isaac, at ang Diyos ni Jacob’? Siya ay hindi Diyos ng mga patay, kundi ng mga buháy.”

³³Nang marinig ito ng napakaraming tao, namangha sila sa kanyang aral.

³⁴Ngunit nang marinig ng mga Fariseo na napatahimik ni Jesus[5] ang mga Saduceo, ay nagtipon sila.

³⁵At isa sa kanila, na tagapagtanggol ng kautusan, ay nagtanong sa kanya upang siya'y subukin.

³⁶“Guro, alin ba ang dakilang utos sa kautusan?”

³⁷At sinabi sa kanya, “Ibigin mo ang Panginoon mong Diyos nang buong puso mo, at nang buong kaluluwa mo, at nang buong pag-iisip mo.’

³⁸Ito ang dakila at unang utos.’

³⁹At ang pangalawa ay katulad nito, ‘Ibigin mo ang iyong kapwa na gaya ng iyong sarili.’

⁴⁰Sa dalawang utos na ito nakasalig ang buong kautusan at ang mga propeta.”

⁴¹Habang nagkakatipon ang mga Fariseo ay tinanong sila ni Jesus,

⁴²na sinasabi, “Ano ang palagay ninyo tungkol sa Cristo? Kaninong anak siya?” Sinabi nila sa kanya, “Kay David.”

⁴³Sinabi niya sa kanila, “Kung gayo'y bakit si David nang nasa Espiritu ay tumatawag sa kanya ng Panginoon, na nagsasabi,

⁴⁴‘Sinabi ng Panginoon sa aking Panginoon, “Maupo ka sa aking kanan, hanggang sa mailagay ko ang iyong mga kaaway sa ilalim ng iyong mga paa”’?

⁴⁵Kung tinatawag nga siya ni David na Panginoon, paanong siya'y naging kanyang anak?”

⁴⁶Walang nakasagot sa kanya kahit isang salita, at wala na ring sinumang nangahas pang magtanong sa kanya ng anuman buhat sa araw na iyon.