Read Библија, Константинов Јов 9 Bible Online

Јов 9 - Библија, Константинов bible

Јов 9

¹Јов проговори и рече:

²„Навистина, јас знам дека е така: но како човекот ќе се оправда пред Бога?

³Ако некој сака да се препира со Бога, не ќе му одговори ни на едно од илјада.

⁴Тој е мудар со срцето, а со силата Сèдржател, и кој би му се спротивил неказнето?

⁵Тој ги преместува планините, а тие не го знаат тоа, Тој ги превртува во својот гнев.

⁶Тој ја раздвижува земјата од нејзиното место, од основа ги растресува нејзините столбови.

⁷Штом ќе му заповеда на сонцето, тоа не се раѓа, Тој ги запечатува и ѕвездите со Својот печат.

⁸Единствено Тој ги распнува небесата и само Тој оди по морската широчина.

⁹Ги создаде Мечката, Орионот и Плеадите, и соѕвездијата на јужното небо.

¹⁰Тој е Творец на силни, несфатливи дела; на чудеса што не можат да се избројат.

¹¹Поминува покрај мене, а јас не Го гледам, еве Тој заминува - јас не Го забележувам.

¹²Ако грабне нешто, кој ќе Му го спречи тоа, и кој смее да Го праша: „Што си сторил?”

¹³Силниот Бог не го повлекува Својот гнев: паѓаат пред Него помошниците на Рахаб (Хаосот).

¹⁴Па како тогаш да Му одговорам Нему, кој збор да го изберам против Него?

¹⁵И да сум прав, не би Му одговорил, ќе молам милост од својот Судија.

¹⁶А ако и одговори на мојот зов, нема да поверувам дека го послушал мојот глас.

¹⁷Зашто, Тој ме сотрува за едно влакно, ги умножува моите рани без причина.

¹⁸Не ме остава да здивнам ни еден миг, туку ме напојува со секаква горчина!

¹⁹Ако е за сила - па Тој е најјак! Ако е за правда - кој ќе го извади Него на суд?

²⁰Да сум и праведен, устата ќе ме осуди, Да сум и невин, ќе ме прогласи за виновен.

²¹А дали сум невин? Ни самиот не знам веќе, мене ми стана сосем омразен мојот живот!

²²Зашто, тоа е сèедно; и затоа јас велам: Тој ги докрајчува невиниот и грешниот.

²³И смртниот бич кога би убивал одеднаш, Тој се смее на неволјите на невините.

²⁴Во земјата предадена во рацете на злочинците, Тој ги покрива очите на нејзините судии. Ако не е Тој, тогаш кој е друг?

²⁵Од брзоодецот моите дни се побрзи, бегаат далеку, не гледајќи никаде добро.

²⁶Како рогозови лотки преминуваат брзо, како орел кога се спушта врз пленот.

²⁷Ако речам: ќе го заборавам оплакувањето ќе го разведрам лицето и ќе бидам весел,

²⁸ужас ме опфаќа од моите маки, зашто знам дека Ти не ме сметаш невин.

²⁹Ако сум грешен, тогаш зошто напразно да се измачувам себеси?

³⁰Кога би се измил и со снежна вода, кога би ги очистил своите раце и со пепелница,

³¹пак ќе ме турнеш во поголема нечистота и моите облеки ќе се гнасат од мене!

³²Зашто Тој не е човек, каков што сум јас, за да се правдам и да одам на суд со Него.

³³Нема некаков судија меѓу нас, за да ја стави својата рака врз нас двајцата,

³⁴да ја отстрани од мене Неговата прачка, неговиот ужас да не ме плаши веќе!

³⁵Сепак ќе зборувам без секаков страв, зашто јас не сум таков во своите очи.