Read Библија, Константинов Јов 41 Bible Online

Јов 41 - Библија, Константинов bible

Јов 41

¹Зар ловиш левијатан (крокодил, морско чудовиште) со јадица? Зар ќе му го зауздаш јазикот со јаже?

²Можеш ли да му ги прободеш носалките со трска, или да му ја пробиеш вилицата со кука?

³Дали ќе те заколнува за милост? Дали ќе разговара благо со тебе?

⁴И зар ќе склучи тој сојуз со тебе, за да ти биде слуга цел живот?

⁵Можеш ли да се поиграш со него како со птица и да го врзеш, за да ги развеселиш ќерките?

⁶Дали ќе се спогодуваат за него рибарите? Дали ќе го поделат трговците меѓу себе?

⁷Можеш ли да му ја издупчиш кожата со копје, или да му ја пробиеш главата со сулици?

⁸Крени ја својата рака на него: Подготви се за бој - ќе ти биде последен!

⁹Напразно е да се негува надеж во него, човекот загинува веќе на неговиот поглед.

¹⁰Нема јунак да го раздразни него, кој ќе му се спротиви во лице,

¹¹Кој ќе се судри со него и да остане жив? Нема таков човек под небесата.

¹²Нема да ги премолчам неговите членови, ни големата сила, ни убавината ни ставата.

¹³Кој смее да му ја соблече облеката, кој ли ќе проникне низ неговиот двоен оклоп?

¹⁴Кој ќе му ги отвори двокрилните челусти кога стравот владее околу неговите заби?

¹⁵Грбникот му е од лушпести штитови, запечатени со каменен печат.

¹⁶Се прилепија едни до други така, што ни здив не минува меѓу нив.

¹⁷Толку цврсто се залепени заедно: доближени сосема, не можат да се раздвојат

¹⁸Кога ќе кивне, светлина блеска од него, очите му се како зорините веѓи.

¹⁹Од неговата уста горат гламни, огнени искри се истуруваат од нив.

²⁰Дим излегува од неговите носалки, како од котел што врие врз оган.

²¹Неговиот здив би запалил јаглења, зашто од неговата уста излегуваат пламени.

²²Во вратот му лежи сета негова сила, а пред него се простира ужас.

²³Кога ќе се исправи, затреперуваат брановите и се повлекуваат кон морската шир.

²⁴Срцето му е тврдо како пештера, отпорно како мелничен камен.

²⁵Свивањата на месото му се зарастени, цврсти се како да се слеани.

²⁶Ако го погоди меч, се одбива од него, исто и копјето, сулицата и стрелата.

²⁷Железото е како сламка за него, бронзата како гнило дрво.

²⁸Тој не се повлекува пред стрелите од лакот, камењата од каменофрлачот паѓаат како плева врз него.

²⁹Боздоганот е како сламче за него, му се смее на копјето кога, ќе засвири над него.

³⁰Остри черепници има на мевот и со нив ја оре тињата како со брана.

³¹Под него водовртежот зоврува како грнец, го пени морето како мирисливото масло во котел.

³²Тој остава светла бразда зад себе, бело руно ја покрива бездната.

³³Не суштествува ништо слично на земјата, и ниту е некој толку бестрашен.

³⁴Тој гледа од високо и на најголемите цар му е на секого, и на најгорделивите.”