Read Библија, Константинов Марко 7 Bible Online

Марко 7 - Библија, Константинов bible

Марко 7

¹И се собраа околу Него фарисеите и некои од книжниците, кои беа дошле од Ерусалим,

²и видоа дека некои од неговите ученици јадат леб со нечисти, односно неизмиени, раце.

³Зашто фарисеите и сите Јудејци - држејќи се до преданијата на старите - не јадат, ако не ги измијат рацете до лактите;

⁴и кога ќе се вратат од пазар, не јадат, ако не се измијат. И има уште многу друго, што го примиле да го одржуваат: миење на чаши, врчви, бакарни садови и столови.

⁵И така, фарисеите и книжниците Го прашаа; „Зошто Твоите ученици не живеат според преданијата на старите, туку јадат леб со неизмиени раце?”

⁶А Тој им рече: „Добро пророкуваше Исаија за вас лицемерите, како што е напишано: ‘Овој народ Ме почитува со усните, а нивното срце е далеку од Мене;

⁷напразно Ме почитуваат, учејќи науки, што се човечки повелби.’

⁸Вие ја оставате Божјата заповед, а го држите човечкото предание.

⁹Вие добро ја укинувате - продолжи Тој - Божјата заповед, за да го држите вашето предание!”

¹⁰Имено, Мојсеј рече: ‘Почитувај ги татка си и мајка си!’ и ‘Кој ќе го проколне татка си и мајка си, да биде казнет со смрт!’

¹¹А вие велите: ‘Ако некој рече на татка си или на мајка си: Она што можам да ти помогнам е ветено, односно жртвен дар,’

¹²не го оставате веќе да направи што и да е за својот татко и за својата мајка.

¹³И така го укинувате Божјото слово со своето предание, што вие го воспоставивте, и правите многу други работи слични на ова.”

¹⁴Тогаш повторно го повика народот при Себе и му рече: „Слушајте ме сите и разберете!

¹⁵Нема ништо, вон човекот, што би можело да го направи нечист кога ќе влезе во него; туку она што излегува од човекот, тоа го прави нечист.

¹⁶Кој има уши, нека слуша!”

¹⁷Веднаш, кога се оддалечи од народот, Тој влезе во една куќа, Неговите ученици Го прашаа за смислата на параболата.

¹⁸Тој им рече: „Така! Зар и вие не разбирате? Не сфаќате ли дека ништо не може да го направи човекот нечист, што влегува однадвор во него,

¹⁹зашто не влегува во неговото срце, туку во стомакот и оди на одредено место?” Така ги прогласи сите јадења за чисти.

²⁰Исто така им велеше: „Она што излегува од човекот, тоа го прави нечист,

²¹зашто од внатрешноста, од човечкото срце, излегуваат: лоши мисли, разни видови блуд, убиства,

²²кражби, лакомства, лукавства, пакости, разузданост, око лукаво, богохулство, гордост, безумство.

²³Сите тие зла излегуваат од внатре и го прават нечист човекот.”

²⁴Се крена оттаму и отиде во Тирскиот и Сидонскиот Крај. Влезе во една куќа и сакаше никој да не го дознае. А не можеше да остане скриен.

²⁵Кога чу за него една жена, чија ќерка беше опфатена од нечист дух; таа дојде и падна пред Неговите нозе.

²⁶А таа жена беше Елинка, родум Сирофеничанка. И Го молеше да го истера бесот од ќерка и.

²⁷А Тој и рече: „Остави прво да се наситат децата, зашто не е добро да им се земе лебот на дечињата и да се фрли на кученцата.”

²⁸Таа пак одговори: „Да, Господи! но и кученцата под трпезата јадат од трошките на децата.”

²⁹И и рече: „Заради тој збор - оди си - бесот излезе од ќерка ти.”

³⁰И се врати дома и го најде детето, како лежи на постелата, а бесот излезен.

³¹И кога излезе пак од пределите на Тир, дојде - преку Сидон - до Галилејското Море, среде пределите на Десеттоградието.

³²И Му доведоа глувонем и Го молеа да положи рака на него.

³³И го одведе насамо од народот, ги стави Своите прсти во неговите уши, и плукна и го допре неговиот јазик;

³⁴погледна кон небото, воздивна и му рече: „Ефата!” - односно: „Отвори се!”

³⁵И веднаш му се отворија ушите и му се разврза врската на неговиот јазик, и зборуваше чисто.

³⁶И им порача никому да не кажуваат. Но колку повеќе им наредуваше Тој, толку повеќе тие разгласуваа.

³⁷И прекумерно се чудеа и велеа: „Сè добро прави! И глувите ги прави да слушаат, и немите да зборуваат!”