Read Библија, Константинов Неемија 5 Bible Online

Неемија 5 - Библија, Константинов bible

Неемија 5

¹Се крена голема викотница меѓу мажите и жените против нивните браќа Евреите.

²Едни велеа: „Ги заложуваме своите синови и ќерки, за да можеме да набавиме пченица та да јадеме и да живееме.”

³Други велеа: „Ги заложуваме своите полиња, своите лозја и своите куќи, за да можеме да набавиме пченица за време на гладот.”

⁴Други пак велеа: „Треба да земеме пари за нашите полиња и лозја, за да можеме да ги исплатиме царските даноци.

⁵Нашето тело е како телото на нашите браќа, нашите синови како и нивните, а ние треба да ги продаваме во ропство своите синови и ќерки; некои меѓу нашите ќерки веќе се робинки! А ние не можеме ништо, зашто нашите ниви и лозја ги држат други.”

⁶Се налутив многу кога ја чув нивната викотница и тие зборови.

⁷Откако размислив во себе, ги укорив благородниците и првенците со зборовите: „Вие им наметнувате товар на своите браќа!” И свикав голем собир против нив!

⁸И реков: „Ние, колку што можевме, ги откупивме своите јудејски браќа, кои им беа продадени на многубошците. А сега вие ги продавате своите браќа, за да ги откупиме!” Сите молчеа и никој не одговори.

⁹Продолжив: „Не е добро тоа што го правите. Не треба ли да одите во стравот на нашиот Бог, за да се отстраниме така од потсмевот на непријателските народи?

¹⁰И јас, и моите браќа, и моите момоци им дававме сребреници и жито. Но долгот им го простивме.

¹¹Вратете им ги и вие уште денес нивните ниви, лозја, маслиновите градини и нивните куќи, и простете им го стотиот дел во сребреници, во жито, во вино, во масло, што им го наметнавте”.

¹²А тие одговорија: „Ќе вратиме; не ќе бараме ништо од нив. Ќе направиме како што рече”. Тогаш ги повикав свештениците и им наредив да се заколнат дека ќе направат како што ветија.

¹³Потоа ги истресов скутовите на својата облека, говорејќи: „Бог нека го истресе вака од сопствената куќа и од имотот секој човек, кој не ќе се држи за ова ветување! Така да биде истресен и испразнет!” А сиот собир одговори: „Амин!” фалејќи Го Господа. И народот направи според овој договор.

¹⁴И од денот кога царот ми нареди да бидам управител во Јудината Земја, од дваесеттата до триесет и втората година на Артаксерксовото царување, дванаесет години јас и моите браќа никогаш не јадевме управителски леб.

¹⁵Но поранешните управители, моите претходници, го угнетуваа народот: секој ден земаа од него по четириесет сикли сребро за леб и вино; и нивните слуги го угнетуваа народот. А јас никогаш не правев така, заради Божјиот страв.

¹⁶Туку работев и при градењето на ѕидот, и не купив ниедна нива! Сите мои момчиња беа собрани на работа таму.

¹⁷Покрај мојот стол јадеа Јудејците и првенците, сто и педесет однив на број, освен оние кои доаѓаа кај нас од околните народи.

¹⁸Секој ден се готвеше на моја сметка едно говедо, шест одбрани овци и птици; а на секои десет денови беше донесувано изобилно вино за сите. А пак никогаш не го барав управителскиот данок за леб, зашто народот веќе беше оптеретен тешко.

¹⁹Спомни си, Боже мој, за мое добро заради сè што му сторив на овој народ.