Read Библија, Константинов Неемија 2 Bible Online

Неемија 2 - Библија, Константинов bible

Неемија 2

¹Во месецот Нисан, во дваесеттата година на Артаксерксовото царување, виното стоеше пред царот. Го зедов и му го понудив на царот. Никогаш не бев тажен пред него.

²Тогаш царот ми рече: „Зошто ти е тажно лицето? Дали не си можеби болен? Не е друго, туку е тага во твоето срце!” Јас се исплашив многу

³и му реков на царот: „Царот нека живее секогаш! Како не ќе ми биде лицето тажно, кога градот, каде се гробовите на моите татковци, е разурнат, а вратите му се изгорени со оган?”

⁴Царот ме праша: „И така, што сакаш?” Го повикав небескиот Бог

⁵и му одговорив на царот: „Ако му е по волја на царот, и ако ти е мил твојот слуга, пушти ме да отидам во Јудеја, во градот на гробовите на моите татковци, за да го обновам”.

⁶Царот ме праша пред царицата, која седеше покрај него: „Колку ќе трае твојот пат? Кога ќе се вратиш?” Откако го утврдив времето, што му одговараше на царот, ме пушти да одам.

⁷Уште му реков на царот: „Ако му е по волја на царот, би можел да им однесам писма на управителите од онаа страна на Реката, за да ме пуштат до Јудеја;

⁸и писмо до Асафа, надгледувачот на царевата гора, за да ми даде дрва за градење на вратата на тврдината на Храмот, за градскиот ѕид и за куќата во која ќе се настанам”. И царот ми даде, зашто добрата рака на мојот Бог беше над мене.

⁹И така дојдов кај управителите од онаа страна на Реката и им ги дадов царевите писма. А царот испрати со мене воени началници и коњаници.

¹⁰Кога Санавалат, Оронец, и слугата Товиј, Амонец, го чуја тоа, им беше многу одвратно, бидејќи дојде човек, за да се заземе за доброто на Израелците.

¹¹Откако стигнав во Ерусалим, останав таму три дни.

¹²Потоа станав ноќе, во придружба на неколку луѓе, не доверувајќи му никому што мојот Бог ме вдахна да направам за Ерусалим; а немав друго животно освен добичето на кого јавав.

¹³И така, излегов ноќе на Долинската Врата и се запатив кон Змевскиот Извор, а потоа кон Вратата на Буништето: го разгледав ерусалимскиот ѕид, каде беше разурнат и вратата што беше изгорена.

¹⁴Го продолжив патот кон Изворската Врата и Царевиот Рибник, но не најдов премин за животното на кое јавав.

¹⁵Затоа се искачив ноќта покрај Потокот, и натаму разгледувајќи го ѕидот, и повторно влегов низ Долинската Врата. Така се вратив,

¹⁶а советниците не забележаа каде отидов и што направив. Сè досега не им реков ништо на Евреите: ни на свештениците ни на големците, ни на советниците, ниту на другите настојници.

¹⁷Тогаш им реков: „Гледате во каква неволја сме: Ерусалим е во урнатини, а вратите му се изгорени. Ајде, да го изградиме ерусалимскиот ѕид, за да не бидеме веќе изложени на потсмев”.

¹⁸И им објаснив како добрата рака на мојот Бог беше над мене, а им ги соопштив и зборовите, што царот ми ги беше рекол. „Да станеме - извикаа тие - и да градиме!” И рацете им зајакнаа за добро дело.

¹⁹На тие вести, Санавалат, Оронецот, и слугата Товиј, Амонецот, и Гисем, Арабјанец, почнаа да ни се потсмевнуваат. Ни зборуваа презирно: „Што работите тука? Сакате ли да се побуните против царот?”

²⁰Но јас им одговорив со овие зборови: „Небескиот Бог ќе ни даде да успееме. Ние, Неговите слуги, станавме да градиме. А вие немате ни дел, ни право, ни спомен во Ерусалим.”