Read Библија, Константинов Марко 8 Bible Online

Марко 8 - Библија, Константинов bible

Марко 8

¹Во тие дни, кога пак се собра големо множество и немаа што да јадат, ги повика Своите ученици и им рече:

²”Жал ми е за народот, зашто веќе три дни се постојано покрај Мене и нема што да јадат.

³Ако ги распуштам гладни по нивните куќи, ќе премалеат по патот, зашто некои од нив се дојдени оддалеку.”

⁴И Неговите ученици Му одговорија: „Откаде може некој да ги насити со лебови, тука во пустината?”

⁵И ги праша: „Колку лебови имате?” А тие рекоа: „Седум”.

⁶Тогаш му заповеда на народот да прилегне на земјата. И ги зеде седумте лебови, заблагодари и ги раскрши, и им даваше на Своите ученици да ги стават, и тие ги ставија пред множеството.

⁷Имаа и малку рипчиња. И кога ги благослови, заповеда да ги стават и нив.

⁸И јадеа и се наситија, и дигнаа седум кошници останати парчиња.

⁹А беа околу четири илјади; и ги распушти.

¹⁰И веднаш влезе во кораб со Своите ученици, и дојде во околината на Далманута.

¹¹И фарисеите излегоа и почнаа да се препираат со Него, барајќи од Него знак од небото, да Го искушаат.

¹²А Тој воздивна, со својот дух и рече: „Зошто ова поколение бара знак? Вистина ви велам, нема да му се даде знак на овој род.”

¹³И ги остави пак, влезе во коработ и премина на другата страна.

¹⁴И заборавија да земат леб, и имаа само еден леб со себе во коработ.

¹⁵И им заповеда, велејќи; „Гледајте! Чувајте се од фарисејскиот квас и од квасот Иродов!”

¹⁶Тие пак размислуваа меѓу себе: „Бидејќи немаме леб!”

¹⁷А Исус кога го разбра тоа им рече: „Зошто мислите дека немате леб? Уште ли не разбирате и не сфаќате? Скаменето ли е вашето срце?

¹⁸Очи имате, а не гледате? Уши имате, а не слушате?

¹⁹И не си спомнувате ли, кога ги раскршив петте лебови на пет илјади, колку кошници полни со залаци кренавте?” Му рекоа: „Дванаесет.”

²⁰Кога раскршив седум лебови на четири илјади, колку кошници полни со залаци кренавте?” Рекоа: „Седум”.

²¹И им рече: „Уште ли не разбирате?”

²²И дојдоа во Витсаида. И Му доведоа еден слеп и Го молеа да го допре.

²³Тој го фати слепецот за рака, го изведе надвор од селото и му плукна во очите; ги положи рацете на него и го праша: „Гледаш ли нешто?”

²⁴Ги подигна очите и рече: „Гледам луѓе како одат - ги гледам како дрва.”

²⁵Потоа пак ги положи рацете на неговите очи, и прогледа и оздраве, и гледаше сè јасно.

²⁶И го испрати во неговиот дом, велејќи: „Не влегувај во селото, и никому не раскажувај!”

²⁷И излезе Исус, со Своите ученици, по селата на Кесарија Филипова; а патем ги прашуваше Своите ученици, велејќи им: „Што велат луѓето, Кој Сум Јас?”

²⁸Тие Му рекоа: „Јован Крстител, други велат Илија; а трети - дека си еден од пророците.”

²⁹Но Тој ги праша: „А вие за Кого Ме сметате?” Петар во одговор Му рече: „Ти си Христос”.

³⁰И им забрани никому да не зборуваат за Него.

³¹И почна да ги учи дека Човечкиот Син треба да пострада многу и да биде отфрлен од старешините, првосвештениците и книжниците; дека ќе Го убијат и дека по три дни ќе воскресне.

³²И тоа го зборуваше отворено. А Петар Го зеде насамо и почна да Го укорува.

³³Но Тој се заврте и ги погледна Своите ученици, го укори Петра и рече: „Оди си од Мене, сатано, зашто ти не мислиш за она што е Божјо, туку за она што е човечко.”

³⁴И го повика народот, заедно со Своите ученици и им рече: „Кој сака да дојде по Мене, нека се одрече од себеси и нека го подигне својот крст и нека оди по Мене.

³⁵Зашто, кој сака да ја спаси својата душа, ќе ја загуби; а кој ќе ја загуби својата душа заради Мене и Евангелието, ќе ја спаси.

³⁶Зашто, што му користи на човекот, ако го добие целиот свет, а на својата душа и напакости!

³⁷Зашто, што може човекот да даде во замена за својата душа?

³⁸Зашто, кој се срами од Мене и од Моите зборови во овој прељубодеен и грешен род, и Човечкиот Син ќе се срами од него, кога ќе дојде во славата на Својот Татко, со светите ангели.”