Read Ang Bagong Ang Biblia Lamentations 3 Bible Online

Lamentations 3 - Ang Bagong Ang Biblia bible

Lamentations 3

¹ Ako ang taong nakakita ng pagdadalamhati dahil sa pamalo ng kanyang poot.

² Itinaboy niya ako at dinala sa kadiliman, at hindi sa liwanag;

³ tunay na laban sa akin ay kanyang paulit-ulit na ipinihit ang kanyang kamay sa buong maghapon.

⁴ Pinapanghina niya ang aking laman at aking balat, at binali niya ang aking mga buto.

⁵ Sinakop at kinulong niya ako sa kalungkutan at paghihirap.

⁶ Pinatira niya ako sa kadiliman, gaya ng mga matagal nang patay.

⁷ Binakuran niya ako upang ako'y hindi makatakas; pinabigat niya ang aking tanikala.

⁸ Bagaman ako'y dumaraing at humihingi ng tulong, kanyang pinagsasarhan ang aking panalangin;

⁹ kanyang hinarangan ang aking mga daan ng tinabas na bato, kanyang iniliko ang mga landas ko.

¹⁰ Para sa akin ay gaya siya ng oso na nag-aabang, parang leon na nasa kubling dako.

¹¹ Iniligaw niya ang aking mga lakad, at ako'y pinagputul-putol; ginawa niya akong wasak.

¹² Binanat niya ang kanyang busog at ginawa akong tudlaan para sa kanyang pana.

¹³ Pinatusok niya sa aking puso ang mga palaso mula sa kanyang lalagyan.

¹⁴ Ako'y naging katatawanan sa lahat ng aking kababayan, ang pasanin ng kanilang awit sa buong maghapon.

¹⁵ Pinuno niya ako ng kapanglawan, kanyang pinapagsawa ako ng katas ng mapait na halaman.

¹⁶ Dinurog niya ng mga bato ang ngipin ko, at pinamaluktot ako sa mga abo.

¹⁷ Ang aking kaluluwa ay inilayo sa kapayapaan; nalimutan ko na kung ano ang kaligayahan.

¹⁸ Kaya't aking sinabi, "Wala na ang aking kaluwalhatian, at ang aking pag-asa sa PANGINOON."

¹⁹ Alalahanin mo ang aking paghihirap at ang aking kapaitan, ang katas ng mapait na halaman at ng apdo.

²⁰ Patuloy itong naaalala ng aking kaluluwa at yumuyuko sa loob ko.

²¹ Ngunit ito'y naaalala ko, kaya't mayroon akong pag-asa:

²² Ang tapat na pag-ibig ng PANGINOON ay hindi nagmamaliw, ang kanyang mga habag ay hindi natatapos;

²³ sariwa ang mga iyon tuwing umaga, dakila ang iyong katapatan.

²⁴ "Ang PANGINOON ay aking bahagi," sabi ng aking kaluluwa; "kaya't ako'y aasa sa kanya."

²⁵ Ang PANGINOON ay mabuti sa kanila na naghihintay sa kanya, sa kaluluwa na humahanap sa kanya.

²⁶ Mabuti nga na ang tao ay tahimik na maghintay para sa pagliligtas ng PANGINOON.

²⁷ Mabuti nga sa tao na pasanin ang pamatok sa kanyang kabataan.

²⁸ Maupo siyang mag-isa sa katahimikan kapag kanyang iniatang sa kanya;

²⁹ ilagay niya ang kanyang bibig sa alabok — baka mayroon pang pag-asa;

³⁰ ibigay niya ang kanyang pisngi sa mananampal, at mapuno siya ng pagkutya.

³¹ Sapagkat ang Panginoon ay hindi magtatakuwil nang walang hanggan.

³² Ngunit bagaman siya'y sanhi ng kaiungkutan, siya'y mahahabag ayon sa kasaganaan ng kanyang tapat na pagmamahal;

³³ sapagkat hindi niya kusang pinahihirapan o ang mga anak ng mga tao ay sinasaktan man.

³⁴ Upang durugin sa ilalim ng paa ang lahat ng bihag sa lupa,

³⁵ upang sikilin ang karapatan ng tao sa harapan ng Kataas-taasan,

³⁶ upang ibagsak ang tao sa kanyang usapin, na hindi ito sinasang-ayunan ng Panginoon.

³⁷ Sino ang nagsasalita at ito ay nangyayari, malibang ito ay iniutos ng PANGINOON?

³⁸ Hindi ba sa bibig ng Kataas-taasan nagmumula ang masama at raabuti?

³⁹ Bakit magrereklamo ang taong may buhay, ang tao, tungkol sa parusa sa kanyang mga kasalanan?

⁴⁰ Ating subukin at suriin ang ating mga lakad, at manumbalik tayo sa PANGINOON!

⁴¹ Itaas natin ang ating mga puso at mga kamay sa Diyos sa langit:

⁴² "Kami ay sumuway at naghimagsik, at hindi ka nagpatawad.

⁴³ "Binalot mo ng galit ang iyong sarili at hinabol mo kami; na pumapatay ka nang walang awa.

⁴⁴ Binalot mo ng ulap ang iyong sarili upang walang panalanging makatagos.

⁴⁵ Ginawa mo kaming patapon at basura sa gitna ng mga bayan.

⁴⁶ "Ibinuka ng lahat naming mga kaaway ang kanilang bibig laban sa amin.

⁴⁷ Dumating sa amin ang takot at pagkahulog, pagkasira at pagkawasak.

⁴⁸ Ang mata ko'y dinadaluyan ng maraming luha dahil sa pagkawasak ng anak na babae ng aking bayan.

⁴⁹ "Ang mata ko'y dadaluyan nang walang hinto, walang pahinga,

⁵⁰ hanggang sa ang PANGINOON ay tumungo at tumingin mula sa langit.

⁵¹ Pinahihirapan ng aking mga mata ang aking kaluluwa, dahil sa lahat na anak na babae ng aking lunsod.

⁵² "Ako'y tinugis na parang ibon, ng aking mga naging kaaway nang walang kadahilanan.

⁵³ Pinatahimik nila ako sa hukay at nilagyan ng bato sa ibabaw ko.

⁵⁴ Ang tubig ay lumampas sa aking ulo; aking sinabi, 'Ako'y wala na.'

⁵⁵ "Ako'y tumawag sa iyong pangalan, O PANGINOON, mula sa kalaliman ng hukay;

⁵⁶ pinakinggan mo ang aking pakiusap! 'Huwag mong itago ang iyong pandinig sa saklolo, mula sa paghingi ko ng tulong!'

⁵⁷ Ikaw ay lumapit nang ako'y tumawag sa iyo; iyong sinabi, 'Huwag kang matakot.'

⁵⁸ "Ipinagtanggol mo ang aking usapin, O PANGINOON, tinubos mo ang aking buhay.

⁵⁹ Nakita mo ang pagkakamaling ginawa sa akin, O PANGINOON hatulan mo ang aking usapin.

⁶⁰ Nakita mo ang lahat nilang paghihiganti, at ang lahat nilang pakana laban sa akin.

⁶¹ "Narinig mo ang kanilang pagtuya, O PANGINOON, at lahat nilang pakana laban sa akin.

⁶² Ang mga labi at pag-iisip ng mga tumutugis sa akin ay laban sa akin sa buong maghapon.

⁶³ Masdan mo ang kanilang pag-upo at ang kanilang pagtayo, ako ang pinatutungkulan ng kanilang mga awit.

⁶⁴ "Pagbabayarin mo sila, O PANGINOON, ayon sa gawa ng kanilang mga kamay.

⁶⁵ Papagmamatigasin mo ang kanilang puso, ang iyong sumpa ay darating sa kanila."

⁶⁶ Hahabulin mo sila sa galit at iyong lilipulin sila, mula sa silong ng mga langit O, PANGINOON."