Read Библија, Константинов Јов 30 Bible Online

Јов 30 - Библија, Константинов bible

Јов 30

¹А сега, ете, ми се потсмевнуваат, луѓе по години помлади од мене, чии татковци не би ги ставил ни со овчарските кучиња на своето стадо.

²Па зошто ми е силата на нивните раце, кога ќе им ја снема нивната мажествена сила?

³Испиена од глад и скудност; гризеа корења во пустината и густа шума по запустените урнатини.

⁴Береа лобода и лисја од грмушките, како леб јадеа смреково корење.

⁵Тие се протерани од човечкото општество, викаат по нив како по крадци.

⁶Живееја по страшни ровови, во пештери и во пукнатини.

⁷Рикањето им се креваше од честакот, лежеа стиснати по трништата.

⁸Синови на навредените, род на безимените, ги протеруваа со бичеви од земјата.

⁹На таквите им станав шеговита песна и сега ним им служам како приказна!

¹⁰Се гнасат и бегаат од мене, не се стеснуваат да ми плукаат во лицето.

¹¹Бидејќи Бог ми го скрши лакот и ме сотре, тие ја отфрлија уздата од своите усти.

¹²Изродите стануваат од мојата десна страна, тие ги тераат моите нозе во бегство, насипуваат пат на пропаст кон мене.

¹³Ми ја разурнуваат патеката, за да ме сотрат, напаѓаат и никој не им брани.

¹⁴Тие навлегуваат низ широк пролом и се тркалаат како бура.

¹⁵Сите стравотии се свртуваат кон мене, мојот углед го снема како ветер, доброто исчезна како облак.

¹⁶Мојата душа се разлева во мене, денови на неволја се урнаа врз мене.

¹⁷Ноќе, болеста ги прободува моите коски, не стивнуваат болките, што ме гризат.

¹⁸Маката ми ја смени и облеката и ме стегна како јака на облекло.

¹⁹Ме фрли во калта долу, ете, станав како прав и пепел.

²⁰Викам кон Тебе, но Ти не одговараш; стојам пред Тебе, но Ти и не се грижиш.

²¹Стана жесток кон мене, со претешка рака се нафрлаш кон мене.

²²Ме креваш со виор, со него ме носиш, ме вртиш силно во вртеж на бурата.

²³Да, знам дека ме предаде на смртта, на заедничкото собиралиште на сите живи.

²⁴Не ја испружува ли раката давеникот, не вика ли кога ќе падне во неволја?

²⁵Не плачев ли за страдалниците, не се ли сожали мојата душа за сиромашниот?

²⁶Се надевав на среќата, а дојде несреќата; ја чекав светлината, а, ете, темнина ме зави.

²⁷Утробата врие во мене непрекратно, ми донесува нови страдања, секој ден.

²⁸Одам поцрнет, но никој не ме теши; Станувам во собранието - за да извикам.

²⁹Станав брат на шакалите и им станав другар на ноевите.

³⁰Сета кожа поцрне на мене, и оган ми ги изгоре коските.

³¹Мојата харфа се претвори во тажачка, а мојата свирка има глас на тажачи.