Read Библија, Константинов Неемија 4 Bible Online

Неемија 4 - Библија, Константинов bible

Неемија 4

¹Кога Санавалат чу дека го градиме ѕидот, се налути. Беше многу гневен, ги исмејуваше Евреите,

²и викаше пред своите браќа и пред самариската војска: „Што преземаат овие бедни Евреи? Имаат ли намера можеби да поправат, да жртвуваат и да свршат сè во еден ден? Зар од купот прав ќе го извикаат во живот изгореното камење?”

³Амонецот Товиј, кој беше покрај него, рече: „Само нека градат! Но ако се искачи лисица, ќе им ги разурне камените ѕидови”

⁴„Чуј, о Боже наш, како нè презираат! Сврти ги нивните хули на нивната глава. Предај ги како плен во земјата на ропството.

⁵Не ги покривај нивните беззаконија, и нивниот грев нека не биде избришан пред Твоето лице, зашто им се потсмеваа на градителите.”

⁶Така го градевме ѕидот, кој наскоро беше завршен до половина височина. Народот имаше воодушевување за работата.

⁷Кога Санавалат, Товиј, Арабјаните, Амонците и Азотците чуја дека напредува поправањето на ерусалимските ѕидови - зашто почнаа да се затвораат распукнатините - многу се разгневија.

⁸Сите заедно се заколнаа дека ќе го нападнат Ерусалим и дека ќе ни пречат.

⁹Ние тогаш го повикавме нашиот Бог и поставувавме дневна и ноќна стража, за да го заштитиме градот.

¹⁰Но Јудејците зборуваа: „Силите на носачите им се намалија, а урнатините се многу: не ќе стигнеме никогаш да го изградиме ѕидот!”

¹¹А нашите непријатели рекоа: „Ќе се вовлечеме меѓу нив, пред да дознаат и да нè забележат: тогаш ќе ги погубиме и така ќе го осуетиме потфатот!”

¹²А кога ќе дојдеа Јудејците, кои живеат покрај нив, по десетпати нè опоменуваа: „Идат против вас да ве нападнат од сите места во кои престојуваат!”

¹³Се поставивме во низините, зад ѕидот и на голинките; го распоредив народот по родови, со мечеви, копја и лакови.

¹⁴Кога видов како се плашат, станав и им го јавив на големците, на првенците и на другиот народ ова: „Не бојте се од овие луѓе! Мислете на Господа, голем и страшен, и борете се за своите браќа, за синовите и за своите ќерки, за своите жени и за своите куќи!”

¹⁵Кога нашите непријатели научија дека сме известени и дека Бог ги осуети нивните замисли, можевме да се вратиме кон ѕидот, секој на својата работа.

¹⁶Но од тој ден само половина од моите момчиња ја вршеа работата, а другите држеа копја, штитови, лакови и оклопи, а главатарите стоеја зад Јудиниот Дом,

¹⁷кои го градеа ѕидот. И носачите на товарот држеа оружје: со едната рака секој ја вршеше својата работа, а оружјето му беше во другата.

¹⁸Секој од градителите додека работеше, носеше меч припашан на половината. Трубачот стоеше покрај мене.

¹⁹Им реков на благородниците, на првенците и на другиот народ: „Работата е голема и обемна, а ние сме распрснати по ѕидот, далеку едни од други:

²⁰соберете се околу нас на местото каде ќе го чуете гласот на трубата, а нашиот Бог ќе се бори за нас”.

²¹Така ја вршевме работата од рани зори до првите ѕвезди. Половината беше вооружена со копја.

²²Во тоа време уште му реков на народот: „Секој, со својот слуга, нека ноќева во Ерусалим: по ред ќе стражариме ноќе, а ќе работиме дење”.

²³Ни јас, ни моите браќа, ни моите момчиња, ни стражарите, кои ме придружуваа, не ги соблекувавме своите облеки, секој го држеше при рака своето оружје.