Read Ang Biblia, 2001 Deuteronomio 32 Bible Online

Deuteronomio 32 - Ang Biblia, 2001 bible

Deuteronomio 32

¹“Makinig kayo, mga langit, at ako'y magsasalita, at pakinggan ng lupa ang mga salita ng aking bibig.

²Ang aking aral ay papatak na parang ulan; ang aking salita ay bababa na parang hamog; gaya ng ambon sa malambot na damo, at gaya ng mahinang ambon sa pananim.

³Sapagkat aking ihahayag ang pangalan ng PANGINOON; dakilain ninyo ang ating Diyos!

⁴“Siya ang Bato, ang kanyang gawa ay sakdal; sapagkat lahat ng kanyang daan ay katarungan. Isang Diyos na tapat at walang kasamaan, siya ay matuwid at banal.

⁵Sila'y nagpakasama, sila'y hindi kanyang mga anak, dahilan sa kanilang kapintasan; isang lahing liko at tampalasan.

⁶Ganyan ba ninyo gagantihan ang PANGINOON, O hangal at di-matalinong bayan? Hindi ba siya ang iyong ama na lumalang sa iyo? Kanyang nilalang ka, at itinatag ka.

⁷Alalahanin mo ang mga naunang araw, isipin mo ang mga taon ng maraming salinlahi; itanong mo sa iyong ama at kanyang ibabalita sa iyo; sa iyong matatanda, at kanilang sasabihin sa iyo.

⁸Nang ibigay ng Kataas-taasan sa mga bansa ang kanilang pamana, nang kanyang ihiwalay ang mga anak ng tao, kanyang inilagay ang mga hangganan ng mga bayan, ayon sa bilang ng mga anak ni Israel.

⁹Sapagkat ang bahagi ng PANGINOON ay ang kanyang bayan; si Jacob ang bahaging pamana niya.

¹⁰“Kanyang natagpuan siya sa isang ilang na lupain, at sa kapanglawan ng isang umuungal na ilang; kanyang pinaligiran siya, kanyang nilingap siya, kanyang iningatan siyang parang sarili niyang mga mata.

¹¹Gaya ng agila na ginagalaw ang kanyang pugad, na pumapagaspas sa kanyang mga inakay, kanyang ibinubuka ang kanyang mga pakpak, na kinukuha sila, kanyang dinadala sa ibabaw ng kanyang mga pakpak:

¹²tanging ang PANGINOON ang pumapatnubay sa kanya, at walang ibang diyos na kasama siya.

¹³Kanyang pinasakay siya sa matataas na dako ng lupa, at siya'y kumain ng bunga ng bukirin, at kanyang pinainom ng pulot na mula sa bato, at ng langis na mula sa batong kiskisan.

¹⁴Ng mantika mula sa baka, at gatas mula sa tupa, na may taba ng mga kordero, at ng mga tupang lalaki sa Basan, at mga kambing, ng pinakamabuti sa mga trigo; at sa katas ng ubas ay uminom ka ng alak.

¹⁵“Ngunit tumaba si Jeshurun at nanipa; ikaw ay tumataba, ikaw ay lumalapad, ikaw ay naging makinis. Nang magkagayo'y tinalikuran niya ang Diyos na lumalang sa kanya, at hinamak ang Bato ng kanyang kaligtasan.

¹⁶Siya'y kinilos nila sa paninibugho sa ibang mga diyos, sa pamamagitan ng mga karumaldumal, kanilang ibinunsod siya sa pagkagalit.

¹⁷Sila'y naghandog sa mga demonyo na hindi Diyos, sa mga diyos na hindi nila nakilala, sa mga bagong diyos na kalilitaw pa lamang, na hindi kinatakutan ng inyong mga ninuno.

¹⁸Hindi mo pinansin ang Batong nanganak sa iyo, at kinalimutan mo ang Diyos na lumalang sa iyo.

¹⁹“At nakita ito ng PANGINOON, at kinapootan sila, dahil sa panggagalit ng kanyang mga anak na lalaki at babae.

²⁰At kanyang sinabi, ‘Aking ikukubli ang aking mukha sa kanila, aking titingnan kung ano ang kanilang magiging wakas; sapagkat sila'y isang napakasamang lahi, mga anak na walang katapatan.

²¹Kinilos nila ako sa paninibugho doon sa hindi diyos; ginalit nila ako sa kanilang mga diyus-diyosan. Kaya't paninibughuin ko sila sa mga hindi bayan; aking gagalitin sila sa pamamagitan ng isang hangal na bansa.

²²Sapagkat may apoy na nag-aalab sa aking galit, at nagniningas hanggang sa Sheol, at lalamunin ang lupa pati ang tubo nito, at pag-aapuyin ang saligan ng mga bundok.

²³“‘Aking dadaganan sila ng mga kasamaan; aking uubusin ang aking pana sa kanila.

²⁴Sila'y mapupugnaw sa gutom, at lalamunin ng maningas na init, at ng nakalalasong salot; at ang mga ngipin ng mga hayop ay isusugo ko sa kanila, pati ng kamandag ng gumagapang sa alabok.

²⁵Sa labas ay namimighati ang tabak, at sa mga silid ay malaking takot; kapwa mawawasak ang binata at dalaga, ang sanggol pati ng lalaking may uban.

²⁶Aking sinabi, “Ikakalat ko sila sa malayo, aking aalisin ang alaala nila sa mga tao,”

²⁷kung hindi ko kinatatakutan ang panghahamon ng kaaway; baka ang kanilang mga kalaban ay humatol ng mali, baka kanilang sabihin, “Ang aming kamay ay matagumpay, at hindi ginawa ng PANGINOON ang lahat ng ito.”’

²⁸“Sapagkat sila'y bansang salat sa payo, at walang kaalaman sa kanila.

²⁹O kung sila'y mga pantas, kanilang mauunawaan ito, at malalaman nila ang kanilang wakas!

³⁰Paano hahabulin ng isa ang isanlibo, at patatakbuhin ng dalawa ang sampung libo, malibang ipinagbili sila ng kanilang Bato, at ibinigay na sila ng PANGINOON?

³¹Sapagkat ang kanilang bato ay hindi gaya ng ating Bato, kahit ang ating mga kaaway man ang maging mga hukom.

³²Sapagkat ang kanilang puno ng ubas ay mula sa ubasan sa Sodoma, at mula sa mga parang ng Gomorra. Ang kanilang ubas ay ubas ng apdo, ang kanilang mga buwig ay mapait,

³³ang kanilang alak ay kamandag ng mga dragon, at mabagsik na kamandag ng mga ahas.

³⁴“Hindi ba ito'y nakalaan sa akin, na natatatakan sa aking mga kabang-yaman?

³⁵Ang paghihiganti ay akin, at ang gantimpala, sa panahon na madudulas ang kanilang mga paa; sapagkat ang araw ng kanilang kapahamakan ay malapit na, at ang mga bagay na darating sa kanila ay nagmamadali.

³⁶Sapagkat hahatulan ng PANGINOON ang kanyang bayan, at mahahabag sa kanyang mga lingkod. Kapag nakita niyang ang kanilang kapangyarihan ay wala na, at wala ng nalalabi, bihag man o malaya.

³⁷At kanyang sasabihin, ‘Saan naroon ang kanilang mga diyos, ang bato na kanilang pinagkanlungan?

³⁸Sino ang kumain ng taba ng kanilang mga handog, at uminom ng alak ng kanilang handog na inumin? Pabangunin sila at tulungan ka, at sila'y maging inyong pag-iingat!

³⁹“‘Tingnan ninyo ngayon, ako, samakatuwid ay Ako nga, at walang diyos liban sa akin; ako'y pumapatay at ako'y bumubuhay; ako'y sumusugat at ako'y nagpapagaling; at walang makakaligtas sa aking kamay.

⁴⁰Sapagkat aking itinataas ang aking kamay sa langit, at sumusumpa, ‘Buháy ako magpakailanman.

⁴¹Kung ihahasa ko ang aking makintab na tabak, at ang aking kamay ay humawak sa hatol, ako'y maghihiganti sa aking mga kaaway, at aking gagantihan ang mga napopoot sa akin.

⁴²At aking lalasingin ng dugo ang aking palaso, at ang aking tabak ay sasakmal ng laman; ng dugo ng patay at ng mga bihag, mula sa ulong may mahabang buhok ng mga pinuno ng kaaway.’

⁴³“Magalak kayo, O mga bansa, kasama ng kanyang bayan; sapagkat ipaghihiganti niya ang dugo ng kanyang mga lingkod, at maghihiganti sa kanyang mga kalaban, at patatawarin ang kanyang lupain, ang kanyang bayan.”

⁴⁴At si Moises ay pumaroon at sinabi ang lahat ng mga salita ng awit na ito sa pandinig ng bayan, siya at si Josue[1] na anak ni Nun.

⁴⁵Pagkatapos sabihin ni Moises ang lahat ng mga salitang ito sa buong Israel,

⁴⁶ay kanyang sinabi sa kanila, “Ilagay ninyo sa puso ang lahat ng mga salita na aking pinapatotohanan sa inyo sa araw na ito, na inyong iuutos sa inyong mga anak upang gawin ang lahat ng mga salita ng kautusang ito.

⁴⁷Sapagkat ito'y hindi hamak na bagay sa inyo; sapagkat ito'y inyong buhay, at sa pamamagitan ng bagay na ito ay inyong pahahabain ang inyong mga araw sa lupain na inyong itinawid sa Jordan upang angkinin.”

⁴⁸Ang PANGINOON ay nagsalita kay Moises nang araw ding iyon,

⁴⁹“Umakyat ka sa bundok na ito ng Abarim, sa bundok ng Nebo na nasa lupain ng Moab, na nasa tapat ng Jerico. Tanawin mo ang lupain ng Canaan, na aking ibinibigay sa mga anak ni Israel bilang pag-aari.

⁵⁰Mamamatay ka sa bundok na iyong inakyat at isasama ka sa iyong angkan, gaya ni Aaron na iyong kapatid na namatay sa bundok ng Hor at isinama sa kanyang angkan.

⁵¹Sapagkat kayo'y sumuway sa akin sa gitna ng mga anak ni Israel sa tubig ng Meriba ng Kadesh, sa ilang ng Zin; sapagkat hindi ninyo ako itinuring na banal sa gitna ng mga anak ni Israel.

⁵²Gayunma'y makikita mo ang lupain sa harapan mo, ngunit hindi ka makakapasok sa lupain na aking ibinibigay sa mga anak ni Israel.”