Read Библија, Константинов Битие (1 Moj.) 44 Bible Online

Битие (1 Moj.) 44 - Библија, Константинов bible

Битие (1 Moj.) 44

¹Тогаш Јосиф му нареди на управителот на своето домаќинство: „Наполни ги вреќите на луѓево, со храна, колку што можат да носат, а сребрениците на секого стави ги при отворот на неговата вреќа.

²А мојата чаша - онаа од сребро - стави ја во отворот на вреќата на најмладиот, заедно со неговото сребро за житото.” Тој направи како што му нареди Јосиф.

³Кога се раздени, ги испратија луѓето и нивните ослиња.

⁴Точно по излегување од градот - не беа заминати далеку - кога Јосиф му рече на началникот на својот дом: „На нозе! Тргни по луѓето! Кога ќе ги стигнеш, речи им: ‘Зошто враќате зло за добро?

⁵Зар мојот господар не пие од онаа чаша и не чита пророштва од неа? Направивте зло!’”

⁶Откако ги стигна, ги повтори зборовите.

⁷Тие одговорија: „Зошто господарот ни зборува така? Далеку да е од твоите слуги да сторат нешто такво!

⁸Па и сребрениците што ги најдовме во своите вреќи, ти ги вративме назад од Ханаанската Земја. Како би можеле тогаш да украдеме сребро или злато од куќата на твојот господар!

⁹Оној, од твоите слуги, во кого ќе се најде, нека биде убиен, а ние другите ќе му станеме робови на твојот господар.”

¹⁰„Иако е право тоа што го предлагате - рече тој - сепак само оној, кај кого ќе биде најдено украденото, ќе биде мој роб, а другите ќе бидете слободни.”

¹¹Бргу ги спуштија вреќите на земја и секој ја отвори својата вреќа.

¹²Тој пребаруваше, почнувајќи од највозрасниот и завршувајќи со најмладиот, чашата беше најдена во Венијаминовата вреќа.

¹³Тогаш тие ги скинаа своите облеки; секој повторно го натовари своето осле и се вратија во градот.

¹⁴Кога Јуда и неговите браќа стапија пак во Јосифовиот дом, тој уште беше таму, и паднаа пред него на земја.

¹⁵Јосиф им рече: „Какво е тоа дело што го сторивте? Зар не знаете дека човек, каков што сум јас, се бави со пророкување?”

¹⁶Јуда одговори на тоа: „Што можеме да му речеме на својот господар? Што можеме да му кажеме? Со што да се оправдаме? Бог го откри злоделото на твоите слуги. Еве нè за робови на својот господар - еднакво и ние и оној, кај кого е најдена чашата.”

¹⁷„Далеку од мене да направам така! - одговори. - Туку, мој роб ќе биде оној, кај кого е најдена чашата, а вие другите одете си мирно при својот татко!”

¹⁸Тогаш Јуда му се приближи и рече: „Господару мој, те молам, дозволи му на својот слуга да му каже збор, на ушите на својот господар, и твојот гнев нека не се разлева на твојот слуга; па ти си рамен на фараонот.

¹⁹Мојот господар ги праша своите слуги: „Имате ли татко или уште некој брат?”

²⁰Му одговоривме на својот господар: „Имаме стар татко; тој има уште еден син, роден во неговата старост, тој е најмлад, неговиот брат умре, така што тој остана единствен од својата мајка. Неговиот татко го љуби особено.”

²¹Потоа им рече на своите слуги: ‘Доведете ми го ваму, за да го видат моите очи!’

²²А ние му одговоривме на својот господар: ‘Детето не може да го остави таткото; кога би го оставил, таткото би умрел.’

²³Но ти им рече на своите слуги: ‘Ако вашиот најмлад брат не дојде со вас ваму, нема повеќе да го видите лицето мое.’

²⁴Кога се вративме при твојот слуга, мојот татко, му ги кажавме зборовите на мојот господар.

²⁵Нашиот татко ни рече: ‘Одете пак и набавете ни малку храна!’

²⁶Му одговоривме: ‘Не можеме таму, само ако тргне со нас нашиот најмлад брат, ќе слеземе, зашто не смееме пред оној човек, ако нашиот најмлад брат не биде со нас.’

²⁷Твојот слуга, татко ми, ни одговори: ‘Како што знаете, мојата жена ми роди два сина.

²⁸Едниот го снема, па заклучив: дека е растрган од ѕвер. Оттогаш веќе не го видов.

²⁹Ако и овој го одведете од мене, па му се случи некаква несреќа, ќе ја фрлите со тага мојата седа глава долу, во Шеолот (гроб).’

³⁰Ако сега дојдам при твојот слуга, мојот татко, а младецот - чиј живот е поврзан толку со неговиот - не биде со нас,

³¹тој ќе умре кога ќе види дека детето го нема со нас; така твоите слуги ќе ја фрлат со тага седата глава на твојот слуга, на татка ни, долу во Шеолот.

³²Зашто твојот слуга му заемчи на татка си за детето, велејќи: ‘Ако не ти го вратам, ќе му бидам виновен на татка си засекогаш.’

³³Затоа, те молам, твојот слуга нека остане како роб на мојот господар, а детето нека оди назад со браќата.

³⁴Зашто, како ќе отидам при татка си, ако детето не биде со мене! Не би можел да го гледам јадот, што би го снашол татка ми.”